Το πρωτάθλημά μας να βρει τις αντιστάσεις του

Κοντά δεκαπέντε χρόνια καθημερινής τριβής με το ποδόσφαιρο στις Κυκλάδες, το μόνο σίγουρο είναι ότι γνωρίζω κόσμο. Πολύ κόσμο. Τόσο που φτάνει κάποια στιγμή να γίνονται ξαφνικά οι εκλογές, στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων, και να' ναι τα πρόσωπα των υποψηφίων οικεία. Με τους περισσότερους, τουλάχιστον μία φορά όλο και κάπου έτυχε να βρεθώ. Ν' αλλάξω μια - δυο κουβέντες.

Στις εκλογές ανάδειξης προέδρου της ΕΠΣΚ την προηγούμενη εβδομάδα από τα 24 ενεργά σωματεία που απαρτίζεται η Ένωση τα 19 έδωσαν το παρών και αυτόματα απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Οι υποψήφιοι συνδυασμοί μετά από αρκετά χρόνια (ούτε εγώ θυμάμαι πόσα) ήταν δύο και όχι ένας. Αρκετοί μου είπαν ότι αυτό από μόνο του ήταν ήδη μια κατάκτηση, ένα είδος πίεσης που τραβά τη γραμμή ανάμεσα στη δημοκρατία και στη... «μοναρχία». Δεν με αφορά, και δεν είναι η δουλειά μου, να πω ποιος ήταν ο καλός και ποιος ο κακός αυτών των εκλογών. Ξέρω, μόνον, ότι η διαδικασία ήταν το κάλλιστον. Και νικητής αναδείχτηκε ο... ΕΝΑΣ. Ακολούθησε η σύσταση νέου διοικητικό συμβούλιο, με έξι άτομα από τον συνδυασμό του νικητή κ. Σιγάλα και τρία από αυτόν του ηττημένου κ. Καφτηράνη.

Το εγχείρημα (μίας ακόμη θητείας του κ. Σιγάλα), με την δεδομένη οικονομική κατάσταση των κυκλαδίτικων ομάδων και γενικότερα με τις υπό διαμόρφωσιν οικονομικές συνθήκες στη χώρα, δείχνει αυτονόητα δύσκολο. Και η μοιρασιά της ισχύος και ακόμη περισσότερο η λειτουργικότητα. Διότι το αληθινό εγχείρημα δεν θα είναι να ομονοούν και οι εννέα εν ονόματι του... κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου.

Το εγχείρημα θα είναι να μάθουν (και να καταφέρουν) να συμβιώνουν με τις όποιες διαφορές μεταξύ τους και με τα σωματεία. Να έχουν όλοι εκτός από προφανή όρεξη και ενέργεια, και χρόνο. Να αντιληφθούν ταχύρρυθμα τους καιρούς που ραγδαία έρχονται. Τις συγκεκριμένες συνθήκες που θα επικρατήσουν στο ποδόσφαιρο μας.

Να έχουν αποφασιστικό λόγο στο πώς, απαντώντας στα τρέχοντα δεδομένα, θα διαρθρωθούν οι κατηγορίες. Και όλα αυτά μέσα σε ότι η πρόσφατη εκλογική «μάχη» έχει ενδεχομένως αφήσει. Σε κατάλοιπα.

Το κυκλαδίτικο πρωτάθλημα αν είναι να βρει τις «αντιστάσεις» και τις «ανάσες» του, θα τις βρει μονάχα μέσα στο ίδιο το (αρρωστημένο) κυκλαδίτικο πρωτάθλημα. Ευχή μας και αποστολή τους, να βάλουν και οι εννέα τον δυναμισμό τους «απέναντι» στα πάσης φύσεως προβλήματα - κάποια από τα οποία έχει ήδη επισημάνει αυτή η εφημερίδα - και σε όσα κακώς κείμενα εμφανίζονται κατά καιρούς και βρομίζουν το ποδόσφαιρό μας.

Υ.Γ. Τούτη η εφημερίδα - ήρεμη δύναμη πλέον -, που της κάνετε την τιμή να την επιλέγετε και να πληρώνετε κάθε φορά ένα ευρώ για να την κρατάτε στα χέρια, έσβησε το 15^ο κερί και αισίως έχει μπει στον 16^ο χρόνο της ζωής της.

Το νεογέννητο βρέφος της 15ης Δεκεμβρίου 1996, μπήκε στην εφηβεία και ως έφηβη απλώνει το χέρι και... απειλεί ότι κινείται γύρω της. Δεν αφήνει άνθρωπο σε ησυχία, έχει μάθει να λέει τα πάντα, άλλοτε χαριεντίζεται και άλλοτε βάζει τις φωνές για να διεκδικήσει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την Πάρο και την Αντίπαρο!

Τίποτα δεν θα την εμπόδιζε να ρίξει μπόι, να διευρύνει το γνωστικό αντικείμενό της, ν' ακολουθήσει την εξέλιξη, να μεγαλώσει και να ωριμάσει. Είχα την τύχη να συνεργαστώ στο ξεκίνημα της εφημερίδας και τώρα - που οι δρόμοι μας αντάμωσαν ξανά - συνειδητοποιώ πόσο διαφορετική ήταν τότε η έκδοση και πόσο άλλαξε στην - εβδομάδα προς εβδομάδα - πορεία, ώστε να κερδίσει το κρίσιμο παιχνίδι της ενημέρωσης στις εκάστοτε απαιτήσεις.

Όποιος την παρακολουθεί με σχετική επιμέλεια, έχει εύκολη τη δυνατότητα να αισθανθεί πως η δημιουργική συνεργασία και η αδιάκοπη (ανήσυχη) αναζήτηση του καλύτερου, όχι απλώς δεν «εχθρεύεται» το καλό, μα - καθώς οδηγεί σε διαρκή «γέννηση» νέων ιδεών - το βελτιώνει. Αν κάτι, όσο ο χρόνος κυλάει, δεν έχει αλλάξει αυτό είναι η αντοχή στη διαφορετικότητα της γνώμης και η εμμονή στην απρόσκοπτη διακίνηση (όλων) των απόψεων.

Σας βεβαιώ οποιοσδήποτε - στη θέση μου - θα ένιωθε θαυμάσια να μετέχει σε τούτη την εφημερίδα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 24-25 Δεκεμβρίου