ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ-Βραζιλία 2006
Σκηνοθεσία: Κάο Χάμπουργκερ.Σενάριο: Κλαούντιο Γκάλπεριν, Μπραούλιο Μαντοβάνι, Αννα Μουιλάερτ, Κάο Χάμπουργκερ.Ηθοποιοί: Μισέλ Χοέλσας, Ντανιέλα Πιέπσικ, Χερμάνο Χάιουτ, Σιμόνε Σπολαδόρε. 104'

Το ποδόσφαιρο είπατε; Λάθος. Εκτός από μπάλα, οι Βραζιλιάνοι διδάσκουν τους Έλληνες πώς να σκηνοθετούν, να κάνουν ταινίες και να κερδίζουν βραβεία. Παράδειγμα «Το καλοκαίρι που έφυγαν οι γονείς μου» (Ο Αno em Que Μeus Ρais Sairam de Ferias) του Κάο Χάμπουργκερ. Όταν η αληθινή συγκίνηση προκύπτει από λεπτή, ραφιναρισμένη αισθητική επεξεργασία και σοβαρό στοχασμό.
Το στόρι της μιας γραμμής. Δικτατορία του ΄70 και όταν οι αντιστασιακοί γονείς καταλήγουν στη φυλακή, ο ανυποψίαστος 12χρονος γιος με το βαλιτσάκι του και με κομμένη την ανάσα από τις επιδόσεις της Εθνικής Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, καταλήγει σε μια συνηθισμένη πολυκατοικία περιμένοντας την άφιξη του παππού. Όμως ο παππούς αργεί κι έτσι ο μικρός Μάουρο πέφτει πάνω σε μοναχικό γέροντα της εβραϊκής συναγωγής. Καχύποπτοι και οι δύο. Ο πιτσιρικάς σε εχθρικό έδαφος. Οι απόντες γονείς σε εχθρικό έδαφος πολιτικής. Οι εβραίοι σε εχθρικό έδαφος και αυτοί. Εξαιρετική αναγωγή. Από το άτομο στην ομάδα και από την ομάδα στο κοινωνικό σύνολο. Όλοι αποκομμένοι, μοιρασμένοι, προδομένοι. Κι όμως, περπατώντας σ΄ αυτό το εφιαλτικό ναρκοπέδιο, ο ένας θα συναντήσει τον άλλον. Στην ίδια βάρκα πορευόμαστε. Εβραίοι, χριστιανοί μουσουλμάνοι, άθεοι και βουδιστές. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο ευκολότερα για έναν καλύτερο κόσμο θα τραβήξουμε.

Με δυο λόγια: Δωδεκάχρονος με την μπάλα στο χέρι και με τα μπογαλάκια του υπό μάλης, καταλήγει έξω από το διαμέρισμα του παππού του. Οι γονείς του λείπουν «σε ταξίδι για δουλειές»- έχει φροντίσει η χούντα της Βραζιλίας γι΄ αυτό- και ο πιτσιρικάς μόνος με όνειρο να κερδίσει το έπαθλο του Μουντιάλ η Εθνική Βραζιλίας, πέφτει πάνω σε γέροντα της πολυκατοικίας. Δύο κόσμοι διαφορετικοί, δύο μοναχικές υπάρξεις ξένες μεταξύ τους, δύο ηλικίες που τίποτα το κοινό δεν τους ενώνει. Ο ένας κόσμος έρχεται, ο άλλος φεύγει.