ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

"Της Κυριακής τα είδωλα"

Συγγραφέας: Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Εκδόσεις: TOPOS Books
Έτος έκδοσης: 2011
Σελίδες: 312

Από τα στενά σοκάκια του Παγκρατίου, εκεί που μάταια προσπαθούσε με την παιδική του παρέα να μιμηθεί τις κινήσεις και τις ενέργειες που έκαναν οι ποδοσφαιρικοί ήρωες της εποχής, βρέθηκε στα μεγαλύτερα γήπεδα του πλανήτη. Σε κάποιες καλές μοίρες οφείλει, τριάντα χρόνια τώρα, την παρουσία του, ως δημοσιογράφος, σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του σπορ που αποτελεί για τον ίδιο αλλά και για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη «το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή». 

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, στο βιβλίο Της Κυριακής τα είδωλα επιχειρεί μία βουτιά στον ωκεανό των αναμνήσεων για πρόσωπα και ομάδες που ξεχώρισαν στον τόπο μας καθώς και για γεγονότα όπως τα έζησε από πολύ κοντά ως αυτόπτης μάρτυρας των μικρών στιγμών που συνθέτουν τα μεγάλα γεγονότα. Δεν περιορίζεται μόνο στους μεγάλους συλλόγους και τους πρωταγωνιστές τους, αλλά δίνει έμφαση και σε ιστορίες που δεν βρίσκουν εύκολα χώρο στα πρωτοσέλιδα, ωστόσο είχαν σημαντική συμβολή στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου στην χώρα μας. Η περιήγηση αυτή, σε πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος δεν γίνεται επιφανειακά, ούτε λειτουργεί ως υποκατάστατο οπτιμισμού ή ως απαραίτητες ανάσες νοσταλγίας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς. Ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει πρέπει, σύμφωνα με τον συγγραφέα, να γίνει σύμμαχος κάθε προσπάθειας για να προσεγγίσουμε σφαιρικά το παρελθόν, το οποίο αφήνει πάντα τα ίχνη του στο αύριο. Της Κυριακής τα είδωλα όπως και το προηγούμενο βιβλίο του, Παιχνίδι χωρίς όρια, υπηρετούν την πεποίθηση του Χρήστου Σωτηρακόπουλου ότι «η καταγραφή και συντήρηση της μνήμης του παιχνιδιού είναι υποχρέωση...».

Oι καλύτερες ποδοσφαιρικές φωτογραφίες του 2011

Ευχές που στέλνουμε

Ευχές που λάβαμε

ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΙ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΑΡΟΥ

Η οικογένεια του Αθλητικού Ομίλου Πάρου εύχεται στους αθλητές όλων των τμημάτων της ομάδας μας υγεία, πρόοδο στους στόχους τους και πολλές – πολλές νίκες.

Επίσης, ο ΑΟΠ εύχεται στους φιλάθλους όλων των ομάδων, το 2012 να είναι η απαρχή για την επίτευξη κάθε στόχου.

Χαρούμενες γιορτές σε όλους και λιγότερα προβλήματα.

«Κόρη οφθαλμού» δίχως κουτοπονηριές και τσιφλίκια

Η προεκλογική ζύμωση όλες αυτές τις ημέρες για τις σημερινές εκλογές της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων στην Ερμούπολη είχε απ’ όλα. Επικρίσεις, άκομψες στιγμές, μανούβρες, πικρία, ακόμη και κατινιές. Ενδόμυχα αυτό παρακαλούσα: να είναι ολοζώντανη. Να γίνει η πλησιέστερη μικρογραφία σ’ ότι μακρόθεν βλέπουμε να είναι ο οργανισμός στον οποίο υπάγεται: η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Επίσης είδαμε συμμαχίες και ανταγωνισμό για την επιρροή των τοπικών μέσων ενημέρωσης. Όλο το πακέτο. Σαν μια νησίδα άμεσης δημοκρατίας, όπως επισημάναμε στο προηγούμενο φύλλο, που οφείλει να είναι η Ε.Π.Σ.Κ.. Και, σαφώς, πουθενά δεν βλάπτει το να υπάρχει, όσο η ενεργή συμπολίτευση, άλλο τόσο και η ενεργή «αντιπολίτευση». Κάτι τέτοιο αναμένουμε να προκύψει αμέσως μετά τη σημερινή διαδικασία. Δηλαδή, ένα διοικητικό συμβούλιο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολλά και σοβαρά θέματα που ταλανίζουν χρόνια το ποδόσφαιρο και τα σωματεία των Κυκλάδων και, επιτέλους, κάτι σαν «αντιπολίτευση» που θα μπορεί να ομιλεί και να προτείνει. Ας ομιλεί, ακόμη για κακοδιαχείριση και για πάσης φύσεως κακώς κείμενα. Δεν απαγορεύεται. Αν τα σωματεία-ψηφοφόροι πειστούν, ανατρέπουν και φέρνουν τον επόμενο. Η συνέχεια της Ένωσης, ωστόσο, δεν θα τεθεί εν αμφιβόλω. Αν πάλι όχι, πριμοδοτούν με την εμπιστοσύνη τους τον ήδη. Να προχωρήσει. Είναι όσο απλό ακούγεται, για να το κάνουμε να φαίνεται σύνθετο.

Και γιατί τα αναφέρω ολ’ άυτά; Διότι ο θεσμός Ε.Π.Σ.Κυκλάδων είναι και πρέπει να παραμείνει η «κόρη οφθαλμού» του ποδοσφαίρου στα νησιά μας.

Το μείζον πρόβλημα, στην Ένωση, δεν ήταν ότι η διοίκησή της στελεχωνόταν με ανθρώπους είτε (στην…πιο ήπια περίπτωση) μικρόνοες είτε (αν θυμηθούμε πως μεθοδεύτηκαν πολλά άλλα) κουτοπόνηρους. Το πρόβλημα είναι πως, ακριβώς επειδή πρόκειται περί κουτοπονηριάς, δεν φρόντισαν να ρυθμίσουν κάποια ζητήματα καίρια όπως οι μετακινήσεις, οι επιχορηγήσεις, οι ομάδες υποδομών, η διαιτησία. Η Ένωση έχει φτάσει πλέον σε σημείο να απαρτίζεται από στελέχη που υλοποιούν τα γούστα κάποιων, που έχουν μετατρέψει τα γραφεία της Ε.Π.Σ.Κ. σε τσιφλίκια τους. Με κάποιους διαιτητές που κάνουν «καριέρα» διά του σκοπίμως ασχημονείν στην πλάτη των κορόιδων σωματείων που αιμορραγούν για να τους πληρώνουν.

Από την άλλη, το νέο συμβούλιο που θα προκύψει καλό θα είναι να αποτελείται από ανθρώπους που θα κουβαλάνε τα ίδια μυαλά και θα συμφωνούν στις ίδιες ιδέες, ώστε να μπορούν να συνεννοούνται. Να ξεπεράσουν κάποια συμπλεγματικά ταμπού παλαιοτέρων και τις ανούσιες «σωματειακές» αποστάσεις και που να μπορούν, συνεργαζόμενοι ανεβάζοντας το επίπεδο, να μεταστρέψουν την εικόνα του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου προς τα έξω. Γιατί ένα ποδόσφαιρο που είναι βυθισμένο στην κακομοιριά, είναι φυσικό ότι δεν παράγει. Κι αυτό το γνωρίζουν και οι δύο πλευρές. Τόσο ο πρώτος υποψήφιος, και νυν πρόεδρος, κ.Σιγάλας, όσο και ο δεύτερος, και επί σειρά ετών προπονητής στις Μικτές ομάδες, κ.Καφτηράνης.

Στις 18 Δεκεμβρίου κιόλας, αμέσως μετά τη διαδικασία, ο εκλεγμένος πρόεδρος πρέπει να βάλει μπροστά ένα πρότζεκτ για την επόμενη ημέρα του ποδοσφαίρου στις Κυκλάδες. Ένα πρότζεκτ για όλα τις κυκλαδίτικα σωματεία, όλους τους κυκλαδίτες ποδοσφαιριστές, και κυρίως όλα τα τμήματα υποδομών. Ένα πρότζεκτ, όχι μόνον αγωνιστικό. Αλλά ένα πρότζεκτ, που δεν θα υποθηκεύει, απεναντίας θα εγγυάται και την οικονομική και την αγωνιστική ισορροπία-παρουσία των ομάδων μας.

Έτσι θα οικοδομηθεί η σταθερότητα, η εμπιστοσύνη, η ασφάλεια, η ηρεμία. Όχι με το να τρελαίνουν τα σωματεία. Μονάχα με το να τα πείθουν.

Στα καθαρά αγωνιστικά τώρα, την Κυριακή είχαμε επιτέλους την πρώτη νίκη του Α.Ο.Πάρου απέναντι στον Πανθηραϊκό. Μια σημαντική νίκη από έναν ελλιπέστατο Α.Ο.Π.. Το σημειώναμε σε τούτη δω την στήλη ότι η ομάδα της Παροικιάς πρωτίστως δεν είναι τόσο κακή όσο έδειχναν τα αποτελέσματα της. Τα προβλήματα, επί της ουσίας αποδείχτηκε, ότι ποτέ δεν είναι τόσο τραγικά και αξεπέραστα όσο μπορεί να φαίνονται. Έτσι κι αλλιώς το γνώριζαν όλοι στην ομάδα. Πιο κάτω δεν είχε. Το έξτρα που ανέδειξε να φανεί, ήταν ότι ο Α.Ο.Π. εμφανίστηκε την Κυριακή… νευριασμένος. Πώς, γιατί, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι έβγαλε κάτι σαν δημιουργικό θυμό. Ο συνδυασμός, επιθυμία και ένταση, αρκούσε! Για τον Νηρέα και τις αμυντικές αδυναμίες που παρουσιάζει εφέτος έχουμε αναφερθεί πολλάκις. Στον αγώνα με τη Θύελλα, όπου και ηττήθηκε, έκανε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν έβγαλε ούτε ίχνος «επιθετικής προσωπικότητας», οπότε δεν έβαλε και την αντίστοιχη απαίτηση στον εαυτό του. Ο Νηρέας φαίνεται ότι έχει την ανάγκη να απεγκλωβιστεί από το μονοδιάστατο και να βάλει πιο δύσκολα πράγματα στον αντίπαλο.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 17-18 Δεκεμβρίου

Πότε μας προστατεύσατε κ. Σιγάλα;

Με αφορμή την επανεκλογή του-επί 24 χρόνια-προέδρου της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από μέλος της διοίκησης του Α.Ο.Πάρου με κάποιες ερωτήσεις-επισημάνσεις στο πρόσωπο του κ.Σιγάλα. Ο τίτλος είναι πολύ εύστοχος και μπορεί κάλλιστα να τον ασπαστούν πολλά σωματεία για όσα έχουν υποστεί κατά καιρούς φτάνοντας σε σημείο να νιώθουν ότι δεν υπάρχει κάποιος να τα προστατεύσει.

"Σήμερα, 17/12/2001, είναι μία από τις πλέον κρίσιμες μέρες για το μέλλον του Κυκλαδικού ποδοσφαίρου.

Οι σημερινές εκλογές είναι η απαρχή δύο δρόμων μέσα στο οικονομικό μνημόνιο που δυστυχώς έχει πλήξει την ευγενέστερη απασχόληση των θιασωτών του αθλητισμού. Το οικονομικό μνημόνιο έχει πλήξει περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που δεν έχει κανένα έσοδο.

Το να ασχολείσαι με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό των Κυκλάδων και ιδιαιτέρως με το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των νησιών μας είναι σήμερα, τουλάχιστον παλαβομάρα. Τρέχεις δεξιά και αριστερά προκειμένου να εξασφαλίσεις κανένα ευρώ παραπάνω και να πάει η ομάδα του χωριού σου, της περιοχής σου, του νησιού σου, σε διπλανό νησί και να αγωνιστεί. Γίνεσαι ρεζίλι, «μασάς», δεν μιλάς, λες «καλημέρα» ακόμα και σ' αυτούς που δεν γουστάρεις, για να πάρεις καμία συνδρομή ή κανένα ευρουλάκι. Γίνεσαι ζητιάνος για αυτό που πιστεύεις για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Η κορυφή της πυραμίδας του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στις Κυκλάδες λέγεται ΕΠΣΚ. Πρόεδρος της είναι ο κ. Σιγάλας. Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι κακός ως παράγοντας. Δεν το πιστεύω άλλωστε. Έχω την εντύπωση ότι αγαπάει το ποδόσφαιρο και κάπως έτσι πρέπει να είναι η πραγματικότητα. Ισχυρίζομαι όμως μετά επιτάσεως ότι πρέπει να δώσει τη θέση του σε κάποιον άλλο στην ηγεσία της ΕΠΣΚ.

«Γιατί» θα με ρωτήσετε. Θα σας πω λοιπόν ένα απλό και μικρό περιστατικό, που όμως εκείνος θα έπρεπε ως πρόεδρος να έχει βρει τη λύση.

Ο μικρός, αλλά τίμιος ΑΟΠ, που δουλεύει και προσπαθεί για τα τμήματα υποδομής και μετέχει σε όλα τα επίσημα πρωταθλήματα της ΕΠΣΚ, αγωνίστηκε την περασμένη Κυριακή με τον Πανθηραϊκό. Ο μικρός, αλλά τίμιος ΑΟΠ προσβλήθηκε από τον διαιτητή του αγώνα κ. Σουλτάνη, που συνεχώς από την ώρα που ήρθε στο γήπεδο απαιτούσε να πληρωθεί το διαιτητικό τρίο.

Ο σεμνός, μικρός, αλλά τίμιος ΑΟΠ, δεν έχει «φάει» ποτέ, ούτε ένα ευρώ από υποχρέωση σε τρίτο. Πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, όχι γιατί μας τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μας, αλλά γιατί έχουμε μάθει ότι όλα τα ΔΣ του ΑΟΠ ήταν τίμια και πλήρωναν πάντα τις υποχρεώσεις του. Πληρώνουμε γιατί έτσι πρέπει, και γιατί απλώνουμε τα πόδια μας, μέχρι εκεί που μας παίρνει το σεντόνι μας.

Για να επανέλθω στην υπόθεση του αγώνα με τον Πανθηραϊκό, ο ΑΟΠ πλήρωσε το διαιτητικό τρίο από Σύρο 400 ευρώ. Για εμάς είναι πολλά λεφτά. Δεν ξέρω αν για άλλες ομάδες είναι μικρό ποσό, αλλά για τον μικρό, αλλά τίμιο ΑΟ Πάρου είναι πολλά λεφτά. Μεταξύ άλλων στο «τιμολόγιο» της διαιτησίας προλαμβανόντουσαν και 60 ευρώ δωμάτιο ξενοδοχείου. Με το χέρι στην καρδιά σας λέω, ότι αξιοπρεπέστατα, κεντρικότατα και καθαρότατα με όλες τις ανέσεις και κομφόρ δωμάτια στην Παροικιά αυτή την εποχή, δεν στοιχίζουν πάνω από 20-25 ευρώ. Να το πω πιο απλά. Δεν υπάρχει αυτή την εποχή ξενοδοχείο στην Παροικιά με κόστος διαμονής 60 ευρώ. Εμείς όμως πληρώσαμε 60 ευρώ ξενοδοχείο...

Μεταξύ των άλλων, πληρώσαμε στο «τιμολόγιο» της διαιτησίας και εισιτήριο βοηθού διαιτητή, από Πειραιά προς Πάρο! Αν δεν κάνω λάθος, οι διαιτητές των παιχνιδιών στις Κυκλάδες είναι από την  τοπική Ένωση. Όπως μου εξήγησαν ο βοηθός διαιτητή διαμένει στην Αθήνα (νομίζω για σπουδές - δεν παίζει ρόλο). Δηλαδή, αν ο βοηθός διαιτητή διέμενε στην Αλεξανδρούπολη ο μικρός, πλην τίμιος ΑΟΠ, έπρεπε να του πληρώσει το εισιτήριο για να έρθει από την Ανατολική Μακεδονία;

Όταν λοιπόν, για πολύ - πολύ απλά πράγματα, η ΕΠΣΚ δεν κοιτάζει να διαφυλάξει τα σωματεία των νησιών μας, εγώ δεν έχω κάθε δίκιο να πω «στο καλό κ. Σιγάλα».

 Δημ.Μ.Μπελέγρης

Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες επί σελίδων για την αδιαφορία της ΕΠΣΚ σε παρόμοια θέματα και για τις δημόσιες σχέσεις της με την Ένωση διαιτητών Κυκλάδων. Ειλικρινά βαριέμαι. Όπως βαριέμαι να απαντήσω στα τόσα «εγώ» του κ. Σιγάλα που έγραψε σε μία προσωπική του ανακοίνωση για να προβάλλει την εκ νέου υποψηφιότητά του.

Υ.Γ. 2: Ο μικρός, αλλά τίμιος ΑΟΠ έχει δύο μέλη του - υποψήφιους - στο ψηφοδέλτιο του κ. Καφτηράνη. Τον κ. Η. Κουντρομιχάλη (πρ. πρόεδρο της ομάδας μας), και την κ. Μ. Τσαντάνη (πρώτη γυναίκα που μετέχει στις εκλογές της ΕΠΣΚ). Και οι δύο έχουν σοβαρή και ανόθευτη άποψη για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Βοηθήστε τους και από τα άλλα τα νησιά. Ας ψηφίσουμε νέα άτομα. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στην ΕΠΣΚ, εδώ είμαστε και πάλι!"

πηγή: http://aop.pblogs.gr/2011/12/pote-mas-prostateysate-k-sigala.html 

Αυτά να τα έχει υπ' όψιν του για την "νέα αρχή" που εξαγγέλει δεξιά κι αριστερά ο πρόεδρος της Ένωσης.

Νέα νίκη για την ομάδα Νέων του Νηρέα

Με νίκη συνέχισε τις υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα Νέων της Ε.Π.Σ.Κ. η ομάδα του Νηρέα κλείνοντας έτσι τον πρώτο γύρο με το απόλυτο των βαθμών. Την Τετάρτη ο Νηρέας επικράτησε του Πανναξιακού με 2-1 στο Δημοτικό στάδιο Πάρου και πρέπει να συμβούν απίθανα πράγματα για να χάσει την πρώτη θέση του ομίλου. Το σκορ άνοιξε ο Κρητικός με όμορφη εκτέλεση φάουλ και το δεύτερο τέρμα σημείωσε ο Πραμάτιας με κοντινή κεφαλιά. Η ομάδα Νέων παρατάχτηκε με τους: Καρποδίνη, Μίνγκο, Τέτλα, Καραφυλλάκη, Χασάνι(Σκουλάξινος), Τσιγώνια, Χατζία, Μετάι(Τριπολιτσιώτης), Κρητικό, Μενέγο(Ζίμπερι), Πραμάτια. Το Σάββατο οι ακαδημίες του Νηρέα "ΝΑΟΥΣΑ 2010" θα αγωνιστούν στο γήπεδο των Μαρμάρων με τις ακαδημίες του Μαρπησσαϊκού. Στις 09:30 θα παίξει το τμήμα των Μίνι και στις 10:30 αυτό των Τζούνιορ.
Τέλος, χθες στο μίνι γήπεδο του CornerSport Cafe πραγματοποιήθηκε φωτογράφηση όλων των τμημάτων των ακαδημιών του συλλόγου για το φετινό ημερολόγιο.

Σαν μια νησίδα άμεσης δημοκρατίας

Και «έτσι ξαφνικά», που άδει και ο αοιδός, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων προκήρυξε εκλογές επικαλούμενη τροποποίηση του καταστατικού της από τον Μάιο. Τις ανακοίνωσαν μόλις την περασμένη Δευτέρα και διεξάγονται σύντομα. Το ερχόμενο Σάββατο.

Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων υπήρξε το γέννημα της ρεαλιστικής ανάγκης στην οποία βρέθηκαν οι ομάδες των Κυκλάδων ώστε να φέρουν πιο κοντά-μέσω του ποδοσφαίρου-τα νησιά μας. Σήμερα, εκείνη η ανάγκη έχει πιάσει γερή ρίζα, τόσο που εξελίχθηκε σε φιλοτιμία για τους πρωταγωνιστές της: τους ερασιτέχνες παράγοντες και ποδοσφαιριστές. Για την ακρίβεια, σε φιλοσοφία. Δημιουργήθηκαν πρωταθλήματα με ομάδες απ’ όλα τα νησιά μας και για όλες τις ηλικίες. Έγινε ένας τρόπος να ζει ο κάθε Κυκλαδίτης ποδοσφαιρόφιλος. Ένας μοναδικός, στη δική μας πραγματικότητα, τρόπος. Στον οποίον τρόπο, αφιερώθηκε πολύς κόπος και πολύτιμος χρόνος ανθρώπων.

Παλαιότερα, μπορώ να θυμάμαι από αναφορές του αείμνηστου-και εκ των ιδρυτών της Ένωσης-Άγγελου Κορτιάνου, για την προσέλευση, αλλά και για το πόση χαρά έβγαζαν τα πρόσωπα εκείνων που προσέρχονταν στην Ερμούπολη είτε για την κάλπη είτε για να συνεδριάζουν και να παίρνουν αποφάσεις για το καλύτερο των σωματείων. Τη χαρά της συνειδητής συμμετοχής. Την αίσθηση της (συν)υπευθυνότητας για το παρόν και το μέλλον της Ένωσης και του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου.

Αυτό, η σύνεση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη μαζική συμμετοχή, ήταν μία κατάκτηση. Σαν μια νησίδα, άμεσης δημοκρατίας. Στη δημοκρατία του ποδοσφαίρου ιδίως, ενός χώρου φύσει προνομιακού για ν’ ανθεί η διαφορετικότητα των προσεγγίσεων, ενός χώρου όπου ένα πράγμα συμβαίνει κι όμως τροφοδοτεί εκατό γνώμες, ήταν απαραίτητη αυτή η μαζική συμμετοχή με ανθρώπους να έρχονται από κάθε γωνιά των Κυκλάδων. Με τα χρόνια, και με την πολυετή παρουσία του κ.Σιγάλα στην προεδρία της Ένωσης, η μαζικότητα της συμμετοχής εξανεμίστηκε, το ενδιαφέρον ατόνησε. Την ευθύνη σαφώς και δεν την επωμίζεται εξ’ ολοκλήρου ο κ.Σιγάλας. Πάνω απ’ όλα μεγάλη ευθύνη φέρουν τα ίδια τα σωματεία που δεν παγίωσαν την ενεργό συμμετοχής τους σε κάθε δραστηριότητα της Ένωσης. Ο κ.Σιγάλας ευθύνεται, κυρίως για κάποιες υποχρεωτικές συναινέσεις σε οικονομικά και αγωνιστικά θέματα αναγκάζοντας τα σωματεία να έχουν μόνο υποχρεώσεις δίχως να αξιώνουν, επί της ουσίας, κανένα από τα πολλά δικαιώματά τους. Όμως, οι υποχρεωτικές συναινέσεις, άνωθεν/έξωθεν και με το μαστίγιο επιβαλλόμενες, είναι…για αλλού κι όχι για το ποδόσφαιρο. Ο σημερινός πρόεδρος της Ένωσης ουδέποτε διεκδίκησε τα δικαιώματα των κυκλαδίτικων ομάδων από όργανα της Πολιτείας. Αλήθεια, κ.Σιγάλα, εκτός από το ν’ αφήνετε τα εξαμβλώματα να γίνουν αποστήματα και ύστερα να τα κυνηγάτε από πίσω, τι άλλο κάνατε για να παρέμβετε και να τα προλάβετε; Θα μπορούσε να είναι ερώτημα από την εφημερίδα μας, όχι μόνο για την έως τώρα θητεία του Γιάννη Σιγάλα, αλλά και για όποιους εκλεγούν και κληθούν να διοικήσουν σε λίγες ημέρες. Περισσότερα, όμως, για τα της Ε.Π.Σ.Κ. στο φύλλο της επόμενης εβδομάδας.

Μέσα σε όλ’ αυτά είχαμε και μπάλα, όπως διαβάζετε αναλυτικά στις σελίδες της εφημερίδας μας. Εδώ θα κάνω μονάχα κάποιες μικρές επισημάνσεις. Ο Α.Ο.Πάρου στην ιδέα και μόνον, ότι αίφνης αναγκάστηκε να παίξει σχεδόν ένα ολόκληρο ματς με ντεζαβαντάζ λόγω των δύο αποβολών, ενεργοποίησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της συσπείρωσης. Ο καθένας από τους παίκτες, αντανακλαστικά, συνεισέφερε το παραπανίσιο του σε τρεξίματα. Κι όλοι μαζί, έκαναν μια συγκλονιστική προσπάθεια μπας και καταφέρουν να πάρουν κάτι σε αγώνα εννέα εναντίον έντεκα. Την ίδια στιγμή, σιγά-σιγά αναδύονται στο προσκήνιο της ομάδας νεαροί παίκτες που θα βοηθήσουν στη ροή του πρωταθλήματος και στην ομαλή συνέχεια του συλλόγου. 

Ο Νηρέας, από την άλλη, έκανε την πρώτη του νίκη στο φετινό πρωτάθλημα και αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που βοηθάει την ομάδα. Καλώς ή κακώς επίσης, με το αποτέλεσμα όλα είναι πιο εύκολο να γίνουν πιστευτά. Ενδεχομένως, να γίνουν και πειστικά. Προς το παρόν, φαίνεται ότι ο Νηρέας δεν έχει βρει ακόμα τη «χημεία» του σαν ομάδα. Είναι και ανέφικτο με όλο αυτό το αγωνιώδες και αδιάκοπο μπες-βγες στην ενδεκάδα και στο ρόστερ, λόγω απουσιών και αποχωρήσεων. Το μόνο που μοιάζει να έχουν βρει όλοι όσοι ζουν καθημερινά τον Νηρέα είναι η πίστη στην ομάδα. Και η επιθυμία να δείξουν, πρώτα στον εαυτό τους και έπειτα στην ομήγυρη, σημεία ζωής. Όσο για τον Αστέρα, είναι ένας ύμνος, η όλη αγωνιστική εικόνα υγείας, στη δουλειά του προπονητή κ.Κένερ. Και μια δεύτερη σκέψη, πόσο αυτή η ομάδα έχει αδικήσει τον εαυτό της τα τελευταία χρόνια. Σφόδρα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 10-11 Δεκεμβρίου

Βαριά ήττα για τους Παίδες, φουλ για πρωτιά οι Νέοι

Όρθιοι από αριστερά: Τριπολιτσιώτης, Ρούσσος, Φωκιανός, Ραυτόπουλος, Χασάνι, Μαθιέλλης, Μπερσάκου. Καθιστοί: Κορτιάνος, Ζίμπερι, Ζενέλι, Σιφναίος, Αρκουλής, Τζανακόπουλος

Την ήττα με το βαρύ 10-3 γνώρισε η ομάδα Πάιδων του Νηρέα στην Νάξο από τον Πανναξιακό το περασμένο Σάββατο για το πρωτάθλημα Πάιδων της Ε.Π.Σ.Κ.. Η ομάδα της Νάουσας με πολλούς παίκτες του 1998 και '99 στη σύνθεσή της και με αρκετές απουσίες αντέδρασε 15' πριν το ημίχρονο και μείωσε από 4-0 σε 4-3 με δύο γκολ του Κορτιάνου και ένα του Ραυτόπουλου. Στην επανάληψη τραυματίστηκε ο τερματοφύλακας του Νηρέα και δίχως εναλλακτικές επιλογές η ομάδα ηττήθηκε με αυτό το βαρύ σκορ. Την Τετάρτη η ομάδα Νέων του Νηρέα αντιμετωπίζει στις 19:30 στο Δημοτικό στάδιο Πάρου τον Πανναξιακό για το αντίστοιχο πρωτάθλημα και με νίκη έχει τις περισσότερες πιθανότητες για να κατακτήσει την πρώτη θέση του ομίλου.

Ένας καθρέφτης και δύο πυλώνες

Για να είμαι σε θέση να γράψω για την ομάδα του Α.Ο. Πάρου προσμετρώ και συνυπολογίζω πολλά. Εννοείται, πως δεν είμαι ο πιο αξιόπιστος κριτής, αφού δεν μπορεί να είναι επαρκές το δείγμα των παιχνιδιών που έχω παρακολουθήσει από κοντά. Αλλά μέσα από κάμποσες «ποδοσφαιρικές» συζητήσεις με ανθρώπους που είναι κοντά στην ομάδα μπορώ να σταθώ σε κάποια βασικά περί του ποδοσφαίρου. Ο ΑΟΠ είναι κεντρικό μέγεθος στην αθλητική σκηνή του νησιού και οι εξελίξεις στο αγωνιστικό του μέρος μας αφορούν. Εμείς, όμως, που δεν μπορούμε να πονάμε αλλά μόνο να συμπονάμε τις ομάδες μας, που έχουμε να θυμόμαστε καλές εποχές - τόσο από τον ΑΟΠ όσο και από τον Νηρέα - και ν’ αντιλαμβανόμαστε τη στενοχώρια (βάζοντας τον εαυτό μας, ο καθένας για τη δική του ομάδα, στη θέση) του ανυποψίαστου φιλάθλου, το χρέος μας είναι να σημειώνουμε μερικά πράγματα. Να προσπαθούμε, τουλάχιστον, από τούτη εδώ τη στήλη.

Πλέον, μετά το τρίτο άτυχο αποτέλεσμα με τον Παμμηλιακό, για την ομάδα του ΑΟΠ ισχύει απόλυτα το «ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις, είσαι υποχρεωμένος να το κοιτάξεις». Παίκτες, προπονητής και διοίκηση οφείλουν να κοιταχτούν στον καθρέφτη, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να συνεχίσουν. Ενωμένοι. Διότι, τις πιο πολλές φορές για έναν σύλλογο, το μόνο σίγουρο «γρήγορο και άκοπο» είναι το πισωγύρισμα. Ιδίως, όταν η ανέλιξη, νωρίτερα, έχει πάρει και τα χρόνια της και τον κόπο της. Αυτό που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και δεν υπάρχει φέτος στην ομάδα δεν είναι οι παίκτες. Είναι η ενέργεια, η επιθυμία, το χαμόγελο, η «πείνα», το ηθικό. Ο ΑΟΠ δείχνει κατάκοπος, άκεφος, ανασφαλής, ανίκανος να εντυπωσιαστεί από οποιοδήποτε κίνητρο. Συμβαίνει, διότι η ομάδα στο γήπεδο φαίνεται κακομεταχειρισμένη. Αδειανή. Ξέπνοη. Από την άλλη, τα παιδιά του Παμμηλιακού έδειξαν πως ξέρουν να σταθούν, να στηθούν, να μαρκάρουν, να πηδήσουν, να βγάλουν την μπάλα από την άμυνά τους και όχι να διώξουν την μπάλα από την άμυνά τους, να παίξουν την κόντρα. Μέχρι εκεί. Μία δική τους συνεισφορά στο να έβλεπε ξεκάθαρα η ομάδα της Πάρου με τι είχε να κάνει. Ό,τι επιδίωκε έπρεπε να τους το πάρει. Με το καλό ή με το ζόρι. Πάντως, όχι δίχως κόπο και ιδρώτα.

Στο παιχνίδι του Νηρέα, με τον Πανθηραϊκό στη Σαντορίνη, είχαμε για αρχή μια από τα ίδια. Ένα γκολ στην πλάτη νωρίς, αποδιοργάνωση, πτώση αυτοπεποίθησης. Προσφυγή σε ανορθόδοξο παιχνίδι μέχρι να βγει το ημίχρονο. Η πληγή του Νηρέα φέτος είναι οι αφόρητα πολλές «μισές» επεμβάσεις. Δεν καθαρίζονται οι φάσεις, μια και έξω. Δίνονται, στην ίδια φάση, δεύτερες (ακόμη και τρίτες) ευκαιρίες. Έτσι δέχτηκε η ομάδα, σαν να πήγαινε γυρεύοντας, το 1-0. Έτσι, παραλίγο να δεχτεί και το 2-0 προς το τέλος του ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα της ομάδας άλλαξε. Όχι κάτι ιδιαίτερο. Αλλά, οπωσδήποτε, φάνηκε ομάδα. Συμπαγής, καλή στα βασικά, οργανωμένη και τακτοποιημένη, ήξεραν τι είχαν να κάνουν και το κυριότερο, ήρεμοι στο παιχνίδι τους. Έτσι κατάφεραν να ισοφαρίσουν ενώ παραλίγο να κάνουν και την ανατροπή.

Εδώ, όμως, θέλω (πρώτη φορά να εστιάσω σε πρόσωπα και) να σταθώ σε δύο ποδοσφαιριστές σημαντικούς για τον Νηρέα και την «κουλτούρα» που θέλει να περάσει στο παιχνίδι του με τόσους νεαρούς παίκτες εφέτος στο ρόστερ του. Την «κουλτούρα της αυτογνωσίας» που διαχέεται στον κίτρινο οργανισμό από τους δύο ανεκτίμητους πυλώνες του Νηρέα, τον Μοστράτο και τον Δελημπαλταδάκη, και φτάνει μέσα στο μυαλό όλων των άλλων παικτών. Ο Νηρέας, περί τον Δελημπαλταδάκη, «κάνει άμυνα». Κανονική. Συνειδητή άμυνα, υπεράνω των λοιπών προσώπων του μηχανισμού. Σε οποιονδήποτε συνδυασμό, ο καταλύτης είναι ο Μάνος. Όσο για τον Μοστράτο, που σκόραρε για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι στο πρωτάθλημα, αυτός πάλι είναι «μία κατηγορία» μονάχος. Δικαίως, παραμένει η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική αξία του νησιού. Και τούτο, απ’ τον καιρό που είχε εκτιμήσει αυτή την αξία ο Αθηναϊκός (ομάδα Β’ Εθνικής τότε), δεν αλλάζει. Είτε ο Μοστράτος είναι στα πάνω του, είτε στα κάτω του, πρόκειται για τον πιο προικισμένο παίκτη του Νηρέα στο να ξέρει τι θα κάνει με την μπάλα προτού την ακουμπήσει. Κι αυτό που ξέρει, είναι το σωστό. Και το κάνει. Δεν το βρίσκεις, εύκολα στις Κυκλάδες.

 

Υ.Γ. Περί Ε.Π.Σ. Κυκλάδων και ενστάσεων: Απ’ τη στιγμή που χάσκει κενό πρόβλεψης στον κανονισμό, όλες οι εμπλεκόμενες - ενδιαφερόμενες ομάδες το μόνο που μένει και κάνουν είναι να ερμηνεύουν. Φύσει η ερμηνεία είναι, λίγο ή πολύ, κατά το δοκούν.

 

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 3-4 Δεκεμβρίου

Αλλαγή ηγεσίας στην ΕΠΣ Κυκλάδων. Ψηφοδέλτιο από τον Χρ. Καφτηράνη

Η πολύχρονη παραμονή του κ. Γ. Σιγάλα στη θέση του προέδρου της ΕΠΣ Κυκλάδων φαίνεται ότι παίρνει τέλος το επόμενο Σάββατο 17 Δεκεμβρίου που θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές της Ένωσης.

Οι εκλογές παρόλο που ανακοινώθηκαν ξαφνικά από την ΕΠΣΚ φαίνεται ότι δεν έκαμψαν τη διάθεση των ποδοσφαιρικών σωματείων των Κυκλάδων που ζητούν αλλαγή στα διοικητικά. Όλα σχεδόν τα σωματεία των Κυκλάδων θεωρούν ότι ο σημερινός πρόεδρος της ΕΠΣΚ κ. Γ. Σιγάλας δεν διεκδίκησε τα δικαιώματα των ομάδων από τα όργανα της πολιτείας με τον τρόπο που έπρεπε.

Αποτέλεσμα είχαμε το ποδόσφαιρο στις Κυκλάδες να αιμορραγεί και οι οικονομικές δυσκολίες να απειλούν ακόμα και τη συνέχιση του πρωταθλήματος. Ενός πρωταθλήματος (που με ευθύνη της ΕΠΣΚ) κατάφερε να είναι το δαπανηρότερο (για τις ομάδες) σε όλες τις ποδοσφαιρικές ενώσεις της χώρας. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ικανοί ποδοσφαιρικοί παράγοντες των Κυκλάδων ήρθαν σε σύγκρουση με το σημερινό πρόεδρο της ΕΠΣΚ κ. Σιγάλα με αποτέλεσμα η ένωση μας λίγες μέρες μετά τις προηγούμενες εκλογές της να έχει φυγή παραγόντων...

Όλα αυτά σε λίγες μέρες θα αποτελούν παρελθόν, καθώς, με πρωτοβουλία του κ. Χρήστου Καφτηράνη σχηματίζεται ανεξάρτητος συνδυασμός προκειμένου να διεκδικήσει τις εκλογές της ΕΠΣΚ που θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου στις 5 το απόγευμα στα γραφεία της ένωσης.

Σ' αυτό τον συνδυασμό θα μετέχουν και παράγοντες από την Πάρο και έτσι το νησί μας δεν θα είναι πια παρατηρητής των γεγονότων στην ΕΠΣΚ, αλλά θα μπορεί να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στο Κυκλαδίτικο ποδόσφαιρο.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «F» από τη Σύρο, θεωρείται πολύ δύσκολο να σχηματιστεί συνδυασμός από τον κ. Γ. Σιγάλα, αφού μέχρι και χθες το βράδυ δεν μπορούσε να συγκεντρώσει περισσότερους από 5-6 υποψήφιους για να συμμετέχουν στις εκλογές. Έστω και την ύστατη στιγμή δεν είναι κακό εκ μέρους του κ. Σιγάλα να δηλώσει ότι δεν θα μετέχει στις εκλογές της ΕΠΣΚ και όλες οι υγιείς ποδοσφαιρικές δυνάμεις να ενωθούν στο ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο υπό τον κ. Χρ. Καφτηράνη.

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για τις ανύπαρκτες επιδοτήσεις των ομάδων μας, για τα υπέρογκα ποσά που πληρώνουν για τις διαιτησίες των αγώνων, για τις πληρωμές σε «τρίτους» για κάθε αγώνα (π.χ. γιατρούς), για τις μετακινήσεις τους και τις ανύπαρκτες εκπτώσεις κλπ. Θα μπορούσαμε επίσης, να γράψουμε πολλά, και για τα τεράστια ποσά που ζητά κάθε εβδομάδα η ΕΠΣΚ από τα σωματεία για πταίσματα στα οποία θεωρεί ότι υποπίπτουν. Πράγματα δηλαδή χιλιοειπωμένα. Θεωρούμε ότι η υπερηφάνεια όλων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στις Κυκλάδες δεν το επιτρέπει. Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύουμε ότι έφθασε η ώρα της αποχώρησης του κ. Σιγάλα.

πηγή: http://fileleutheros.pblogs.gr/2011/12/allagh-hgesias-sthn-eps-kykladwn-pshfodeltio-apo-ton-hr-kafthran.html

Α.Μ.Ε.Σ.ΝΗΡΕΑΣ 1959: ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ομάδα του Νηρέα στις αρχές της δεκαετίας του '80

ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ

Όλοι γνωρίζουμε ότι η μοίρα των Παριανών νεαρών ποδοσφαιριστών, όταν τελειώσουν το Λύκειο είναι κοινή. Ανάλογα σε ποια πόλη συνεχίζουν τις σπουδές τους, ψάχνουν παράλληλα και την ανάλογη ομάδα ποδοσφαίρου για να στεγάσουν τα ποδοσφαιρικά τους όνειρα και να εξακολουθήσουν να κάνουν το αγαπημένο τους χόμπυ. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τα παιδιά, δεδομένου του λιγοστού τους χρόνου, αλλά και των αποστάσεων που έχουν να διανύσουν καθημερινά για τις προπονήσεις. Όμως η αγάπη γι' αυτό που κάνουν, υπερπηδά τα εμπόδια και οι περισσότεροι συνεχίζουν την καριέρα τους και μάλιστα σε όχι ευκαταφρόνητες ομάδες και σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα. Διαβάστε παρακάτω ότι πληροφορίες συλλέξαμε για τα παιδιά. Θέλουμε να ξέρουν ότι όλοι οι ποδοσφαιράνθρωποι του νησιού, πάντα ενδιαφερόμαστε γι' αυτούς και πάντα στις αθλητικές εφημερίδες κοιτάζουμε τα ρεπορτάζ των ομάδων τους με την αγωνία να διαβάσουμε τα ονόματά τους.

Ξεκινάμε με τον ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΜΠΟΥΝΗ, ο οποίος μετά από μία επιτυχημένη χρονιά στον Παλληνιακό, που τερμάτισε πέμπτος στην Α΄κατηγορια ανατολικής Αττικής, εφέτος πήρε προαγωγή στην Δ΄Εθνικη και συγκεκριμένα στον Αήττητο Σπάτων. Αγωνίζεται στον ένατο όμιλο και ο ΑΓΓΕΛΟΣ δείχνει να καθιερώνεται βασικός μετά από τις πολύ καλές εμφανίσεις του. Στον ίδιο όμιλο έχουμε πολύ δυνατή εκπροσώπηση, αφού παίζουν επίσης ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΛΚΑΣ στον Εθνικό Πειραιώς, ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΜΠΑΣΗΣ στον Αστέρα Βάρης και οι ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΝΕΚΑ και ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΤΖΑΡΑ στην Ολυμπιάδα Κερατσινίου. Ο Παύλος ξεπέρασε τον τραυματισμό του και σιγά-σιγά μπαίνει στην πρώτη ομάδα, ο Βαγγέλης μετά την επιτυχημένη του πορεία στους νέους του Ολυμπιακού και μια περιπλάνησή του στην επαρχία, ενισχύει τον Αστέρα, ενώ οι Ορέστης και Ανδρέας αφού πέρυσι έπαιξαν στη ομάδα νέων του Εθνικού Αστέρα, εφέτος προσπαθούν να διακριθούν με τα χρώματα της πρωτάρας, στη Δ΄Εθνική, Ολυμπιάδας. Στην Δ΄Εθνική και συγκεκριμένα στην Ελασσόνα αγωνίζεται και ο Χρήστος Αριανούτσος, που ακολούθησε τον προπονητή του στον Ολυμπιακό Αλέκο Αλεξανδρή. Ο ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΟΥΣΟΥΛΑΣ μετά τον Φωστήρα και την Αταλάντη, τώρα παίζει στην ισχυρή Μάχη Μαραθώνα στο πρωτάθλημα Α΄ΕΣΚΑΝΑ, ενώ στο ίδιο πρωτάθλημα συμμετέχει και ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ με τα Γλυκά Νερά. Τα αδέλφια ΝΙΚΑ συνεχίζουν το ποδόσφαιρο, ο μεν Ανδρέας στους εφήβους του Ελπιδοφόρου ο δε Κώστας στον Οδυσσέα Αναγέννησης. Στην Α΄ΕΠΣΑ με τα χρώματα του Ηρακλείου αγωνίζεται ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ενώ πρωταθλητισμό στην Α΄ΕΠΣΠ με τον ΕΡΜΗ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ κάνει ο ΚΡΙΣΤΟ ΝΙΝΟ, που αφού ψήθηκε πέρυσι στην ομάδα νέων, εφέτος έχει προωθηθεί στην πρώτη ομάδα και παίρνει χρόνο συμμετοχής από τον προπονητή του. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΑΛΚΑ, που τον έχουμε εδώ κοντά μας, αφού αγωνίζεται με τα χρώματα του Παναξιακού στο πρωτήθλημα της Δ΄Εθνικής.

Χρήστος Σαρρής
Αναδημοσιεύουμε από το http://pantheonfootball.blogspot.com/

ΜΙΑ ΦΩΤΟ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ!

Συνέχισαν με νίκη οι Νέοι

Η ομάδα του Νηρέα επικράτησε με 2-1 του Α.Ο.Πάρου, σήμερα το απόγευμα στο Δημοτικό στάδιο Πάρου, για το πρωτάθλημα Νέων της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων. Οι Νέοι παίκτες και των δύο ομάδων έπαιξαν πολύ καλό ποδόσφαιρο και άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Ο Νηρέας προηγήθηκε με γκολ του Κρητικού και διπλασίασε τα τέρματά του με τον Πραμάτια, για την ομάδα του Α.Ο.Πάρου μείωσε στις καθυστερήσεις ο Μπάλιος. Ο Νηρέας παρατάχτηκε με τους: Καρποδίνη, Χασάνι, Τσιγώνια, Τέτλα, Μίνγκο, Χατζία, Μετάι, Κρητικό, Γκέμπορις, Πραμάτια και Μπαρμπαρίγο. Επίσης αγωνίστηκαν ως αλλαγή οι: Τριπολιτσιώτης, Μενέγος, Καραφυλλάκης, Μαθιέλλης. Το Σάββατο η ομάδα Παίδων του Νηρέα αγωνίζεται στην Νάξο με τον Πανναξιακό.

Ο χαμηλός μέσος όρος και η καταρρακωμένη αυτοπεποίθηση

Το παιχνίδι του Νηρέα συνέπεσε με τις σαράντα μέρες από τον θάνατο του Νικόλα Τριπολιτσιώτη και η ομάδα της Νάουσας τίμησε τον αρχηγό της

O Νηρέας και o ΑΟ Πάρου - δύο Παριανές ομάδες που αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία – έφεραν την περασμένη Κυριακή τα ίδια αποτελέσματα: Δύο ήττες. Μία εντός και μία εκτός έδρας.

Και οι δύο ομάδες φέτος ακολουθούν το μοντέλο ποδοσφαίρου που ανήκει κατά την ταπεινή γνώμη μου, στις υποχρεώσεις ενός φιλάθλου, ενός οπαδού, ενός αρθρογράφου να το «υποστηρίζει». Να το ενθαρρύνει. Έστω, να μην το αποπαίρνει, επειδή ένα ή δύο αποτελέσματα ήταν «δοκάρι – κι - έξω» αντί «δοκάρι – και - μέσα» ή ήταν μία άσχημη ήττα με γλυκόπικρη γεύση.

Όλη η διαφορά φέτος είναι στην ηλικία. Ο μέσος όρος και στις δύο ομάδες χαμήλωσε αισθητά. Ο ΑΟΠ στη Σύρο αγωνίστηκε με 5+1 (σαν αλλαγή) ποδοσφαιριστές κάτω τον 18 ετών. Ο Νηρέας με 4+2. Ίσως φέτος, σ’ αυτό το πρωτάθλημα των 9 ομάδων, με κανέναν να μην υποβιβάζεται στο τέλος, είναι μεγάλη ευκαιρία να βγει κάτι καλό για τις ομάδες του νησιού μας. Ν’ αποσυμπιεστούν, να ξεφύγουν απ’ την ξερή βαθμοθηρία και να δώσουν τις απαιτούμενες ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες τους να αγωνιστούν.

Με αυτό το άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, πρόσκαιρα, στις ομάδες μας κυριαρχεί η απογοήτευση… που κι αυτό ωραίο είναι. Δείχνει κάτι για τις φιλοδοξίες τους και για το που θέλουν να βάζουν τον πήχη της απαίτησης απ’ τον εαυτό τους. Το να αλλάζουν, εις βάρος των ομάδων μας, τα αποτελέσματα των αγώνων, όταν η ίδια η εικόνα είναι εκείνη που δεν σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο, τούτο είναι οδυνηρό για όλους (απ’ τη διοίκηση και τον προπονητή ως τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους). Φέρνει θλίψη. Η οποία θλίψη χρήζει της προσοχής και του σεβασμού όλων για την προστασία της ψυχολογίας των ανθρώπων που πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανά τα σωματεία μας και τον συμβολισμό τους στο νησί και τον αθλητισμό μας γενικότερα. Και στις δύο εντός έδρας ήττες - του Νηρέα και του ΑΟΠ - ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο (μετά την έντονη περυσινή του απουσία) και έδωσε βροντερό παρόν. Βασική δουλειά των ομάδων μας, στο γήπεδο πια, είναι να προστατεύσει την αποκαταστημένη σχέση με τους φιλάθλους. Να μην την ξαναβάλει σε δοκιμασία. Και να επενδύσει σε αυτήν ενόψει των επόμενων αγώνων κρατώντας τους κοντά.

Επίσης, βασική προϋπόθεση είναι με κάποιον τρόπο, στην πορεία να έχει αναχαιτιστεί το κύμα, σχεδόν τσουνάμι, των τραυματισμών - απουσιών. Διότι, κατά τα λοιπά, και ο ΑΟΠ και ο Νηρέας δείχνουν καλά τακτοποιημένοι. Απλώς, λογικά τακτοποιημένοι. Επίσης, μπορώ να διακρίνω ότι οι παίκτες και των δύο ομάδων έχουν καταρρακωμένη αυτοεκτίμηση. Το να δημιουργήσουν πράγματα να συμβούν στον αγώνα το αισθάνονται περίπου σαν ματαιοπονία. Γιατί, άντε και δημιούργησαν, τους έχει καταβάλει η ιδέα πως ότι δημιούργησαν (και πέναλτι, που λέει ο λόγος, να κερδίσουν) δεν θα γίνει γκολ ποτέ. Προς το παρόν, οι εστίες φαίνονται στα μάτια τους σαν σπιρτόκουτα. Κι αυτό φάνηκε και στα τέσσερα παιχνίδια που έχουν δώσει μέχρι τώρα με αποκορύφωμα αυτό το αχαρακτήριστο 1-2 στον αγώνα Νηρέας - Πάγος (όπου ο Νηρέας έχασε πολλές ευκαιρίες). Ο Πάγος θα έτρωγε, έτσι κι αλλιώς, όλο το φαγητό του (όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ). Ο Νηρέας έσπευσε (αφότου προηγήθηκε) και του έστρωσε το τραπέζι, μη τυχόν λείψει κάτι (με συνέπεια να διαμορφωθεί το τελικό 1-2).

Μετά την ανατροπή του Πάγου τα αναμενόμενα: πολλή κλωτσιά, άλλο τόσο θέατρο, καθυστέρηση, αποβολές, περισσότερη γκρίνια από ποδόσφαιρο. Όσο για τη διαιτησία του δικού μας Γιάννη Κουζούμη – όταν ανταμώνει με Παριανές ομάδες - φαίνεται ότι είναι άλλος ένας κάλλος των ομάδων μας που τους τον πατάς και πετάγονται ίσαμ’ εκεί πάνω.

Πλέον, μονάχα μία μπορεί να είναι η συζήτηση. Όχι τι (δεν) έγινε μέχρι τώρα. Αλλά τι θα γίνει. Η συζήτηση της επανεκκίνησης και για τις δύο Παριανές ομάδες που αγωνίζονται στην Α’ κατηγορία Κυκλάδων.

Υ.Γ.: Μια υποσημείωση για την ένσταση του Νηρέα κατά της Άνω Σύρου, λόγω μη συμμετοχής της Συριανής ομάδας σε πρωτάθλημα υποδομών της ΕΠΣ Κυκλάδων (όπως ρητά ορίζει η προκήρυξη του πρωταθλήματος). Το ευ είναι εν τω ολίγω. Εν τω πολλώ, τα κομμάτια μικραίνουν. Οι ολίγοι που αντέχουν τα κριτήρια που θέτει η προκήρυξη πρωταθλήματος της ΕΠΣΚ, να παίζουν στην Α’ κατηγορία. Όσοι δεν τα αντέχουν, να παίζουν στη Β’ κατηγορία. Δεν είναι ντροπή.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 26-27 Νοεμβρίου

Mικροπολιτικές, γενικότητες και κωλυσιεργίες!

Τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία ιδρύονται και υπάρχουν για να εξυπηρετούν την ανάγκη των παιδιών να αθλούνται. Εξ ου και η ονομασία αθλητικά σωματεία. Μέσα από αυτή τη μαζική διαδικασία τα παιδιά αθλούνται και μεγαλώνοντας στελεχώνουν τις αγωνιστικές ομάδες του σωματείου. Οι οποίες, ύστερα, συναγωνίζονται τις αντίστοιχες ομάδες άλλων σωματείων. Εκεί, τελειώνει το έργο. Τα αθλητικά σωματεία δεν έχουν λόγο ύπαρξης αν δεν διαθέτουν έναν υποτυπώδη χώρο άθλησης. Διαφορετικά δεν μπορούν να διασφαλίζουν την προπόνηση όσων αθλούμενων συμμετέχουν, αν αναγκάζονται να πληρώνουν ιδιωτικούς χώρους ή μέσα μεταφοράς για να μετακινούνται ώστε να προπονούνται κάπου αλλού. Εξ ου και ερασιτεχνικά (σωματεία).

Για να μεταφερθεί το κέντρο βάρους από τις τσέπες των ανθρώπων που συμμετέχουν στο συμβούλιο του σωματείου, που (αντέχουν-δεν αντέχουν) «ματώνουν», στο κυρίως αντικείμενο, δηλαδή, η αθλητική «παραγωγή», χρειάζεται οπωσδήποτε γήπεδο. Όσο δεν υπάρχει γήπεδο τότε τα σωματεία, αργά ή γρήγορα, καταλήγουν σε αποτυχημένες συναυλίες ή άλλες απεγνωσμένες εκδηλώσεις-εκκλήσεις υποστήριξης. Όμως με χορούς και με τραγούδια δεν χωνεύονται τ’ αγγούρια. Με την ύπαρξη ενός γηπέδου γίνεται μια εξισορρόπηση, μια εκλογίκευση της ύπαρξης του σωματείου. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον Νηρέα. Το σωματείο της Νάουσας όλο αυτό το διάστημα που δεν έχει γήπεδο, γαντζώνεται απ’ όπου βρει. Ψάχνει διαρκώς λύσεις που δεν είναι λύσεις συνειδητές, προετοιμασμένες, αλλά μόνον είναι λύσεις απελπισίας. Επειδή αυτή η λύση, η…απέλπιδα, είναι η αμέσως επόμενη που υπάρχει.

Έχουνε πάθει πλάκα με την ανοχή μας και την αντοχή μας εδώ στην Νάουσα όλοι οι αφέντες του Δήμου οι οποίοι μαζί με τα επαγγελματικά τους στελέχη τρενάρουν κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία γηπέδου στην Νάουσα. Αλλά οι αμαρτίες που συσσωρεύονται και κατέληξαν να γίνουν ένας σταυρός μαρτυρίου στην ισχνή καμπούρα του Νηρέα, είναι υπόθεση οκταετίας, όχι τωρινή.

Ένα καλό μπορεί να βγει για τον Νηρέα, απ’ όλη αυτή την οκτάχρονη ταλαιπωρία στον ανήφορο. Ότι ακριβώς αυτή η άσκηση στις αντοχές του συλλόγου και όλη αυτή η ταλαιπωρία που έφτασε το ποδοσφαιρικό του τμήμα ακόμα και σε σημείο διάλυσης, έσφιξε τον δεσμό ενότητας στο μικρόκοσμο του σωματείου και ανέδειξε ακόμα περισσότερο την αίσθηση της (συν)υπευθυνότητας για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου. Τη σύνεση, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν από την κατασκευή του γηπέδου.

Για την κατασκευή γηπέδου στην περιοχή Αγροκήπιο, λίγο έξω από την Νάουσα, έχουν στηθεί και έχουν εγκριθεί σχέδια, μελέτες, μηχανισμοί. Το έργο, όμως, κωλυσιεργεί για το προφανές: την έλλειψη προγραμμάτων όπου θα ενταχθεί, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Κι όμως, για να φύγει το γήπεδο από εκεί που ήταν και να ανεγερθεί σχολείο στήθηκαν ολόκληροι μηχανισμοί. Για τούτο το έργο, οι μηχανισμοί λειτούργησαν τόσο καλά ώστε μέσα σε λίγους μήνες το σχολείο ήταν έτοιμο. Και φυσικά μας απέδειξαν ότι μπορούν οι μηχανισμοί, χάρη σε ανθρώπους, να είναι αποτελεσματικοί. Ωστόσο, για το θέμα του γηπέδου φαίνεται ότι κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με το έργο αυτό και θέλουν πραγματικά να γίνει πρέπει να παρακάμψουν άλλους ανθρώπους που στελεχώνουν άλλους μηχανισμούς για να μη τους το χαλάσουν. Ακόμη περισσότερο κωλυσιεργεί διότι (άνθρωποι και μηχανισμοί) είναι αναποτελεσματικοί επειδή δεν βρίσκουν τρόπους και πεδία να συμπράττουν. Υπερπηδώντας τα πάσης μορφής εμπόδια που βρίσκουν κατά καιρούς στο δρόμο τους.

Έχει πρόγραμμα ο δήμαρχος, για να γίνει ένα γήπεδο στην Νάουσα πέρα από γενικούς άξονες και διακηρύξεις επί παντός; Ούτε κατά διάνοια. Το πρόγραμμά του αποτελεί αντιγραφή του συνήθους. Αναλυτικές περιγραφές, καίριες διαπιστώσεις και εκτεταμένες γενικότητες. Αυτά εισπράττουν οι κάτοικοι της Νάουσας. Τίποτε συγκεκριμένο δηλαδή, επεξεργασμένο σε βάθος, κοστολογημένο και έτοιμο να υλοποιηθεί άμεσα. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Έχω ξαναγράψει πως ότι κάνει ο Δήμος Πάρου-και ο εκάστοτε δήμαρχος-αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Διότι, στο τέλος της ημέρας, περνά και τα αντίστοιχα μηνύματα στο περιβάλλον του νησιού. Αεροδρόμιο; Σπασμωδικές και σαλταδόρικες κινήσεις τόσα χρόνια για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα του τουρισμού μας. Νοσοκομείο; Η δημόσια υγεία των Παριανών κατάντησε να είναι εργαλείο δημοσίων σχέσεων και προσωπικής ματαιοδοξίας κάποιων. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Όλα γίνονται σε βάρος των Παριανών φορολογούμενων και καταναλωτών δίχως κανένα περιβαλλοντολογικό όφελος. Χαράτσι της Δ.Ε.Η.; Ουδεμία αντίδραση διαμαρτυρίας, έστω για τους τύπους βρε αδερφέ. Κι όμως, τέτοιες μικροπολιτικές μας αξίζουν, αυτές ανεχόμεθα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 19-20 Νοεμβρίου

"ΝΑΟΥΣΑ 2010": Γκολ, θέαμα και παράδοξα!

Γεμάτο μπάλα ήταν και η περασμένη Κυριακή για τα τμήματα ακαδημιών του Νηρέα «Νάουσα 2010». Το πρωί η ομάδα Παίδων του Νηρέα υποδέχτηκε το Φιλώτι στα πλαίσια του παιδικού πρωταθλήματος που διοργανώνει η Ε.Π.Σ.Κυκλάδων, σε ένα παιχνίδι που διήρκησε μόλις σαράντα λεπτά, δίχως διαιτητή για πολλοστή φορά. Για το παιχνίδι αυτό θα αναφερθούμε εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή, αναμένοντας και την ετυμηγορία της διοργανώτριας αρχής. 

Το απόγευμα τα τμήματα Μίνι και Τζούνιορ ανηφόρισαν στο γήπεδο του Πάνθεον όπου αντιμετώπισαν τις ακαδημίες του PAO Soccer School Πάρου και της Αλυκής, αντίστοιχα. Στο τμήμα των Μίνι η πράσινη ακαδημία επικράτησε με 4-1 χάρη σε τέρματα των Δ.Σκιαδά(2), Γ.Αλεξόπουλο και Χρ.Κονταξάκη. Για τον Νηρέα σκόραρε ο Λόκα Γκ.. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής παιδιά ηλικίας 5-6 ετών. 

Αργότερα, το τμήμα των Τζούνιορ επικράτησε 7-2 της Αλυκής μετά από έναν πολύ όμορφο αγώνα. Από δύο τέρματα για την ομάδα του Νηρέα σημείωσαν οι Γκέτσι, Σπανόπουλος, Πιερτζοβάνης και ένα ο τερματοφύλακας Σιφναίος με εντυπωσιακό βολέ-απόκρουση από το τέρμα του. Και οι τρεις ακαδημίες ανανέωσαν το ραντεβού τους για δύο ακόμα φιλικά παιχνίδια μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο.

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ

Λένε ότι οι σημαντικές ήττες λειτουργούν σαν το οινόπνευμα στην πληγή. Τσούζουν, αλλά κάνουν καλό. Κάπως έτσι βλέπουμε όλοι στον Νηρέα το άτυχο παιχνίδι με την Άνω Σύρου όπου η ομάδα ηττήθηκε 1-4, παίρνοντας όλοι μας ένα σαφές μάθημα, με αξιόπιστο κριτήριο, ότι δεν είμαστε τόσο καλοί όσο ενδεχομένως έχουμε παρασυρθεί να νομίζουμε πως είμαστε. Συνήθως αυτά τα μαθήματα, τα παίρνεις μεν, αλλά ενέχουν κάποιο κόστος. Το συγκεκριμένο, ο Νηρέας το πήρε πληρώνοντας το μεγαλύτερο δυνατό κόστος γιατί ναι μεν ηττήθηκε-με ένα σκορ που δεν αντικατοπτρίζει επ’ ουδενί αυτά που η ομάδα κατέθεσε στο γήπεδο-αλλά ήρθε να προστεθεί και η απώλεια λόγω τραυματισμού του πολύ σημαντικού Δελημπαλταδάκη.

Πέρα από το τελικά διαμορφωμένο αποτέλεσμα η συνολική εικόνα της αναμέτρησης έδειξε ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων είναι μικρές, και κατά τη διάρκεια της σεζόν μπορεί εύκολα ν’ ανατραπούν. Το 1-4, όμως, σε μια ημέρα το γλιτώνουν εκείνοι που χάνουν την μπάλα και βγάζουν λύσσα για να την ξαναπάρουν (το γρηγορότερο) στα πόδια. Την ομάδα την κάνει ξεχωριστή η δουλεία που πηγάζει από κάποια οξυμένη αίσθηση των παικτών. Αυτή τη δουλειά εμείς οι παίκτες του Νηρέα δεν την υποστηρίξαμε όσο θα έπρεπε από αλληλεγγύη. Από πηγαία «αγάπη» για το γούστο μας. Το ποδόσφαιρο. Από τη μία συνειδητοποίησα πώς την πάθαμε, πόσο μπόσικη βρέθηκε η ομάδα μας και πόσο φτηνά μας πήρε από κάτω ο εφιάλτης των απανωτών λαθών μας από το 65΄-80΄, από ελαφρότητα στην ουσία. Από την άλλη, τυγχάνει να νιώθω το ποδόσφαιρο στο βάθος, οπότε κατάλαβα αμέσως πως (και γιατί) το κακό δεν αργεί και δεν θέλει πολύ για να γίνει.

Ο προπονητής της ομάδας κ.Σπυρόπουλος προσπάθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας με ένα πολύ σοβαρό εγχείρημα να εφαρμόσει τη δική του φιλοσοφία και να την περάσει στο παιχνίδι του Νηρέα άμεσα. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα (εν προκειμένου γρήγορα), ήρθαν να φανούν οι τεχνικές δυσκολίες της εφαρμογής. Για τον κ.Σπυρόπουλο αν ήταν μια φορά μανίκι να δημιουργήσει κάτι από ένα τσούρμο καλών παικτών βάζοντας τη γενική προσδοκία εν αρχή χαμηλά, τώρα ο βαθμός δυσκολίας πολλαπλασιάζεται μιας, και σ’ αυτό που ήδη έχει δημιουργήσει, εκείνο το οποίο δείχνει να χρειάζεται είναι οι μελετημένες και λεπτεπίλεπτες επιλογές που λίγο-λίγο θα το βελτιώσουν, λίγο-λίγο θα το μεγαλώσουν, λίγο-λίγο θα το κάνουν ακόμα πιο ανταγωνιστικό. Μετά από ένα τέτοιο βαρύ σκορ η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης και της σταθερότητας, στον κύκλο της ομάδας δεν πρέπει να κλονιστεί. Η ασφάλεια και η ηρεμία επίσης. Τούτο προηγείται. Δίχως αυτό, δεν επιτυγχάνονται ούτε τα επόμενα βήματα.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η νέα αυτή ομάδα του Νηρέα-που προέκυψε από τη συνένωση με τον Μαρπησσαϊκό-αποτελείται από καλούς παίκτες. Κι αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Κι η πίστη αυτή δεν πηγάζει από τον στείρο συναισθηματισμό μου για την ομάδα, αλλά από την εικόνα που έχω διαμορφώσει για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Αυτό όμως που χρειάζεται περισσότερο ο Νηρέας είναι αυτό το τσούρμο καλών παικτών να γίνουν οι καλύτεροι συμπαίκτες. Αν συμβεί αυτό τότε η ομάδα θα έχει υψηλότερες προσδοκίες για τη φετινή σεζόν. Ας μην λησμονάμε πως ότι κατάφερε το 2009 ο Νηρέας, με το ν’ ανέβει στη Δ΄Εθνική, έγινε με όχι σπουδαίους παίκτες τόσο, όσο με σπουδαίους συμπαίκτες. 

Όσο για τον Αστέρα, η ήττα από την Ίο στα Μάρμαρα ίσως του κάνει καλό. Να αφυπνίσει και να επισπεύσει πράγματα να συμβούν. Πόσο άτιμη, όμως, μπορεί να είναι κι αυτή η ρουφιάνα η μπάλα; Τον Αστέρα, οπωσδήποτε τον «δοκίμασε». Όταν πέταξαν το πέναλτι στα σκουπίδια, μονομιάς σαν να κατέρρευσε ο κόσμος τους. Έχασαν το εύκολο 1-0 και μαζί σωρεία ευκαιριών (πάνω από είκοσι), «έδωσαν» στο τέλος ένα εύκολο 0-1 και εν τέλει, εκεί που τους χρωστούσε (η μπάλα) τους…πήρε και το βόδι. 

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 12-13 Νοεμβρίου

Κρύο, καιρός για μπάλα!

Την Κυριακή, παρά το τσουχτερό κρύο, γονείς και παιδιά έδωσαν βροντερό παρών στο γήπεδο του Corner Sport Cafe στην Νάουσα όπου οι ακαδημίες του Νηρέα και του Α.Ο.Πάρου αναμετρήθηκαν σε δύο φιλικούς αγώνες. Στο τμήμα των Τζούνιορ(γεν.2001-02) η ομάδα του Α.Ο.Π. επικράτησε 2-1 με τον συνήθη ύποπτο Γκέτσι Γ. να σκοράρει για τον Νηρέα. Στο τμήμα των Προπάιδων(γεν.1999-00) νικήτρια αναδείχτηκε η ομάδα του Νηρέα με 3-2 σε ένα ματς όπου πρωταγωνιστές ήταν οι δύο τερματοφύλακες Λάμπρου και Ρούσσος. Τα γκολ για τον Νηρέα πέτυχαν οι: Κορτιάνος Π., Μάρκου Ρ. και Γκέτσι Γ.

Το χαμένο «πνεύμα» του Α.Ο.Π. και το «κόλπο γκρόσσο» του Αστέρα!

Το περασμένο Σαββατοκύριακο - όπως θα διαβάσετε και στις αθλητικές μας σελίδες - ο ΑΟ Πάρου έκανε το ντεμπούτο του στο φετινό πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας Κυκλάδων με την Άνω Μερά.

Με πολλές ελλείψεις βασικών παικτών και με αρκετά προβλήματα τραυματισμών η Παριανή ομάδα, μοιραία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, και ηττήθηκε 1-0 από μια ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται ανώτερή.  Ο ΑΟΠ παράταξε ότι ήταν διαθέσιμο σε παίκτες και δυνάμεις, κατέθεσε στο γήπεδο ότι ήταν διαθέσιμο σε κουράγια αλλά αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να φύγει με ένα θετικό αποτέλεσμα. Η ομάδα της Παροικιάς μπήκε χαλαρά στα πρώτα λεπτά του αγώνα και αυτό το πλήρωσε δεχόμενη ένα «φθηνό» γκολ από στιγμιαία αδράνεια.

Στη συνέχεια του αγώνα προσπάθησε - με ανορθόδοξο τρόπο - να πιέσει, ωστόσο το γκολ δεν ερχόταν. Κι αυτό διότι τα παιδιά του ΑΟΠ κόμπλαραν ενώπιον της ιδέας - γκολ: οτιδήποτε «έπρεπε» να μπει, δεν έμπαινε. Ό,τι προσπάθησε να μπει με σκέψη, με δεύτερη επαφή της μπάλας, χανόταν. Γκολ θα κατέληγε ότι θα έμπαινε μονάχα «με την πρώτη», δίχως σκέψη, με το ένστικτο, με την αυτοματοποιημένη κίνηση. Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε ποτέ.

Κινήσεις δουλεμένες από την προπόνηση δεν έβγαλε ποτέ η ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Το passing game του ΑΟΠ ήταν πενιχρό, επειδή οι μεταβιβάσεις τους είχαν μεν στόχευση, όμως είχε και μεγάλη απόσταση να διανύσει η μπάλα ως τον παίκτη - προορισμό. Κάποιος αντίπαλος, στο μεταξύ, ήταν νορμάλ ότι θα έμπαινε ανάμεσα και θα τις έκοβε. Ή, αν δεν τις έκοβε κανείς, πάλι αυτός που υποδεχόταν την πάσα θα έπρεπε πρώτα να δώσει μάχη για να κρατήσει τη μπάλα κι ύστερα να παίξει με τη μπάλα. Πολύς ιδρώτας, για το τίποτα.

Ο προπονητής της ομάδας Αντ. Ερρίκος περνά τη φάση που χαρτογραφεί το τοπίο στην ομίχλη. Σχημάτισε την «ιδία αντίληψη» για τους ποδοσφαιριστές του που σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετική απ’ όσα μπορεί να είχε, απλώς, ακουστά. Του πήρε λίγο καιρό ακόμη, για να ολοκληρώσει τον «φάκελο» κάθε ενός. Τώρα, θα του πάρει ακόμα λίγο καιρό το να τους βάλει ο Νικαιώτης κόουτς σ’ ένα «πρόγραμμα» στο πλαίσιο του οποίου ο καθένας θα ενταχθεί να ξέρει πού, τι, γιατί παίζει. Αυτή αναμένεται να είναι μια διαδικασία με «πάνω» και με «κάτω». Μια διαδικασία που θα δείξει στον κ. Ερρίκο, με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει. Όσο, τέλος πάντων, θα’ ναι αυτό αποκλειστικά στο χέρι του…

Προς το παρόν, ο προπονητής οφείλει να «προστατεύει» τους ποδοσφαιριστές. Όλους. Θα το έκανε, οποιοσδήποτε στη θέση του. Οι ποδοσφαιριστές είναι οι άνθρωποί του. Δεν νοείται, και δεν τον συμφέρει επίσης, να τους ακυρώσει (όπως πήγε κάποια στιγμή να γίνει και εν μέρει έγινε). Ιδιαίτερα αυτούς τους ποδοσφαιριστές, που είναι ολοφάνερο ότι έχουν ένα ζήτημα με την αυτοεκτίμηση, δίχως να θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Το 0-1 με την Άνω Μερά, αν μία ανάγκη του ΑΟΠ ανέδειξε, είναι ετούτη: να προσηλωθούν, να βρεθούν ο ένας με τον άλλον, να βρουν κοινό ρυθμό ως ομάδα καθώς και το «πνεύμα», που τόσο πολύ έδειχνε να λείπει από το πρώτο αυτό παιχνίδι του πρωταθλήματος.

Από την άλλη, για τη Β’ Κατηγορία, η ομάδα του Αστέρα μόλις με 11 «αυτονομιστές» Μαρμαριανούς έκανε το διπλό στη Σαντορίνη και έβαλε σοβαρή υποψηφιότητα για τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου. Από τα πιο ευτράπελα του παιχνιδιού ήταν όταν ο τερματοφύλακας Σερέπας τραυματίστηκε νωρίς στην ωμοπλάτη και αναγκάστηκε να αγωνιστεί - ωσεί παρών - σαν επιθετικός για ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Ποιος τον αντικατέστησε; Ο σέντερ φορ Πούλιος ο οποίος είναι επίσης τερματοφύλακας και ξεκίνησε αναγκαστικά ως επιθετικός ελλείψει άλλων. Οι παίκτες της Λάβας μόλις είδαν ότι τραυματίστηκε τερματοφύλακας και πήρε τη θέση του επιθετικός προέτρεπαν ο ένας τον άλλον να σουτάρουν με κάθε τρόπο προς την εστία δίχως να γνωρίζουν ότι ο αντικαταστάτης ήταν κανονικός τερματοφύλακας, με αποτέλεσμα ότι πήγαινε στην εστία να καταλήγει πάνω στον πολύ καλό Πούλιο. Αν μη τι άλλο το «κόλπο γκρόσσο» της αγωνιστικής πιστώνεται στον Αστέρα!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 5-6 Νοεμβρίου

Κυριακή στο γήπεδο!

Το πρωινό της Κυριακής ήταν αφιερωμένο στα παιδιά των ακαδημιών του Νηρέα και του Α.Ο.Πάρου. Παιδιά ηλικίας 6-10 ετών αγωνίστηκαν και κυρίως διασκέδασαν στο δημοτικό στάδιο Πάρου σε δύο φιλικές αναμετρήσεις των τμημάτων Μίνι και Τζούνιορ. Στο τμήμα των μικρότερων (Μίνι) οι δύο ομάδες αναδείχτηκαν ισόπαλες 1-1 με τον Σιμόπουλο να σκοράρει για την ομάδα του Νηρέα. Τα Τζούνιορ έπαιξαν σε γήπεδο διαστάσεων 8Χ8 και η ομάδα του Α.Ο.Π. ήταν ανώτερη και επικράτησε δίκαια 4-2. Για τον Νηρέα ο Γκέτσι σημείωσε και τα δύο τέρματα. Αυτά ήταν τα πρώτα φιλικά για τα τμήματα ακαδημιών του Νηρέα "Νάουσα 2010" και μέσα στον Νοέμβριο αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλα.

Διήμερο φιλικών για τις ακαδημίες του Νηρέα "ΝΑΟΥΣΑ 2010"

Κι άλλες φωτό του Robert εδώ http://community.parosweb.com/photo/albums/ao-paros-nireas-youngsters

Το Σάββατο η ομάδα Προπαίδων του Νηρέα αντιμετώπισε σε φιλική αναμέτρηση την αντίστοιχη του Α.Ο.Πάρου στο Δημοτικό Στάδιο Πάρου. Ο αγώνας ήταν ο πρώτος της φετινής χρονιάς για το τμήμα αυτό του "Νάουσα 2010" και όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν ανταποκρίθηκαν πολύ καλά. Οι δύο ομάδες παρουσίασαν όμορφο θέαμα με πολλές φάσεις και γκολ στο παρθενικό παιχνίδι του Μ.Φραντζή ως προπονητή στα παιδικά τμήματα του Α.Ο.Π.. Νικήτρια αναδείχτηκε η ομάδα της Νάουσας με 3-2 χάρη σε τέρματα των Κορτιάνου Π., Αρκουλή Φρ. και Γκέτσι Γ.. Για τον Α.Ο.Π. δύο τέρματα πέτυχε ο Φραντζεσκάκης Γ.. Ντεμπούτο με την ομάδα του Νηρέα έκαναν οι Τσούκε Αγγ. και Μάρκου Ραφ., δύο αξιόλογα παιδιά που προέρχονται από την ακαδημία PAO Soccer School Πάρου.

Σήμερα το πρωί τα τμήματα Μίνι και Τζούνιορ του Νηρέα θα αντιμετωπίσουν τα αντίστοιχα του Α.Ο.Π. στην Παροικιά δίνοντας έτσι και αυτά το πρώτο τους φετινό παιχνίδι.
Τέλος, ο Προκόπης Μπαρμπαρίγος-ενεργός ποδοσφαιριστής του Νηρέα-εντάχθηκε στην προπονητική ομάδα του "Νάουσα 2010".

Καλό ταξίδι Κουμουντούρε!

Αυτή η εβδομάδα ήταν διαφορετική. Και να προσπαθούσα να το παίξω αδιάφορος, να μιλήσω και να γράψω για άλλα πράγματα, δεν θα μπορούσα. Δεν είναι μόνο η επικαιρότητα που κάποιες φορές γίνεται σκληρή έως… βρώμικη. Είναι και ο κόμπος στο… χέρι, που δεν αφήνει τα δάχτυλα να πληκτρολογήσουν κάτι διαφορετικό. Η είδηση του προηγούμενου Σαββάτου ήταν απ’ αυτές που ενδόμυχα παρακαλούσαμε να μην είναι αληθινή. Ο Νικόλας Τριπολιτσιώτης έφυγε από κοντά μας. Έτσι απλά. Ένας άνθρωπος ζωντανός, με αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ο άνθρωπος που έμπασε εμένα και τόσους άλλους στην ομάδα του Νηρέα. Δάκρυα γλυκών αναμνήσεων τσίμα - τσίμα συγκρατήθηκαν μέσα από τα μάτια. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να προσβληθεί από αυτή την ανίατη ασθένεια έτσι «μπαμπέσικα». Πάντα θεωρούσα ότι ο Νικόλας υπέφερε μόνο από την υγιεινή ασθένεια της… ποδοσφαιρίτιδας. Απογεύματα στο μουντιαλίτο, το αγαπημένο του στέκι, συζήτηση για τον Νηρέα των παλαιών χρόνων - τότε που η ομάδα σήμαινε πραγματικά κάτι για τους ανθρώπους της Νάουσας - δίχως να πέσει στην ομήγυρη το όνομα του Νικόλα, δεν νοείτο.

Ο Νικόλας διακρίνεται όρθιος δεύτερος από αριστερά στον Νηρέα του 1983

«Νικόλας Τριπολιτσιώτης 1947-2011, αρχηγός του Νηρέα»

Συζήταγες για τους αγώνες που έπαιζες και ήτανε ωραία.

Διήγηση με τόση λεπτομέρεια, νομίζαμε πως ήταν χθες.

Παθιαζόσουνα και μάλωνες σαν εικοσάχρονος

για τον Ολυμπιακό και τον αγαπημένο σου Νηρέα.

Ενέπνεες σαν αρχηγός την ομάδα του χωριού σου.

Βραχύσωμος ήσουν κι όμως κέρδιζες κάθε μπάλα.

Με φινέτσα οι κινήσεις σου, την πέταγες στα δίχτυα

με την απαράμιλλη τεχνική τ’ αριστερού ποδιού σου.

Πάντα το δέκα στη φανέλα σου, μια μπάλα υπήρξε η ζωή σου.

Με τις κάλτσες κατεβασμένες ως τον αστράγαλο.

Ξεχείλιζες ενέργεια, αφοσίωση, χαρακτήρα.

Ήσουν κομμάτι του Νηρέα, όπως κι αυτός κομμάτι της ζωής σου.

Έξω ήσουνα ο πιο γλεντζές, στο γήπεδο ο πιο «αλήτης».

Πάλευες κατά πρόσωπο μ’ όλους τους αντιπάλους.

Μα η αρρώστια ήρθε ύπουλα. Άτιμη και θρασύδειλη.

Πάλεψες με αξιοπρέπεια, υπέκυψες, σε πήρε πια μαζί της.

Νικόλα ήσουν 64 ετών… παιδί, έτσι ένιωθες ακόμα.

Αυτό δεν άλλαξε, απλά, εξανεμίστηκε η ορμή σου.

Κι εκεί που πας θα συνεχίσεις να παίζεις φορώντας,

όπως όλοι μας θυμόμαστε, αυτήν την κοντοπαντελόνα.

Μπήκες στη συντροφιά των ουρανών κι είναι αλήθεια, όντως.

Και τότε, από το βάθος της ψυχής, ξεχείλισαν οι συνειρμοί

ο ένας πίσω από τον άλλον: Πώς μπορεί να ήταν θέλημα Θεού;

Θα λείψει από όλους εμάς εδώ αυτή η ζέση του εκλιπόντος.

Ακριβώς για (όλα) αυτά, η απώλεια του ανδρός αυτού είναι, για τον Νηρέα, όντως τρομερή. Θα λείψει από την ομάδα η ζέση του εκλιπόντος. Θα λείψει σε όλους μας η κοινή γλώσσα που μας συνέδεε με τον Νικόλα. Ο Νικόλας έφυγε και πήρε μαζί του την αγαπημένη του φανέλα, αυτή με το Νο10. Ο Νικόλας έφυγε αλλά, με κάποιο τρόπο, είναι εδώ. Θα τον σκουντάμε είτε προτρέποντάς τον να πάμε να δούμε τον Νηρέα, είτε πειράζοντάς τον για τον Ολυμπιακό του, είτε εκθειάζοντάς τον για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες προτρέποντάς τον να ρίξει ξυπόλυτος ένα σουτάκι ακόμα.
Υ.Γ. Διόλου παράξενο ότι την περασμένη Κυριακή στην Πάρο έβρεχε! Πάντοτε - ή σχεδόν - έτσι συμβαίνει, όποτε μερικοί εντελώς ξεχωριστοί άνθρωποι φεύγουν άδικα από κοντά μας. Για εκείνον - τη μέρα της κηδείας του - άνοιξαν οι ουρανοί να τον προϋπαντήσουν!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 22-23 Οκτωβρίου