Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΗΧΗΡΟΣ...ΚΟΛΑΦΟΣ

Μαρπησσαϊκός, Νηρέας, Α.Ο. Πάρου, Αστέρας Μαρμάρων. Τέσσερις αθλητικοί σύλλογοι του νησιού μας και…κάτι παραπάνω από απλές ομάδες. Ενίοτε κοιτίδες πολιτισμού και αθλητικού ήθους.Κατά πόσο, όμως, φιλοδοξούν οι τέσσερις αυτοί σύλλογοι να διανοίξουν τις προοπτικές τους με στόχο να εξελιχθούν, ως ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ, σε υπόθεση Παριανού βεληνεκούς με περαιτέρω βλέψεις; Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, με τις ταπεινές απόψεις μας από τούτη εδώ τη στήλη, να βάλουμε τα πράγματα στην αληθινή διάστασή τους.

Σ’ αυτή τη μικρο-κοινωνία του Παριανού ποδοσφαίρου, που είναι και καθρέφτης της κοινωνίας του νησιού μας, κανείς δεν εμπιστεύεται τον άλλον. Και, χαριτολογώντας, όταν ανταλλάσσουν χειραψίες – με τη λήξη των μεταξύ τους αγώνων - ύστερα μετρούν τα δάχτυλά τους. Οι ομάδες μας κατά καιρούς είτε καθυστερούσαν κατά ένα χρόνο τη μοίρα τους, και πανηγύριζαν ανακουφισμένες γι’ αυτό, είτε επίσπευδαν με τεχνητά μέσα την πρόοδο η οποία, όμως, δεν είχε πραγματικό αντίκρισμα (βλέπε Νηρέας Δ’ Έθνική). Όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μια αλυσίδα με κρίκους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες... Εκεί που εξακολουθούμε πεισματικά να μη βάζουμε μυαλό με τίποτα είναι η νοοτροπία στους μεταξύ μας αγώνες. Εκεί έχουμε μείνει, χρόνια τώρα, στην ίδια τάξη. Κατανοητά και αποδεκτά τα παραπάνω, εφόσον οι ομάδες μας έχουν μάθει και τρόπον τινά συμβιβάζονται με την ιδέα του πεπερασμένου, του μικρού και στενού, ποδοσφαιρικού μας ορίζοντα.

Η πραγματική απόσταση ανάμεσα στις (φιλολογικές) «συζητήσεις» και στις «προτάσεις», για τη δημιουργία ΜΙΑΣ ισχυρής ΟΜΑΔΑΣ ποδοσφαίρου στην Πάρο, είναι όση κι ανάμεσα στις «προτάσεις» και στην «υλοποίηση». Καμιά φορά τεράστια, έως και αγεφύρωτη στην πράξη. Αν προσδιορίσουν, οι πρόεδροι και των 4 ομάδων του νησιού με ρεαλιστική ακρίβεια τις συντεταγμένες τους στο ποδόσφαιρο των Κυκλάδων – δημιουργώντας ΜΙΑ ισχυρή, σε όλα τα επίπεδα, ΟΜΑΔΑ - τότε μπορεί και να βάλουν μπρος την κοινή και μακρόπνοη προσπάθεια για τη βελτίωση, την άνοδο και την επιστροφή του Παριανού ποδοσφαίρου στην Δ’ Εθνική. Αντιθέτως, όσοι επιλέξουν να αυταπατώνται και να αυτο-υπερεκτιμούνται, τότε θα βαλτώσουν στη στασιμότητα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που βολεύονται στη στασιμότητα και στη μιζέρια, είναι κατανοητό το γιατί βλέπουν με μισό μάτι τη δημιουργία ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ στην Πάρο.

Κανείς στο παρελθόν δεν βρέθηκε για να αρπάξει και να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για συνένωση. Να σηκώσουν – ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΩΡΑ - τα μανίκια, να βάλουν τα κεφάλια κάτω και να δουλέψουν για τη δημιουργία ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ στο νησί. Όλοι μαζί! Δίχως διαχωρισμούς (περιχαρακώσεις και παραφωνίες) για το ποιος θα απολαμβάνει τη δόξα, ποιος θα διοικεί ή ποιος θα βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά. Και μόνο η σκέψη (πέρα από μια άτυπη συνάντηση που έχει προηγηθεί) δείχνει ξεκάθαρα την τάση, αν θέλετε την κατεύθυνση, στην οποία οι σημερινοί πρόεδροι των συλλόγων μας επιθυμούν να οδηγήσουν το ποδόσφαιρο του μέλλοντός μας. Και επειδή παντού στον κόσμο (και της μπάλας) τα…διοικητήρια είναι που αποφασίζουν για όλα, μήπως στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν καλή ιδέα οι ομάδες μας να απευθυνθούν και στους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού ζητώντας την άποψή τους για ένα τόσο σοβαρό θέμα;

Ας αφήσουμε, πια, την περιχαράκωση και την προσήλωση στον απελπιστικό μας μικρόκοσμο. Αν μάλιστα ισχύει (που ισχύει και…παραϊσχύει!) ότι βασική αιτία για την μη ύπαρξη της ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ είναι οι τοπικές μας «αντιπαραθέσεις», δεν έχουμε χρείας άλλου… κόλαφου. O πιο ηχηρός είναι αυτός.

«Στα 3 corner πέναλτι»  
Το παραπάνω άρθρο μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ"