Αθλητική ανάπτυξη στην Πάρο; Δύσκολοι καιροί για προτάσεις...

Έχω επισηµάνει, κατά καιρούς, διάφορα περιστατικά (φανερώνοντας την προχειρότητα και, κυρίως, την τόσο επιλεκτική αδιαφορία για τον αθλητισµό) που συναθροίζονται στην όλη «εξίσωση» της αποστροφής του Δήµου για τους νέους και την άθλησή τους. Την οποία αποστροφή, επειδή είναι κυλιόµενη ιστορία ετών, καταλήγει να τη χρεώνεται η ίδια η νεολαία της Πάρου.

Δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι ο αθλητισµός είναι συµπαραστάτης, όχι καθοδηγητής µας, στις δύσκολες µέρες που περνάµε. Είναι παρηγοριά, δεν είναι η λύση των προβληµάτων µας. Όµως, το ότι φτωχαίνουµε µέρα µε την ηµέρα δεν σηµαίνει ότι δεν µπορούµε να ανεβάσουµε την ποιότητα µας σε αυτόν τον τοµέα. Η κρίση µπορεί να έχει φέρει πολλές αλλαγές, αλλά δεν µπορεί να ακυρώσει την αισιοδοξία µας για κάτι καλύτερο στον αθλητισµό της Πάρου.

Πρέπει να κατατεθεί, επιτέλους, στο δηµοτικό συµβούλιο ένα πρόγραµµα για την αθλητική ανάπτυξη στην Πάρο µε δύο απαραίτητες προοπτικές: Πρώτον, να είναι ρεαλιστικό και εφαρµόσιµο µε δραστηριοποίηση όλων των µορφών του τοπικού αθλητισµού και επανεκκίνηση όλου του δυναµικού του και δεύτερον να αποτελέσει σοβαρό άξονα για την ανάπτυξη του νησιού µας σε όλα τα επίπεδα. Βασική µου πρόταση είναι να συγκροτηθεί, αρχικά ανεπίσηµα, ένα «αθλητικό συµβούλιο Πάρου» υπό την αιγίδα της ΚΔΕΠΑΠ όπου θα συµµετέχουν άνθρωποι που έχουν εκλεγεί στα διοικητικά συµβούλια των αθλητικών σωµατείων και οµίλων της Πάρου (δηλαδή άνθρωποι που δεν είναι αυθεντίες, αλλά οπωσδήποτε κάνουν κέφι τη δουλειά και την ψάχνουν, κι έχουν και τη ζωτικότητα να την παλεύουν) και θα συνεδριάζουν ανά τακτά διαστήµατα µε βασικό στόχο την αθλητική πρόοδο του νησιού µας µέσω προτάσεων και δράσεων. Η ανάγκη ύπαρξης ενός αθλητικού συµβουλίου κρίνεται απαραίτητη για να καλύψει την νωθρότητα του Δήµου στον τοµέα του αθλητισµού, αρκεί να λειτουργήσει µε οµοψυχία και όραµα για την Πάρο. Εκεί µπορεί να κατατίθενται προτάσεις για ό,τι αφορά τον αθλητισµό, να επεξεργάζονται και να πηγαίνουν απ’ ευθείας στην ΚΔΕΠΑΠ παίρνοντας εκεί την έγκριση για την υλοποίησή τους. Πέρα από την πρόταση για δηµιουργία ενός τέτοιου συµβουλίου, βασιζόµενου πάντα στον άξονα σωµατεία – σχολεία - Δήµος, υπάρχουν και κάποιες ακόµα προτάσεις µε µικρό κόστος που είναι υλοποιήσιµες και µπορούν να αναβαθµίσουν τον αθλητισµό µας στην Πάρο.

Να αξιοποιήσουµε τη θάλασσα και τις παραλίες µας προωθώντας αθλήµατα όπως το beach volley και το beach soccer, υποστηρίζοντας κέντρα θαλασσίων αθληµάτων για την εκ νέου ανάδειξη και προώθηση αθληµάτων όπως το kite και το wind surfing. Να αναβαθµίσουµε παραλίες έτσι ώστε, να γίνουν ιδανικές για προπόνηση, προετοιµασία και διεξαγωγή αγώνων κολύµβησης, ιστιοπλοΐας ή άλλων θαλασσίων αθληµάτων. Να εκµεταλλευτούµε τα βουνά µας δηµιουργώντας ένα ενιαίο δίκτυο ποδηλατοδρόµων και διαδροµών τρεξίµατος ή περιπάτου αρκετών χιλιοµέτρων, συνδυάζοντας την άθληση στο βουνό και τη φύση µε την περιβαλλοντική αγωγή και τον πολιτισµό µας. Να υποστηρίξουµε και να προβάλουµε αθλητικές διοργανώσεις και τουρνουά διαφόρων ηλικιών σε αθλήµατα όπως είναι το ποδόσφαιρο, το µπάσκετ, το βόλεϊ και το τένις. Να µπορούµε να µετατρέπουµε τους αύλιους χώρους των σχολείων σε υπαίθριους χώρους άθλησης ώστε να διεξάγονται προγράµµατα αθλοπαιδιών ή π.χ. τουρνουά µπάσκετ 3Χ3. Να διοργανώνονται σε όλα τα σχολεία τοπικά σχολικά πρωταθλήµατα διαφόρων µορφών και οι πρωτοβουλίες συλλόγων που φέρνουν το σκάκι ή το πινγκ πονγκ κοντά στα σχολεία να αναδεικνύουν και να υποστηρίζονται. Ακόµα, να αποτίσουµε την οφειλόµενη τιµή στους παλαίµαχους αθλητές του νησιού, δηµιουργώντας µια λέσχη φιλίας όλων των παλαιµάχων και διοργανώνοντας πρωταθλήµατα βετεράνων σε ποδόσφαιρο και µπάσκετ.

Είναι εφικτά όλα τα παραπάνω. Χώροι υπάρχουν και θα βρεθούν. Δεν είναι δύσκολο. Βασική προϋπόθεση είναι ο Δήµος να µεριµνήσει άµεσα για ελλείψεις που µπορούν να καλυφθούν στις ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις (όπως π.χ. τα δηµοτικά γήπεδα µπάσκετ ή ποδοσφαίρου) και να συνειδητοποιήσει ότι οι εγκαταστάσεις και τα γήπεδα αυτά είναι χώροι προστασίας και διαπαιδαγώγησης της νεολαίας. Κι αυτή είναι µια παράµετρος που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής όλων µας. Ο σχεδιασµός είναι που λείπει και ο σωστός προγραµµατισµός. Σηµασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά του νησιού µας αυτή η κοινωνική διάσταση που µπορεί να προσφέρει ο αθλητισµός.

Αν µας αξίζει να ζούµε σε ένα φτωχό (από παιδεία και υγεία) νησί δεν το γνωρίζω. Τουλάχιστον, ας δηµιουργήσουµε ό,τι καλό µπορούµε: να είµαστε υγιείς, να αγαπάµε τον αθλητισµό και να δηµιουργούµε. Ο ίδιος ο αθλητισµός πρέπει να γίνει ο δρόµος για να µη χαθούµε σε µια «άθλια» εποχή.

Υ.Γ.: Οι µοναδικές λύσεις στους δύσκολους, αυτούς, καιρούς είναι η παιδεία, το βιοτικό µας επίπεδο, η καλλιέργεια ατοµικής ευθύνης και συνείδησης, η επιµόρφωση, η κουλτούρα, ο αθλητισµός. Η «πάστα» του ανθρώπου. Η αύρα της κοινωνίας. Το σπίτι. Το σχολείο. Το γήπεδο.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 17-18 Μαρτίου