Βραζιλία 1998, 93’
του Urgo Giorgetti
Η ταινία αποτελείται από έξι επεισόδια που παρά τις κωμικές στιγμές τους συνθέτουν μια μελαγχολική ποδοσφαιρική ταινία. Σ' αυτό συμβάλλουν και οι έξι ηλικιωμένοι κύριοι που πλαισιώνουν τη δράση. Συναντιούνται σ' ένα μαγαζί στο Sao Paolo, μιλούν για τα περασμένα και γίνονται έτσι οι ουσιαστικοί αφηγητές της ταινίας. Λένε για παράδειγμα για τον ξεπεσμένο διαιτητή Virgilio Paiva, με το κοροϊδευτικό ψευδώνυμο «Πέναλτι» και τα πολλά του χρέη εξαιτίας των οποίων σφύριξε ένα άδικο πέναλτι υπέρ της ομάδας που υποστήριζε.
Χαρακτηριστικά βραζιλιάνικη η ταινία κι όμως οι ιστορίες της θα μπορούσαν λίγο πολύ να έχουν διαδραματιστεί και σ' άλλες χώρες του κόσμου. Τα σκάνδαλα με τους διαιτητές και τα στοιχήματα στο ποδόσφαιρο είναι μια παγκόσμια πραγματικότητα - όπως κι η πικρή ιστορία του προπονητή Otavio που ανακάλυψε έναν χαρισματικό πιτσιρικά, αλλά μια συμμορία νεαρών δεν του επέτρεψε να τον προπονήσει, όπως και η τύχη του Paulinho, του πρώην σταρ του ποδοσφαίρου Magic Paulinho που έπαιζε κάποτε με τον Pele, τον Tostao και τον Edu και ξεπεσμένος τώρα πια πουλάει ακόμα και τα τρόπαιά του για να ζήσει, όπως και το επεισόδιο με τον νεαρό σταρ «Blue» που δεν τα βγάζει πέρα με τη δόξα και τη δημοσιότητα, αλλά ούτε και με την προσωπική του ζωή, όπως και η συμπεριφορά του Fabindo Guerra που νιώθει σούπερ σταρ και πετάει τον συμπαίκτη του έξω από το κοινό δωμάτιο του ξενοδοχείου για να γλεντήσει με μια γυναίκα, όπως και η περίπτωση του τραυματισμένου γόνατου του Caco, σταρ των «Corinthians» που δεν γιατρεύεται μέχρι που αναλαμβάνει ένας πρακτικός γιατρός, τονίζοντας ότι για να θεραπευτείς χρειάζεται και να πιστεύεις στη θεραπεία.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αυτοπεποίθηση και την πίστη στη νίκη, χωρίς αυτήν δεν κερδίζονται αγώνες.
Αυτήν την αυτοπεποίθηση έχουν χάσει οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές που μαζεύονται στο καφενείο και τα λένε. Οι παλιές φωτογραφίες στους τοίχους δεν τους θυμίζουν μόνον τις παλιές επιτυχίες, αλλά και ότι εκείνος ο καιρός έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ένας απ' αυτούς ανάμεσά τους ντρέπεται όταν τον αναγνωρίζουν. Ευτυχώς που υπάρχουν οι φίλοι του και του στέκονται. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό παιχνίδι ακόμα κι όταν οι παίκτες έχουν εγκαταλείψει τον αγωνιστικό χώρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου