ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Σε αδιέξοδο φαίνεται να οδηγούνται οι ερασιτεχνικές ομάδες των Κυκλάδων μιας και η οικονομική εξαθλίωσή τους έχει ήδη αρχίσει να σιγοτρώει το ποδόσφαιρο του Νομού μας. Όλα τα Κυκλαδίτικα σωματεία, που κατά βάση αποτελούν το καμάρι νησιών και μικρών χωριών, διατηρούν με νύχια και με δόντια ανθρώπους κοντά στον αθλητισμό μιας και βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και η επιβίωσή τους χρειάζεται αγώνα, δύναμη και υπομονή! Είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να αποχωρούν σύλλογοι από τα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων και άλλοι με ιστορία χρόνων να αφανιστούν εντελώς εξαιτίας-κυρίως-των οικονομικά αβάσταχτων υποχρεώσεων. Για να πάρει μέρος μια ομάδα στο πρωτάθλημα πρέπει να παρουσιάζει κάθε χρόνο ένα αξιοπρεπές σύνολο(με το αντίστοιχο αθλητικό υλικό), να πληρώνει τους διαιτητές στα εντός έδρας παιχνίδια της και να ξοδεύει για τις μετακινήσεις των εκτός έδρας αγώνων. Όλο αυτό συνεπάγεται πάγιο κόστος -κατά προσέγγιση- κοντά στα 10.000 ευρώ ανά έτος(αν και συνήθως τα ξεπερνάει κατά πολύ). Αντιθέτως, τα έσοδα είναι ελάχιστα μιας και η πλειοψηφία των θεατών που παρακολουθούν τις αναμετρήσεις των ομάδων τους δεν πληρώνουν καν εισιτήριο, αφού οι υποδομές στις Κυκλάδες είναι υποτυπώδεις για κάτι τέτοιο.
Γυρνώντας το χρόνο 14 χρόνια πίσω θυμόμαστε ότι η ύπαρξη των κοινοτήτων βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό στην οργάνωση και προβολλή των σωματείων τους. Με αυτά τα λίγα χρήματα που δίνανε, ως μέρος των επιχορηγήσεων για τον αθλητισμό, υπήρχε η δυνατότητα για τους συλλόγους να παρουσιάζουν μια κάποια σχετική πρόοδο. Γήπεδα υπήρχαν σε όλα τα χωριά ικανοποιώντας έτσι τις ανάγκες μικρού αριθμού ανθρώπων δίνοντάς τους μια διέξοδο απο την καθημερινότητά τους και μια ευχάριστη κυριακάτικη απασχόληση μέσω των σωματείων.

Με την εφαρμογή του σχεδίου "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ" το ποδόσφαιρό μας οδηγήθηκε σταδιακά σε μαρασμό διότι βασική στρατηγική των κεντρικών εξουσιών ήταν να να ενισχύσει την ιδιωτική πρωτοβουλία και να υπονομεύει ολοένα και περισσότερο τον δημόσιο χαρακτήρα που είχε μέχρι τότε η ερασιτεχνική άθληση. Έτσι, τα προβλήματα άρχισαν να αυξάνονται για το ποδόσφαιρο και τις ομάδες μας. Το βάρος μοιραία έπεσε στις εισφορές και τις χορηγίες των ντόπιων παραγόντων, ενώ οι νέοι διευρυμένοι δήμοι των νησιών μας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις των δημοτικών διαμερισμάτων τους, αναγκάζοντας πολλά παιδιά να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό λόγω έλλειψης χώρων ή κινήτρων.
Η βίαιη είσοδος της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας δεν θα ήταν δυνατό να αφήσει ανεπηρέαστο και το ποδόσφαιρό μας. Και πόσο μάλλον το ερασιτεχνικό! Όπως αντιλαμβάνεστε, η μετάβαση -πλέον- στην ιδιωτική πρωτοβουλία είναι μόνόδρομος, από επιλογή που ήταν κάποτε. Το κράτος, οι περιφέρειες και οι δήμοι κόβουν από παντού, οπότε η ερασιτεχνική μας ενασχόληση με τον αθλητισμό έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Το πάθος μας για το ποδόσφαιρο γίνεται χόμπυ ακριβό, ο ερασιτεχνισμός θεωρείται πλέον ντεμοντέ και με αυτούς που εξουσιάζουν σήμερα το ποδόσφαιρό μας να προσπαθούν να προσεγγίσουν τους νέους τάζοντάς τους μεγαλεία, δόξα και χρήμα(βλέπε Ο.Π.Α.Π.). Όλες οι κυκλαδίτικες ομάδες πρέπει να αντιδράσουν, να δράσουν μπροστά στη διαφαινόμενη καταστροφή, να προσπαθήσουν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι για να μοιραστούν τις ανησυχίες τους και να προσπαθήσουν να βρουν ένα σχέδιο διαφυγής από τις σκοτεινές ημέρες που έρχονται στο ποδόσφαιρό μας. Το ίδιο ισχύει και μεμονωμένα για τις ομάδες του νησιού μας, αν και ένα μικρό βήμα έχει γίνει ήδη αφού πραγματοποιήθηκε προ ολίγων ημερών συνάντηση τριών Παριανών ομάδων με παρόμοιες ανησυχίες και προβληματισμούς. Μένει να συνεχιστούν οι επαφές και των τεσσάρων προέδρων μας για να γίνει πράξη το όραμα μας για μια δυνατή ομάδα στην Πάρο!
Κλείνοντας, διαισθάνομαι ότι από την νέα ποδοσφαιρική σεζόν η Ε.Π.Σ.Κυκλάδων θα αναγκαστεί να βρει νέους τρόπους για να διατηρήσει τις ισορροπίες στα πρωταθλήματά που διοργανώνει, ενώ θα πρέπει να στηρίξει και στην πράξη τον ερασιτεχνισμό για τον οποίο είναι και εκείνη υπεύθυνη.