Εκδότης : ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Σελίδες : 328
Έτος Έκδοσης : 1998
Στην αρχή του βιβλίου, αντί προλόγου, υπάρχει η «εξομολόγηση» του συγγραφέα, όπου μας λέει: «Οπως όλα τα παιδιά στην Ουρουγουάη, ήθελα κι εγώ να γίνω ποδοσφαιριστής. Επαιζα πολύ καλά, στην πραγματικότητα ήμουνα ο πρώτος, αλλά μονάχα τη νύχτα ενώ κοιμόμουνα. Την ημέρα ήμουν το χειρότερο ξύλινο ποδάρι που πάτησε ποτέ του γήπεδο σε τούτη τη χώρα».
Στους θαυμαστές του ποδοσφαίρου (ή του προγόνου του παιχνιδιού, έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα) συμπεριλαμβάνονται οι Λεονάρντο ντα Βίντσι, Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Νικολό Μακιαβέλι, Αλμπέρ Καμύ, Αντόνιο Γκράμσι, Αλμπερτ Αϊνστάιν, Πάμπλο Νερούδα, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Χουάν Ρούλφο, Ζαν Ζενέ, Χένρι Μουρ, Νέλσον Μαντέλα και άλλοι. Για τον Αλμπέρ Καμύ μαθαίνουμε ότι έπαιζε στη θέση του τερματοφύλακα από παιδί επειδή σε αυτή τη θέση δεν φθείρονται τα παπούτσια. Από φτωχή οικογένεια, ο Καμύ δεν μπορούσε να παίξει σε άλλη θέση και παίζοντας στην ποδοσφαιρική ομάδα του πανεπιστημίου του Αλγερίου έμαθε πολλά πράγματα: «Εμαθα ότι η μπάλα δεν έρχεται ποτέ εκεί που την περιμένεις. Αυτό με βοήθησε πολύ στη ζωή μου, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις όπου οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που λένε ότι είναι».
Το βιβλίο χωρίζεται σε 150 σύντομα δοκίμια - βινιέτες, με τίτλους όπως «Το είδωλο», «Ο οπαδός», «Ο φανατικός», «Ο μάνατζερ», «Το γκολ», «Το θέατρο», «Η δεύτερη ανακάλυψη της Αμερικής» και «Τέλος του παιχνιδιού», ενώ στην προμετωπίδα του βιβλίου ο Μπιλ Σάνκλι, μάνατζερ της Λίβερπουλ, φέρεται να έχει πει: «Μερικοί λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου... αλλά είναι κάτι πολύ σημαντικότερο απ' αυτό». Και ο Γκαλεάνο στο βιβλίο του κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει ότι ο Σάνκλι έχει δίκιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου