Καλό ταξίδι Κουμουντούρε!

Αυτή η εβδομάδα ήταν διαφορετική. Και να προσπαθούσα να το παίξω αδιάφορος, να μιλήσω και να γράψω για άλλα πράγματα, δεν θα μπορούσα. Δεν είναι μόνο η επικαιρότητα που κάποιες φορές γίνεται σκληρή έως… βρώμικη. Είναι και ο κόμπος στο… χέρι, που δεν αφήνει τα δάχτυλα να πληκτρολογήσουν κάτι διαφορετικό. Η είδηση του προηγούμενου Σαββάτου ήταν απ’ αυτές που ενδόμυχα παρακαλούσαμε να μην είναι αληθινή. Ο Νικόλας Τριπολιτσιώτης έφυγε από κοντά μας. Έτσι απλά. Ένας άνθρωπος ζωντανός, με αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ο άνθρωπος που έμπασε εμένα και τόσους άλλους στην ομάδα του Νηρέα. Δάκρυα γλυκών αναμνήσεων τσίμα - τσίμα συγκρατήθηκαν μέσα από τα μάτια. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να προσβληθεί από αυτή την ανίατη ασθένεια έτσι «μπαμπέσικα». Πάντα θεωρούσα ότι ο Νικόλας υπέφερε μόνο από την υγιεινή ασθένεια της… ποδοσφαιρίτιδας. Απογεύματα στο μουντιαλίτο, το αγαπημένο του στέκι, συζήτηση για τον Νηρέα των παλαιών χρόνων - τότε που η ομάδα σήμαινε πραγματικά κάτι για τους ανθρώπους της Νάουσας - δίχως να πέσει στην ομήγυρη το όνομα του Νικόλα, δεν νοείτο.

Ο Νικόλας διακρίνεται όρθιος δεύτερος από αριστερά στον Νηρέα του 1983

«Νικόλας Τριπολιτσιώτης 1947-2011, αρχηγός του Νηρέα»

Συζήταγες για τους αγώνες που έπαιζες και ήτανε ωραία.

Διήγηση με τόση λεπτομέρεια, νομίζαμε πως ήταν χθες.

Παθιαζόσουνα και μάλωνες σαν εικοσάχρονος

για τον Ολυμπιακό και τον αγαπημένο σου Νηρέα.

Ενέπνεες σαν αρχηγός την ομάδα του χωριού σου.

Βραχύσωμος ήσουν κι όμως κέρδιζες κάθε μπάλα.

Με φινέτσα οι κινήσεις σου, την πέταγες στα δίχτυα

με την απαράμιλλη τεχνική τ’ αριστερού ποδιού σου.

Πάντα το δέκα στη φανέλα σου, μια μπάλα υπήρξε η ζωή σου.

Με τις κάλτσες κατεβασμένες ως τον αστράγαλο.

Ξεχείλιζες ενέργεια, αφοσίωση, χαρακτήρα.

Ήσουν κομμάτι του Νηρέα, όπως κι αυτός κομμάτι της ζωής σου.

Έξω ήσουνα ο πιο γλεντζές, στο γήπεδο ο πιο «αλήτης».

Πάλευες κατά πρόσωπο μ’ όλους τους αντιπάλους.

Μα η αρρώστια ήρθε ύπουλα. Άτιμη και θρασύδειλη.

Πάλεψες με αξιοπρέπεια, υπέκυψες, σε πήρε πια μαζί της.

Νικόλα ήσουν 64 ετών… παιδί, έτσι ένιωθες ακόμα.

Αυτό δεν άλλαξε, απλά, εξανεμίστηκε η ορμή σου.

Κι εκεί που πας θα συνεχίσεις να παίζεις φορώντας,

όπως όλοι μας θυμόμαστε, αυτήν την κοντοπαντελόνα.

Μπήκες στη συντροφιά των ουρανών κι είναι αλήθεια, όντως.

Και τότε, από το βάθος της ψυχής, ξεχείλισαν οι συνειρμοί

ο ένας πίσω από τον άλλον: Πώς μπορεί να ήταν θέλημα Θεού;

Θα λείψει από όλους εμάς εδώ αυτή η ζέση του εκλιπόντος.

Ακριβώς για (όλα) αυτά, η απώλεια του ανδρός αυτού είναι, για τον Νηρέα, όντως τρομερή. Θα λείψει από την ομάδα η ζέση του εκλιπόντος. Θα λείψει σε όλους μας η κοινή γλώσσα που μας συνέδεε με τον Νικόλα. Ο Νικόλας έφυγε και πήρε μαζί του την αγαπημένη του φανέλα, αυτή με το Νο10. Ο Νικόλας έφυγε αλλά, με κάποιο τρόπο, είναι εδώ. Θα τον σκουντάμε είτε προτρέποντάς τον να πάμε να δούμε τον Νηρέα, είτε πειράζοντάς τον για τον Ολυμπιακό του, είτε εκθειάζοντάς τον για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες προτρέποντάς τον να ρίξει ξυπόλυτος ένα σουτάκι ακόμα.
Υ.Γ. Διόλου παράξενο ότι την περασμένη Κυριακή στην Πάρο έβρεχε! Πάντοτε - ή σχεδόν - έτσι συμβαίνει, όποτε μερικοί εντελώς ξεχωριστοί άνθρωποι φεύγουν άδικα από κοντά μας. Για εκείνον - τη μέρα της κηδείας του - άνοιξαν οι ουρανοί να τον προϋπαντήσουν!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 22-23 Οκτωβρίου

ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ...

...ξεκίνησαν οι Παίδες του Νηρέα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων.

Με ένα γκολ του Χασάνι στο 14ο λεπτό επικράτησε επί της Αναγέννησης (1-0) στην Νάξο. Το παιχνίδι ήταν καλό κι ο Νηρέας είχε καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα την υπεροχή και τις ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ ενώ η ομάδα της Νάξου προσπαθούσε κυρίως με αντεπιθέσεις για κάτι καλύτερο. Με την ομάδα του Νηρέα αγωνίστηκαν οι: Ρούσσος Δ., Αρκουλής Φρ., Φωκιανός Β., Τριπολιτσιώτης Π., Μπερσάκου Α., Χασάνι Μ., Ζενέλι Ε., Ζίμπερι Υ., Μπαρμπαρίγος Σ., Ραυτόπουλος Γ., Κορτιάνος Π.(Κορτιάνος Στ.και Σιφναίος Μ.)

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΑΙΔΩΝ

Την Κυριακή 15:00 στο γήπεδο του Αγ.Αρσενίου της Νάξου θα διεξαχθεί ο αγώνας Αναγέννηση Νάξου-Νηρεας για το πρωτάθλημα Παίδων της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων, μετά από 3 αναβολές για διάφορους λόγους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ AJAX ΣΥΡΟΥ

Ο ποδοσφαιριστής Geci-Yoni Valtion(2001) του Νηρέα Πάρου έχει επιλεγεί από τον Ajax Amsterdam και βρίσκεται στο πρώτο στάδιο παρακολούθησης. Ο Ajax ευχαριστεί θερμά το Δ.Σ. του Α.Μ.Ε.Σ. Νηρέα για το πνεύμα συνεργασίας που επέδειξε.

Ο Γκέτσι Γιόνι διακρίνεται με το Νο9 σε αγώνα με τον Νέο Α.Ο.Σύρου

ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: «Κουλτούρα» και ζητιάνοι

Μαζικός Αθλητισμός: οι υπηρεσίες άθλησης για όλους που πρέπει να προσφέρει η εκάστοτε ΚΔΕΠΑ στο πλαίσιο προγραμμάτων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και αποτελούν την ποιοτική πρόταση κάθε Δήμου για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των πολιτών του συμβάλλοντας στην προαγωγή της σωματικής και ψυχικής υγείας και της ποιότητας ζωής γενικότερα. Με συγκεκριμένα και ευέλικτα προγράμματα απλής άσκησης ή αθλητισμού για κάθε ηλικία.

Ο ρόλος του μαζικού αθλητισμού και η εξάπλωση του οφείλει να αποτελεί κυρίαρχο στόχο για όλους τους Δήμους παρουσιάζοντας μεστά, εύκολα υλοποιήσιμα και οργανωμένα προγράμματα για πολλές κατηγορίες ανθρώπων όπως: η προσχολική και παιδική ηλικία, οι ενήλικες, τα ΑΜΕΑΙ, η τρίτη ηλικία και οι γυναίκες. Ο ρόλος μου σε αυτή τη στήλη της εφημερίδας είναι να κατακρίνω, να αναδεικνύω και να προτείνω.

Να κατακρίνω: τα ύπουλα σχέδια των ολίγιστων, αυτών που ξέρουν κόλπα πολλά. Ένα απ’ αυτά είναι η περιβόητη «κουλτούρα»! Στο βωμό της οποίας κάνουμε τον αθλητισμό ακόμα φτωχότερο, ζητιάνο δηλαδή, και παρακαλάμε την όποια πρόεδρο της ΚΔΕΠΑΠ να μας πετάξει κανένα ξεροκόμματο - όχι απ’ αυτά που περισσεύουν από τα πλούσια θεάματα τα δικά τους, αλλά - απ’ αυτά που οφείλουν να δώσουν για την άθληση των Παριανών. Αθλητισμό για τη βελτίωση της υγείας των πολιτών της Πάρου μιας και τη δημόσια υγεία μας την έχετε διαλύσει και την ψυχική υγεία μας την έχετε σμπαραλιάσει.

Να αναδεικνύω: δυσλειτουργίες: μιας και η ΚΔΕΠΑΠ πρέπει να είναι ο κύριος εκφραστής των αθλητικών δρώμενων και της μαζικής άθλησης στο νησί μας, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται.

Και, να προτείνω: στην άσκηση ενηλίκων η ΚΔΕΠΑ Πάρου μπορεί να θέσει στόχους όπως η είσοδος της άσκησης στην ζωή των εργαζομένων και με ευέλικτα προγράμματα να τους δώσει την ευκαιρία να προχωρήσουν στον κόσμο του αθλητισμού. Πώς; Από τη στιγμή που δεν διαθέτει ένα δημοτικό χώρο γυμναστικής ή ένα κλειστό γυμναστήριο ας συνεργαστεί με τα ήδη υπάρχοντα γυμναστήρια καθιερώνοντας ώρες με συγκεκριμένα προγράμματα από εξειδικευμένους γυμναστές. Στην άσκηση της παιδικής ηλικίας ο Δήμος - μέσω του ΔΟΝΑ - είχε εντάξει παλαιότερα στο πρόγραμμά του την ενασχόληση των παιδιών με το ποδόσφαιρο διοργανώνοντας τουρνουά. Ας φροντίσει να το επαναφέρει εισάγοντας παράλληλα και άλλα ομαδικά αθλήματα όπως το μπάσκετ και το βόλεϊ. Επίσης, μπορεί να εντάξει σε όλα τα τοπικά διαμερίσματα και κάποια μαθήματα χορού που έχουν ως στόχο να κοινωνικοποιήσουν και να ψυχαγωγήσουν τα παιδιά, με έναν ευχάριστο, αλλιώτικο και διασκεδαστικό τρόπο. Στην τρυφερή προσχολική ηλικία, μπορεί να ξεκινήσει διάφορα προγράμματα σε συνεργασία με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς του νησιού όπου μέσα απ’ αυτά το παιδί να αναπτύσσει τις κινητικές φυσικές του δεξιότητες και να μαθαίνει να συνεργάζεται με τα υπόλοιπα παιδιά. Στον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα των ανθρώπων με ειδικές ικανότητες ο Δήμος οφείλει να παρουσιάσει προγράμματα που θα αναδεικνύουν την ατομική προσπάθεια μέσω αγωνισμάτων του στίβου ή μέσω εξατομικευμένων προγραμμάτων κολύμβησης και παιχνιδιού που θα βελτιώσουν σημαντικά την φυσική κατάσταση αυτών των ανθρώπων οι οποίοι δεν πρέπει επ’ ουδενί να μπαίνουν στο περιθώριο. Στην τρίτη ηλικία, προγράμματα με ασκήσεις για την βελτίωση της αναπνευστικής - καρδιαγγειακής λειτουργίας και της ευκαμψίας των αρθρώσεων θα έχουν ως αποτέλεσμα ο ηλικιωμένος να μην είναι ευάλωτος σε προβλήματα υγείας. Παράλληλα, μέσα από αυτά θα γίνεται δημιουργική αξιοποίηση του ελευθέρου χρόνου τους. Όσο αφορά την άθληση στις γυναίκες, με συγκεκριμένα προγράμματα γυμναστικής οι γυναίκες θα μπορούν να βρουν την ευκαιρία να «αποδράσουν» από το πιεστικό καθημερινό τους πρόγραμμα.

Γνωρίζοντας, πλέον, ότι η Γ.Γ.Α. επιδοτεί με ελάχιστα - έως καθόλου - ευρώ τα όποια προγράμματα, ο Δήμος - τηρουμένων των αναλογιών και έχοντας πάντα κατά νου τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται - ας συνεισφέρει κάποια ποσά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των πολιτών του που επιθυμούν να αθληθούν έχοντας ως σκοπό την καλύτερη ποιότητα ζωής και η ΚΔΕΠΑΠ ας σταματήσει να ξοδεύει αλόγιστα κι ας προσφέρει εναλλακτικές διεξόδους άθλησης στην κοινωνία μας. Είναι σημαντικό για έναν Δήμο να αφουγκράζεται συνεχώς τις ανάγκες των πολιτών του εμπλουτίζοντας κάθε χρόνο τα προγράμματα του για τον αθλητισμό και όχι πετσοκόβοντάς τα χρόνο με το χρόνο.

Κι αν κάποιες φορές ακούγομαι ως μηδενιστής στ’ αυτιά κάποιων απλά να ξέρουν ότι κι εμείς οι μηδενιστές έχουμε λόγο…

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 15-16 Οκτωβρίου

ΝΙΚΟΛΑΣ Τριπολιτσιώτης, 1947-2011

«Η μικρή ομάδα» που δεν σκοράρει ποτέ

l'equip petit from el cangrejo on Vimeo.

 Αυτή είναι η ιστορία της Margatania F.C., μιας ομάδας παιδιών απ’ την Καταλονία που προσπαθεί με κέφι και παιδική ανεμελιά να πετύχει επιτέλους το πρώτο της γκολ, για να μπορέσει ο μικρός Pol, που του λείπουν ακόμα τα μπροστινά δόντια, να «πετάξει απ’ την χαρά του».

Παίδες εξ'αναβολής

Το Σάββατο στις 15:00 η ομάδα Παίδων του Νηρέα ξεκινάει την προσπάθειά της στο πρωτάθλημα από την Νάξο με αντίπαλο την Αναγέννηση. Ένα παιχνίδι που είχε οριστεί για την προηγούμενη εβδομάδα και αναβλήθηκε τελευταία στιγμή λόγω κακοκαιρίας. Υπενθυμίζουμε ότι δικαίωμα συμμετοχής έχουν παιδιά γεννηθέντα από το 1997 και μετά. Καλή επιτυχία!

Ψίθυροι για το γήπεδο!

Α, δεν σας έγραψα το καλυτερότερο. Ένας Παριανός πιτσιρίκος στο facebook έθεσε το ερώτημα για το «πότε θα γίνει το γήπεδο στη Νάουσα;». Με διαφορά πρώτη ήρθε η απάντηση «στην άλλη ζωή». Μπρρρ. Άκου εκεί να μην πιστεύουν τις δεσμεύσεις Βλαχογιάννη. Βέβαια, στο μόνο που κολλάει για την ώρα ο Βλαχογιάννης για το γήπεδο Νάουσας, είναι αν είναι εφάμιλλο του Ολυμπιακού Σταδίου ή

του Γηπέδου Καραϊσκάκη. Όλα τα υπόλοιπα θέματα τα έχει τελειώσει. «Ετελείωσε» που έλεγε και ο κινηματογραφικός βουλευτής Καλοχαιρέτας.

Τα παραπάνω δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 8-9 Οκτωβρίου

«Ζωή χαρισάμενη» με μετανάστες και γεμάτα σκορ!

Συνεχίστηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο θεσμός του Κυπέλλου με τις δύο Παριανές ομάδες μας να αντιμετωπίζουν ομάδες από την Νάξο. Γεμάτα σκορ και άνετες νίκες ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά των δύο παιχνιδιών με ένα από τα εισιτήρια των προημιτελικών να έρχεται στο νησί μας.

Ο ΑΟ Πάρου αντιμετώπισε στο γήπεδο του Αγ. Αρσενίου της Νάξου την Αναγέννηση και πέρασε ένα εύκολο απόγευμα. Εμφανίστηκε συγκεντρωμένος και δεν έβαλε ποτέ την Αναγέννηση στο κόλπο της πρόκρισης. Κι αυτό ήταν το κλειδί για την άνετη επικράτησή του.

Σε τέτοιο παιχνίδι και με τη διαφορά δυναμικότητας να είναι εμφανώς υπέρ του, ο ΑΟΠ μπήκε από το πρώτο λεπτό σοβαρός και το τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες, δίχως να αφήσει στον αντίπαλο περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Μόλις 45 λεπτά χρειάστηκαν για να κλειδώσει η πρόκριση (0-3 στο ημίχρονο) και έτσι διαμορφώθηκε ένα άνετο 2-4 υπέρ της Παριανής ομάδας. Ακολουθεί το ματς στην Πάρο για τη φάση των «8» με τον Πανναξιακό και όλοι στον ΑΟΠ το βλέπουν ως ένα καλό τεστ για να αξιολογήσουν τις δυνατότητες της ομάδας απέναντι σε έναν αντίπαλο επιπέδου Δ’ Εθνικής κατηγορίας.

Ο Πανναξιακός απέκλεισε στην Πάρο τον (ελλιπή) Νηρέα δίχως να συναντήσει κάποια ιδιαίτερη αντίσταση και η ποιοτική διαφορά των δύο ομάδων αντικατοπτρίστηκε στο τελικό σκορ. Από τη στιγμή που ο Νηρέας βρέθηκε γρήγορα πίσω στο σκορ με τρία τέρματα διαφορά δεν προέκυψε η στοιχειώδης πρόνοια αυτοπροστασίας - από εμάς τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές - και οι αδειανοί χώροι εξέθεσαν, ιδίως, όταν επήλθε και η φυσική κόπωση, όσους πάσχισαν να τους καλύψουν με αποτέλεσμα να έρθει το βαρύ 2-6 υπέρ του Πανναξιακού. Έτσι πέρασε ένα δύσκολο παιχνίδι για τον Νηρέα βρίσκοντάς τον να μένει στις εντυπώσεις (για την ουσία του παιχνιδιού του) αρκετούς «πόντους» πίσω. Τουλάχιστον, αν είναι να κρατήσουμε ένα καλό για τον Νηρέα, είναι το ότι βρίσκεται, πλέον, στριμωγμένος και συμπτυγμένος γύρω από την επίγνωση των αδυναμιών του. Και αυτές καλείται να διορθώσει μέσα σε 15 μέρες που ξεκινάει το πρωτάθλημα.

Παρεμπιπτόντως, με τιμά η επιστολή και το ενδιαφέρον της κ. Μέλλου για προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με τους «Αλβανούς και την κουλτούρα αποδοχής των Παριανών». Απλά, νιώθω ότι, πρέπει να διευκρινίσω κάποια πράγματα: Το βέβαιο είναι ότι δεν έχω κάνει διατριβή στο θέμα των μεταναστών (για να γνωρίζω τα πάντα επαρκώς), αλλά θεώρησα ότι μου αρκούσαν αυτά τα λίγα που γνωρίζω για να αναπτύξω ένα κείμενο σχετικά με το ρόλο του αθλητισμού στην αποδοχή των μεταναστών.

Με τα γραφόμενά μου αναφέρθηκα στην αποδοχή που επέδειξαν οι Παριανοί στον χώρο του ποδοσφαίρου, έναν χώρο που έχω ζήσει και μπορώ να εκφέρω άποψη. Προσπάθησα να αναδείξω τον σημαντικό ρόλο που μπορούν να παίξουν οι ακαδημίες στην ομαλή ενσωμάτωση των αλλοδαπών. Τελεία. Δεν αναφέρθηκα σε αριθμούς και αναλογίες γιατί δεν ήταν αυτό το θέμα μου. Δεν έμπλεξα τα θρησκευτικά, δεν έγραψα για λαθρομετανάστες και δεν συγκρίνω τη μεταναστευτική πολιτική Γερμανίας και Ελλάδας. Απλά, επεσήμανα τη δυσλειτουργία του δικού μας μεταναστευτικού συστήματος τονίζοντας ότι μειονεκτούμε στα αποτελέσματα για την απονομή υπηκοότητας. Οι Γερμανοί δίνουν ό,τι χρειάζεται για την ενσωμάτωση.

Ανέκαθεν με δαύτους, ξέρεις πως όλες οι λεπτομέρειες θα είναι «στη θέση τους», κάτι που δεν συμβαίνει εδώ. Αντιλήφθηκαν π.χ. εγκαίρως ότι οι Τούρκοι είναι οι πιο αργοί στο να μαθαίνουν γερμανικά. Δεν τα μιλάνε οι οικογένειες στο σπίτι, από προσκόλληση σ’ ένα είδος παράδοσης που στην πραγματικότητα δεν είναι παράδοση αλλά στείρος σοβινισμός - όπως κάνουν και οι Αλβανοί εδώ. Κι αυτή η άρνησή τους, ήταν η αδυναμία τους. Και την αδυναμία αυτή των Τούρκων, οι Γερμανοί
την προστάτευσαν με ποικίλους τρόπους που δεν είναι της παρούσης να αναπτύξω.

Τέλος, έγραψα ότι οι γιοι των μεταναστών θεωρούνται «προϊόντα της γερμανικής παραγωγικής διαδικασίας» όχι όπως εδώ, όπου, όταν έρθει η ώρα να κληθούν παιδιά σε μικτές ή περιφερειακές ομάδες οι υπεύθυνοι ρωτάνε αν είναι Έλληνας ή Αλβανός, δίχως να τους ενδιαφέρει αν γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έμαθαν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Το κόμπλεξ και την κουτοπονηριά δεν τα χρέωσα εγώ κ. Μέλλου, είναι στοιχεία βαθιά ριζωμένα στο DNA των Ελλήνων είτε μας αρέσει, είτε όχι. Και αυτά από μόνα τους οδήγησαν τη χώρα σε τέτοια ύφεση.

Ηθικό δίδαγμα; ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, αλλά σε διαφορετικές περιοχές του γηπέδου!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 8-9 Οκτωβρίου

ΝΗΡΕΑΣ-Τμήμα Παίδων: Βίντεο από την καλοκαιρινή προετοιμασία

Α.Μ.Ε.Σ.ΝΗΡΕΑΣ 1959: ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ομάδα του 1980-81

ΝΗΡΕΑΣ-Τμήμα Παίδων: Εικόνες από την καλοκαιρινή προετοιμασία

Με το δεξί οι Νέοι του Νηρέα!

Με νίκη ξεκίνησε τις επίσημες αγωνιστικές της υποχρεώσεις η ομάδα Νέων του Νηρέα επικρατώντας δύσκολα της Αναγέννησης στην Νάξο (4-3) με σκόρερ τους Τέτλα, Πραμάτια, Μετάι και Μπαρμπαρίγο. Την ερχόμενη Κυριακή κάνει πρεμιέρα και το πρωτάθλημα Παίδων και η ομάδα του Νηρέα αγωνίζεται εκτός έδρας με την Αναγέννηση Νάξου. Οι προπονήσεις για τα τμήματα του "ΝΑΟΥΣΑ 2010" συνεχίζονται κανονικά αυτό το Σαββατοκύριακο με κάποιες μικρές αλλαγές στο πρόγραμμα της Κυριακής για τα τμήματα Μίνι και Τζούνιορ. Επίσης, πριν δύο εβδομάδες ένας αθλητής των ακαδημιών, ο Γκέτσι Γιόνι, βρέθηκε στη Σύρο για να δοκιμαστεί σε καμπ του Ajax Hellas αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις.

Είναι διαφορετικά τα πράγματα κ. Παπαδάκη

H κ. Μ. Μέλλου με αφορμή ένα κείμενο του συνεργάτη μας κ. Μ.Παπαδάκη έστειλε στην εφημερίδα μας την παρακάτω επιστολή: «Επιτρέψτε μου μερικά σχόλια στο άρθρο του κ. Μιχ. Παπαδάκη (φ. 3/9/2011). Οι θετικές διαπιστώσεις του σχετικά με την αποδοχή των Αλβανών από τους Παριανούς, αφορούν ασφαλώς όλους τους Έλληνες, οι οποίοι, φιλόξενοι από καταβολής τους, υποδέχτηκαν τους Αλβανούς χωρίς κανέναν ρατσισμό – η πατροπαράδοτη σε μας αρετή της φιλοξενίας φανερώνεται και στην επωνυμία «Ξένιος» (προστάτης της φιλοξενίας!) που είχαν προσδώσει οι πρόγονοί μας στον μέγιστο των Θεών τους, Δία. Πολύ σωστά λοιπόν επισημαίνει ο κ. Παπαδάκης ότι η Πάρος, όπως και «όλη η Ελλάδα έχει υπεραναπτυγμένη την κουλτούρα αποδοχής». Λυπάται εντούτοις που δεν διαθέτουμε τις γερμανικές μεθόδους «αφομοίωσης» των μεταναστών γενικότερα, διότι, λέει, οι Γερμανοί έχουν καταλάβει ότι «δεν είναι σωστό να διώχνεις τον αλλοδαπό», κάτι που δυστυχώς δεν το υιοθετούμε εμείς οι Έλληνες, λόγω «κόμπλεξ» και «κουτοπονηριάς», όπως μας χρεώνει ο κ. Παπαδάκης, και επιδιώκουμε να διώχνουμε τους αλλοδαπούς μας αντί να τους αφομοιώνουμε όπως οι Γερμανοί. (Γέλασα, σκεπτόμενη σε πόσες χιλιάδες αλλοδαπούς και με ποιες «προϋποθέσεις» έχει δώσει η σημερινή κυβέρνηση την Ελληνική Ιθαγένεια!).
Ωστόσο ο κ. Παπαδάκης κάνει το λάθος να συγκρίνει την μεταναστευτική πολιτική Γερμανίας και Ελλάδας. Θα γνωρίζετε, κ. Παπαδάκη, ότι η Γερμανία, με τα 82.000.000 κατοίκους (και την πανίσχυρη οικονομία), είχε στο σύνολό της 7.000.000 αλλοδαπούς(μη γερμανικής καταγωγής), τους οποίους τα τελευταία χρόνια μείωσε κατά πολύ – σχεδόν στο μισό! Η Ελλάδα με τα 10.000.000 κατοίκους, πόσους αλλοδαπούς θα έπρεπε να έχει, αναλογικά; Έχετε υπολογίσει; Και πόσους έχει αυτή την στιγμή; Γνωρίζετε; Και μια και αναφερθήκατε στους Τούρκους της Γερμανίας, θα ξέρετε ασφαλώς ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Γκιούλ διαμαρτυρήθηκε εντόνως για τον πρόσφατο νόμο (2007) της Γερμανίας που δεν επιτρέπει σε Τούρκο να μεταναστεύσει στην Γερμανία, έστω και αν έχει σύζυγο που ήδη ζει στην Γερμανία, εάν δεν «αποδείξει ότι γνωρίζει την Γερμανική γλώσσα». Για να αποκτήσει δε κάποιος την Γερμανική υπηκοότητα (όχι βέβαια ιθαγένεια)θα πρέπει: 1) να έχει γεννηθεί εκεί, 2) να έχει πάει σε γερμανικό σχολείο, 3) να έχει φτάσει στο 21ο έτος της ηλικίας του, 4) να μην έχει ενοχλήσει την Γερμανική Αστυνομία και να μην έχει διαπράξει κάποιο παράπτωμα. Επομένως, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης μεταξύ της μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας και της Γερμανίας. Επίσης, θα ήθελα να τον πληροφορήσω, μια και έχω μεγαλώσει και σπουδάσει στην Γερμανία, ότι πέρυσι η Κυβέρνηση εκεί, απαγόρευσε στους μόνιμους αλλοδαπούς κατοίκους να μιλούν σε δημόσιους χώρους άλλη γλώσσα, εκτός από την Γερμανική! Πριν από μία εβδομάδα, σε Δημαρχείο της Γερμανίας, ένα ζευγάρι Ασιατών μπαίνοντας στην είσοδο, μιλούσαν μεταξύ τους τη γλώσσα τους, και ο υπάλληλος – φρουρός τούς έκανε παρατήρηση, υπενθυμίζοντας τους τις κυρώσεις! Όσον αφορά τις θρησκευτικές ελευθερίες, απαγορεύεται π.χ. να κυκλοφορούν με «μπούργκα» στη Γερμανία, όπως απαγορεύονται και τα τζαμιά! Υπάρχουν για τον σκοπό αυτό απλές αίθουσες έξω από την πόλη, οι οποίες δεν πρέπει να έχουν εξωτερικά χαρακτηριστικά τζαμιού! Θα σας θυμίσω και την πρόσφατη απαγόρευση στην Γαλλία της προσευχής των μουσουλμάνων σε δημόσιους χώρους (η οποία Γαλλία έχει σοβαρά προβλήματα με την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων. Ως γνωστόν, οι μουσουλμάνοι δεν «ενσωματώνονται» εύκολα). Όσον αφορά τους Έλληνες μετανάστες στην Γερμανία, - γιατί πολύ συχνά «μασάνε» μερικοί αυτήν την καραμέλα - γνωρίζω πολύ καλά από τους γονείς μου ότι για να γίνουν δεκτοί οι Έλληνες εκεί, έπρεπε να προσκομίσουν από την Ελλάδα λευκό ποινικό μητρώο και να είναι εφοδιασμένοι με ιατρική βεβαίωση ότι είναι υγιέστατοι (μετά εξετάζονται και από Γερμανούς γιατρούς). Τότε μόνο τους δεχόταν η Γερμανία. Επίσης, δεν έπρεπε να είναι η γυναίκα έγκυος κατά την είσοδο της στην Γερμανία. (Πώς θα δούλευε έγκυος στα εργοστάσια;). Και βέβαια, εάν κάποιος απασχολούσε μερικές φορές την Γερμανική Αστυνομία, τον έστελναν, χωρίς πολλές διαδικασίες, πίσω στην χώρα του. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα στην Γερμανία, για όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες. Γνωρίζω καλά την περίπτωση ενός «θερμόαιμου» Έλληνα, που τον στείλανε στην Ελλάδα με χειροπέδες, συνοδευόμενο από Γερμανούς Αστυνομικούς, επειδή κατά την διάρκεια ενός καυγά μέσα στο σπίτι του με την γυναίκα του, την τραυμάτισε. Και μάλιστα του απαγορεύτηκε η είσοδος ξανά στην Γερμανία! (Όταν οι Γερμανοί απελάσουν μετανάστη για κάποιο παράπτωμα, δεν του επιτρέπουν ξανά την είσοδο στην χώρα τους!). Και φυσικά, εάν καταφέρει να μπει κανείς λαθρομετανάστης στην Γερμανία και τον πιάσουν, απελαύνετε αμέσως. Εν αντιθέσει με την Ελλάδα, που έχει γίνει ο παράδεισος των λαθρομεταναστών, ων ουκ έστιν αριθμός. Και οι οποίοι, μόλις εισέρχονται παρανόμως στην Ελλάδα – κατά εκατοντάδες καθημερινά –παρακαλούν να πέσουν πάνω σε κανέναν αστυνομικό, για να απαιτήσουν αμέσως τα… δικαιώματά τους, χωρίς να έχουν μαζί τους ούτε ένα χαρτί που να δηλοποιεί τουλάχιστον την εθνικότητά τους! Όχι… λευκό ποινικό μητρώο! Έτσι λοιπόν, εύχομαι ειλικρινά κι εγώ μαζί σας, κ. Παπαδάκη, να αποκτήσει η Ελλάδα τη «φιλελευθεροποίηση» – όπως την αποκαλείτε – της Γερμανίας στο μεταναστευτικό θέμα, την οποία καλώς επικαλείστε και θαυμάζετε, αν και χωρίς να τη γνωρίζετε επαρκώς, όπως φάνηκε στο άρθρο σας.  
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Μαριάννα Μέλλου
Πάρος

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 1-2 Οκτωβρίου

Ωραία ματς για…ξεριζωμένα μάτια!

Κι όμως ήταν ωραίο ματς…θα επισημάναμε στον «επικήδειο» της ημέρας για τον αγώνα Κυπέλλου Αστ. Μαρμάρων - Νηρέας.

Αν όχι ενδιαφέρον (που και τέτοιο σ’ ορισμένες στιγμές υπήρξε), πάντως οπωσδήποτε συναρπαστικό. Είδαμε έναν Αστέρα σφιχτό, ν’ αφήνει την πρωτοβουλία στον Νηρέα (με τη λογική ότι το 0-0 δεν θα ήταν διόλου άσχημο αποτέλεσμα για την κανονική ροή του αγώνα) και να φαίνεται «άδειος» απ’ τη μεσαία γραμμή κι εμπρός (με την «ότι προκύψει στον ανοιχτό χώρο» ελπίδα ζωντανή).

Είδαμε έναν Νηρέα, μολονότι βρήκε τον Αστέρα πιο προσεκτικό (και συσπειρωμένο) στα μετόπισθεν, χάρη στην ποιότητα του παιχνιδιού του να βγάζει ξεκάθαρες φάσεις-ευκαιρίες με κυκλοφορία μπάλας και υπομονή. Όσο όμως δεν έμπαινε το γκολ για τον Νηρέα και η πρόκριση ήταν «παιζόμενη» η κυκλοφορία της μπάλας και η ανάπτυξη του παιγνιδιού έδειχνε όλο και χειρότερη. Αργή, ανασφαλής, προβλέψιμη, κουραστική. Δεν οδηγούσε πουθενά, πέρα από μία - δυο κακές κεφαλιές ή κάποια «σκοτωμένα» σουτ. Μόλις έγινε το 0-1, δεν υπάρχει κριτική. Ο γάμος σχόλασε.

Ο προπονητής του Αστέρα κ. Κένερ παρουσίασε ένα σφιχτό σύνολο με τη ρεαλιστική επίγνωση των δυνατοτήτων του και με ξεκάθαρο προσανατολισμό. Από την άλλη, η ομάδα του κ. Σπυρόπουλου δεν άρεσε αλλά έπαιξε σωστά, ορθολογικά. Το σωστό δεν θα’ ναι, πάντοτε, και ωραίο. Το ωραίο εξαρτάται απ’ την «ημέρα», τον αντίπαλο, μια λεπτομέρεια του παιγνιδιού ίσως. Εξαρτάται απ’ τις στιγμές. Τις διακυμάνσεις. Αλλά το σωστό εξαρτάται από κάτι πολύ πιο στάνταρ. Εξαρτάται απ’ όλη την εβδομάδα στις προπονήσεις. Με το σωστό, με τη συγκέντρωση στο πλάνο σε όσο γίνεται (σταδιακά) μεγαλύτερη διάρκεια, έχεις τύχη νίκης ακόμη και την ημέρα που το ποδόσφαιρο δεν θα’ ναι ωραίο. Κι αυτό είναι εγγύηση ότι θα δούμε καλύτερα πράγματα στη συνέχεια από την ομάδα του Νηρέα.

Κι όμως, ήταν ωραίο ματς… ώσπου του ξερίζωσαν τα μάτια και το ευχαριστήθηκαν. Ο διαιτητής του αγώνα κ. Κουζούμης αποφάσισε να αποβάλλει τον Τόδρη με δεύτερη κίτρινη κάρτα για διαμαρτυρία, όταν εκείνος δέχτηκε ένα σκληρό μαρκάρισμα και στράφηκε προς τον διαιτητή φωνάζοντας του το αυτονόητο: ότι πήγε με τα δύο πόδια, ζητώντας του έμμεσα προστασία. Δεν γνωρίζω ακριβώς τι γίνεται σε περίπτωση που υψώσει κόσμια κάποιος τη φωνή του στον διαιτητή, εάν δηλαδή είναι κίτρινη κάρτα αυτό. Αλλά γνωρίζω σίγουρα ότι δεν θα ήταν σκάνδαλο, εάν ο Τόδρης διέφευγε και με μία παρατήρηση. Θα χρησίμευε η παρατήρηση από τον Κουζούμη για να (εξ)υπηρετηθεί καλύτερα το παιγνίδι. Η ροή του. Η εικόνα του. Το πνεύμα του. Αλλά ο συγκεκριμένος διαιτητής, που τυγχάνει να είναι καλός μου φίλος, φάνηκε να μην υπηρετεί το Παιχνίδι ως όφειλε. Το μόνο που εξυπηρέτησε δείχνοντας δεύτερη κίτρινη ήταν ο θιγμένος εγωισμός του. Ο Τόδρης είναι ένα παιδί που λειτουργεί δίχως να λογαριάζει τις δεύτερες σκέψεις, π.χ. τι θα πει ο κόσμος που θα τον ακούσει να ωρύεται ή πώς θα το πάρει ο διαιτητής. Οι διαιτητές, όμως, πρέπει να καταλάβουν ότι την επόμενη οι ποδοσφαιριστές πάνε για δουλειά διότι είναι ερασιτέχνες. Και αν δεν τους προστατεύσουν αυτοί, οι ίδιοι, τότε, ποιοι θα το κάνουν; Όπως και να έχει, αυτή η υπόθεση - προστασίας των ποδοσφαιριστών - είν’ ένα μπαλάκι στο «τερέν» της επιτροπής διαιτησίας της ΕΠΣ Κυκλάδων, όχι του Τόδρη, όχι του Κουζούμη. Μακάρι να αντιμετωπιστεί σύντομα.

Ωραίο ματς έκανε και ο ΑΟ Πάρου. Το Φιλώτι είχε τις στιγμές που δικαιούτο, αλλά μέχρι εκεί. Η ποιότητα των παικτών του ΑΟΠ ήταν το εχέγγυο για ένα καθαρό και άνετο 2-0. Ο προπονητής του ΑΟΠ κ. Ερρίκος - σε μια ομάδα που δημιουργεί από την αρχή - επέλεξε «με συνοπτικές διαδικασίες» να στηριχθεί στους μικρότερους και να τους δώσει ξεκάθαρο ρόλο, με τα πρώτα δείγματα να φαίνονται θετικά. Τους κάμποσους μεγαλύτερους τους έβαλε διακριτικά στη διαδικασία του να σκεφτούν μήπως θα’ ταν καλή ιδέα να έμεναν με σαφώς λιγότερο χρόνο συμμετοχής και κάπως έτσι, προέκυψε μεσοβδόμαδα ένα θέμα με τον ποδοσφαιριστή της ομάδας Αντ. Κορτιάνο. Μια μικρή επισήμανση από τούτη ’δω τη στήλη: ακόμη κι αν φέρθηκε απρεπέστατα προς τον προπονητή ή τη διοίκηση, δεν μπορούν να διαγραφούν οκτώ χρόνια ανιδιοτελούς και αφιλοκερδούς προσφοράς με μια λιτή ανακοίνωση 22 λέξεων.

 

Υ.Γ. Ευχές στον Πέτρο Βεντουρή για πλήρη αποκατάσταση και ομαλή επάνοδο στους αγωνιστικούς χώρους

Το παραπάνω άρθρο μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 1-2 Οκτωβρίου