Από το «ομάδες έχουμε» στο... «δυστυχώς επτώχευσαμεν!»

Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι! Κάπως έτσι σκέφτονται πλέον οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές του φετινού πρωταθλήματος Κυκλάδων, Πανναξιακός και Πανθηραϊκός, για την άνοδο στην Δ’ Εθνική κατηγορία.

Το ποιος θα προβιβαστεί θα καθοριστεί την Κυριακή στη μεταξύ τους αναμέτρηση. Δίκαια, απολύτα δίκαια, για δύο πολύ καλές ομάδες με ξεκάθαρους αγωνιστικούς προσανατολισμούς. Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι θα μπορούν να λένε και οι τέσσερις ομάδες του νησιού μας καθώς ολοκληρώνεται γι’ αυτές μια άσχημη –αγωνιστικά - χρονιά. Στη Β’ κατηγορία Κυκλάδων ο Αστέρας έδωσε έναν έντιμο αγώνα δίχως τελικά να καταφέρει να πλασαριστεί στο γκρουπ των πέντε που διεκδικούν την άνοδο. Στα θετικά κρατάμε την ανακατασκευή του γηπέδου των Μαρμάρων το οποίο θα αποτελέσει πόλο έλξης για τα παιδιά του χωριού.

Στην Α’ κατηγορία η βαθμολογική διαφορά των ομάδων μας από τις δύο πρώτες θέσεις αναδεικνύει, έτσι ή αλλιώς, την ατμόσφαιρα της αγωνιστικής πτώχευσης. Για τον Α.Ο. Πάρου, τον Νηρέα και τον Μαρπησσαϊκό ισχύει το… δυστυχώς επτωχεύσαμεν! Ο Μαρπησσαϊκός έθεσε ξεκάθαρα ως στόχο την παραμονή του και τα κατάφερε σχετικά νωρίς, δίχως να μας επιδείξει κάτι ιδιαίτερο στη συνέχεια. Στα θετικά καταλογίζεται το ότι έφερε στο προσκήνιο τρεις πολλά υποσχόμενους 14χρονους ποδοσφαιριστές! Επίσης, οι άνθρωποι του συλλόγου οργάνωσαν τις υποδομές δίνοντας έτσι όραμα στα παιδιά, φροντίζοντας - παράλληλα - για το μέλλον.

Ο Νηρέας παρουσιάστηκε με δύο πρόσωπα. Στο πρώτο μισό της σαιζόν ήταν μια ομάδα σφιχτή, δύσκολο για να νικήσει, αλλά ακόμη πιο δύσκολο για να ηττηθεί. Στο δεύτερο μισό παρουσίασε μια ομάδα ευκολοκατάβλητη με βασικό χαρακτηριστικό την έλλειψη αντίδρασης και με φανερά τα ελλείμματα φρεσκάδας και ενέργειας. Μπορεί, λοιπόν, να έπαιξε το ρόλο του κομπάρσου στο πρωτάθλημα, κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει τα τελευταία εφτά χρόνια, όμως κάνει φέτος ξεκάθαρο και αξιοπρόσεκτο πρωταθλητισμό στη μάχη για «συνθήκες υγείας». Παρά την απουσία γηπέδου, κανείς στο σύλλογο δεν τα παράτησε, άρπαξαν το μέλλον της ομάδας στα χέρια τους και το καθόρισαν. Πώς; Άρχισαν να «τρέχουν» για το μπροστά. Το εγχείρημα των ακαδημιών («ΝΑΟΥΣΑ 2010») είναι πλέον το στέγαστρο του κοινού συμφέροντος, κάτω από το οποίο όλοι στον Νηρέα έσπευσαν να χωθούν. Ώσπου να βγάλουν νέες φουρνιές παικτών, δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ το να μείνουν έτσι. Ενωμένοι!

Τέλος, ο Α.Ο.Πάρου φέτος (επ)έδειξε την εικόνα της συγκροτημένης ομάδας με τα άρρηκτα θεμέλιά της. Μια ομάδα που μπορείς να την πληγώσεις, να την κάνεις να αιμορραγήσει (βλέπε πορεία 1ου γύρου), όμως δεν μπορείς να την σκοτώσεις, εξ ου και η ανάκαμψη στον 2ο γύρο του πρωταθλήματος. Οι υποδομές του ΑΟΠ έχουν τη λογική συνέχειας και συνέπειας, βρίσκονται σε ακατάπαυστη φάση σταθερής προόδου, έχουν ζωντάνια, υγεία, παλμό και δίψα για επιτυχίες. Αυτό το μαρτυρά η εξαιρετική τους παρουσία στα πρωταθλήματα Παίδων και Νέων.

Αντί επιλόγου μια επισήμανση. Αν οι φίλαθλοι της Πάρου πήγαιναν στο γήπεδο (να δουν τις ομάδες τους), μετά πιθανόν οι ομάδες μας (παρασυρόμενες από τον παλμό και την προσέλευση) να είχαν καλύτερη παρουσία. Αν οι ομάδες μας είχαν καλύτερη παρουσία, τότε πιθανόν στο γήπεδο να προσέρχονταν περισσότεροι φίλαθλοι. Εδώ, αρέσει ή όχι, το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο. 

Το παραπάνω άρθρο μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 26-27 Μαρτίου