Μονόδρομος ή αδιέξοδος η συνένωση των ομάδων μας;

Οι τέσσερις Παριανές ομάδες μας έχουν τόσα χρόνια έμφυτη την τάση να υπερεκτιμούν τα ρεαλιστικά τους όρια. Όμως, το μόνο το οποίο πετυχαίνουν είναι να αποπροσανατολίζονται, να νομίζουν κάτι άλλο απ’ ό,τι στ’ αλήθεια είναι. Έτσι, αγχώνονται και με οριακά ρόστερ προσπαθούν να τελειώσουν το πρωτάθλημα.

Ως εκ τούτου, χάνουν τζάμπα (τη σεζόν) και σπαταλάνε - δίχως καν να ξέρουν κατά που πορεύονται - τις χρονιές τη μία πίσω από την άλλη. Μέχρι πρόσφατα, όποιος έλεγε, είτε παράγοντας είτε παίκτης ή προπονητής, για μία κοινή ομάδα στην Πάρο στιγματιζόταν ως γραφικός. Όποιος δε, αποτολμούσε ν’ αναφερθεί σε μακρόπνοο πρόγραμμα προόδου (για μία ομάδα με νεανική βάση, για σοβαρή ενασχόληση με τα φυτώρια, για εκσυγχρονισμό των αθλητικών εγκαταστάσεων) θα δεχόταν τον χλευασμό όλων. Ενώ, με το «όνειρο» της Δ’ Εθνικής (ή αλλιώς παλάτι στην άμμο) κάποιοι έγιναν γραφικοί και χλευάστηκαν, όταν αυτό τελικά γκρεμίστηκε! Το κοινό πρόβλημα με τις ομάδες του νησιού μας είναι πως φαίνονται... τρύπιες απ’ όλες τις πάντες. Ησυχία δεν βρίσκουν ποτέ, για πολλούς και διάφορους λόγους, και όλο αυτό το μπάχαλο ευνοεί τις λοιπές Κυκλαδίτικες ανταγωνίστριες ομάδες, που γύρω - γύρω αποκομίζουν η καθεμιά το δικό της όφελος. Όλες οι ομάδες μας πλέον, βγάζουν τις χρονιές με τη λογική περισσότερο «να συμμαζέψουμε τη χασούρα» παρά «να καταμετρήσουμε τα κέρδη». Το τοπίο, συνεπώς, δεν φαντάζει ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό.

Η απουσία μιας δυνατής Παριανής ομάδας στο πρωτάθλημα των Κυκλάδων δεν είναι τόσο σημαντική αυτή καθαυτή. Είναι κυρίως, ότι τούτη η απουσία υποδηλώνει κάτι άλλο: την έλλειψη οράματος, διάθεσης, προγραμματισμού. Και αναρωτιέμαι... Έτσι, όπως παρακολουθείτε κι εσείς - όλοι οι Παριανοί ποδοσφαιρόφιλοι - την τρέχουσα εικόνα των τεσσάρων ομάδων μας, μήπως σας φαίνονται ομάδες που, απλώς, ξοδεύουν τον χρόνο τους; Η θέση μας εδώ είναι ότι οι ομάδες μας έχουν φτάσει στο αμήν. Ή τις μπαλώνεις με ενέσεις τσιμέντου ή τις γκρεμίζεις και χτίζεις κάτι διαφορετικό σε άλλα θεμέλια, πάλι από την αρχή.

Με την πρώτη επιλογή, το μόνο που εξασφαλίζεις είναι ακόμα μία περιστροφή γύρω απ’ τον ίδιο - στην πράξη - φαύλο κύκλο ο οποίος ως... φαύλος, δεν οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως, με τη δεύτερη ξεριζώνεις ό,τι αρρωστημένο υπάρχει, οργώνεις το χωράφι σου, φυτεύεις το σπόρο της προόδου και της ανάπτυξης σε χώμα υγιές. Δίχως παράσιτα.

Τέλος, με αφορμή  την πολυσυζητημένη συνάντηση προέδρων των ομάδων μας και μια πρώτη αναγνωριστική επαφή που έγινε για τη δημιουργία μιας ισχυρής Παριανής ομάδας, την επόμενη εβδομάδα θα επιχειρήσω να διεισδύσω στη μικροκοινωνία του Παριανού ποδοσφαίρου.

«Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην εφημερίδα που με φιλοξενεί από σήμερα και μου προσφέρει ένα πεντακάθαρο και λείο έδαφος για να γράφω κάθε εβδομάδα ό,τι πιστεύω. Καλό, κακό, σωστό, λάθος, δίκαιο, άδικο, εύστοχο, άστοχο, ευνόητο, δυσνόητο, πάντως αυτό. Και θέλω να ελπίζω ότι η νέα αυτή στήλη θα βρει εν τέλει θετική ανταπόκριση». 

«Στα 3 corner πέναλτι»  
Το παραπάνω άρθρο μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ"