Ε.Π.Σ.Κ.: Η απάθειά σας, αντίδραση δική μας!

Το παιχνίδι «φάντασμα» μεταξύ του Παμμηλιακού και του Νηρέα λίγο έλειψε να καταχωρηθεί στο βιβλίο «γκίνιας» του ελληνικού ποδοσφαίρου ως το πρώτο που θα διεξαγόταν χρονικά μετά τις δύο τα μεσάνυχτα. Το καράβι που θα μετέφερε διαιτητές και Νηρέα στο νησί της Αφροδίτης έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του κινούμενο με 10 κόμβους μ.ο. λόγω της κακοκαιρίας. Καθυστέρησε να πάει στη Σύρο, καθυστέρησε να περάσει από την Πάρο, έκανε μιάμιση ώρα για την Νάξο και δεν κατάφερε να προσεγγίσει σε δύο λιμάνια μέχρι να καταλήξει στην Μήλο με συνολικά τέσσερις ώρες αργοπορία από την προγραμματισμένη του άφιξη.
Όταν ο Παριανός σύλλογος επικοινώνησε με την Ε.Π.Σ.Κ., λίγο πριν την αναχώρηση του, για να τους ενημερώσει ότι το καράβι έχει μιάμιση ώρα καθυστέρηση κι ότι το παιχνίδι είναι ανέφικτο να ξεκινήσει πριν τα μεσάνυχτα, πήρε την εξής απάντηση: "Μπείτε στο καράβι κι ότι ώρα φτάσετε παίξτε να ξεμπερδεύετε"! Ο Νηρέας με κίνδυνο να τιμωρηθεί αν δεν έμπαινε στο καράβι και με πολλούς 16χρονους αθλητές-μαθητές στην αποστολή ξεκίνησε ένα εφιαλτικό ταξίδι. Με 8 μποφόρ και συνολικά 19 ώρες στη θάλασσα, η ομάδα πήγε και επέστρεψε άπραγη από τη Μήλο, με τους ανθρώπους της σωματικά εξαντλημένους, μιας και το ματς όπως αναμενόταν δεν έγινε ποτέ λόγω του ότι Νηρέας και διαιτητές έφτασαν στις δύο τα μεσάνυχτα στο γήπεδο του Παμμηλιακού!

Αυτή η ταλαιπωρία και το άσκοπο ταξίδι έρχεται να επιβεβαιώσει πράγματα που έχουμε ξαναγράψει προ καιρού για την Ε.Π.Σ.Κ και τα θεσμικά πλαίσια που τη διέπουν. Πιο συγκεκριμένα, της λειτουργικότητας των θεσμών της. Της αυτοεκτίμησής της. Δεν περιμέναμε αυτό το ταξίδι-παρωδία, για να ενημερωθούμε ότι ο βαθμός που παίρνει εδώ είναι χαμηλός. Κι όλο αυτό συνέβη διότι ποτέ ο πρόεδρος της Ένωσης Γιάννης Σιγάλας δεν μπήκε στον κόπο να συντονίσει στα ίδια μήκη κύματος τα σωματεία, ώστε να φτάσουν σε τέτοιες καταστάσεις να ομιλούν όλα την ίδια γλώσσα. Και σε αυτή να συνεννοούνται. Κι αυτό είναι η ευοίωνη πραγματικότητα. Έπρεπε ο -εκλεγμένος από τα σωματεία- Γιάννης Σιγάλας, αντί να συμφωνεί «ναι σε όλα», σαν βουλευτής σε ψηφοφορία στη Βουλή, να έχει τα κότσια να πηγαίνει…κόντρα σε αυτούς που ήθελαν να βάλουν τα δικά τους συμφέροντα μπροστά στην ταλαιπωρία των αθλητών.
Όχι «πετάει ο γάιδαρος;», «ναι, είναι φανερό, οπωσδήποτε πετάει». Σαν τέτοιος δεν θα είσαι ποτέ χρήσιμος κύριε Σιγάλα. Ο χρήσιμος είναι αυτός που θα δίνει στο κάθε σωματείο, για κάθε ειδική κατάσταση που παρουσιάζεται τη δεύτερη ιδέα, την εναλλακτική, εκείνη που ενδεχομένως θα είναι και καλύτερη απ’ την πρώτη. Την ΛΥΣΗ! Η πάσης φύσεως διοίκηση που προσπαθείς να ασκήσεις κύριε Σιγάλα, η καλή από την κακή, κρίνεται από τα αντανακλαστικά. Την αντίδραση. Στο αν σε τσιγκλάει η, ας την πούμε φτηνή, εξέλιξη μιας κατάστασης. Αν θυμώνεις. Λάθη κάνουνμε όλοι. Σύσσωμη η διοίκηση σου, αυτή της Ε.Π.Σ.Κ., αυτοεπιβεβαιώνεται, ότι είναι ομάδα και όχι ένα άθροισμα ατόμων, αμέσως μετά τα λάθη. Εκεί που προκύπτει εάν στη φλέβα σας κυλάει αίμα ή νερό. Εγωισμός ή απάθεια. 
Σε εσάς ταιριάζει η απάθεια γιατί κανένας από εσάς που διοικείτε σήμερα το Κυκλαδίτικο ποδόσφαιρο δεν λέει ακόμα να καταλάβει ότι έχετε να κάνετε με ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ οι οποίοι αφήνουν οικογένειες, σχολεία, δουλειές για να χορεύουν στους ρυθμούς που εσείς ορίζετε δίχως να υπολογίζετε τίποτα. Αυτοί οι ερασιτέχνες, όμως, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν. Μέσα από τέτοια περιστατικά καλλιεργούν αντανακλαστικά. Και ο κόσμος του ποδοσφαίρου, όταν ξυπνά, είναι σαν ηφαίστειο. Θα σας πάρει και θα σας σηκώσει. 
Έχει μέγιστη σημασία να συνειδητοποιήσετε εκεί στη Σύρο ότι η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός των αθλητών-μελών σας δεν είναι διαπραγματεύσιμα.

Υ.Γ. 1: Η Μήλος, ένα μικρό νησί και δύσκολο συγκοινωνιακά, από τότε που ίδρυσε ποδοσφαιρική ομάδα ενενήντα εννέα φορές στις εκατό είναι φυσιολογικό ότι δεν είχε βλέψεις για κάτι παραπάνω.  Εφέτος προέκυψε, για πρώτη φορά, να διεκδικεί με αξιώσεις κάτι καλό. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος η Σύρος ως κεντρική κοινωνία να της συμπεριφέρεται (πάντα με διακριτικό τρόπο) ως…περιττό κομμάτι στον κορμό της. Ισχύει ακόμα και για τα πιο μικροσκοπικά μέλη όπως είναι η Σίφνος με τη Σέριφο φέτος. Ότι αποκόψεις, το μεγάλο σε μέγεθος ή το μικρότερο ζωτικό όργανο, το ίδιο παύεις να είσαι αρτιμελής. Το ποδόσφαιρο είναι μικρογραφία της ζωής. Της φύσης. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος η κεντρική κοινωνία του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου να θεωρεί την ύπαρξη των μικρών αυτών νησιών «μες στα πόδια τους» περιττή. Από φόβο, τάχα, μη χτυπήσουν την άψογα οργανωμένη-παροικία της…Ολλανδίας. Ή απλώς από ανίατο σνομπισμό.

Υ.Γ.2: Το Sport Cyclades εδώ και κάποια χρόνια έχει μπει ευχάριστα στην καθημερινή μας αθλητική ενημέρωση με αμεροληψία και ειδήσεις από όλα τα σπορ που διεξάγονται στον νομό μας. Καταφέρνει να αναδεικνύει αυτά τα τόσο υποβαθμισμένα μας πρωταθλήματα. Το έργο που επιτελεί είναι κυριολεκτικά άξιο αναφοράς. Κάποιοι «Ολλανδοί μετανάστες» στη Σύρο προσπαθούν να το απαξιώσουν και με συντονισμένες ενέργειες έχουν καταφέρει να στήσουν μια καλά οργανωμένη προπαγάνδα ότι τάχα όλος ο κόσμος κινείται εναντίον τους. Καλό θα είναι να βγουν από τον δικό τους κόσμο που έχουν δημιουργήσει: έναν (εικονικό) κόσμο στον οποίο η επικοινωνία, αντί να είναι παρακολούθημα της ουσίας, γίνεται πιο ουσία κι απ’ την ουσία.