Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΥΠΟΔΟΜΩΝ

Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων στα πρωταθλήματα υποδομών, τα πιο σημαντικά κατά την άποψη μου, έχει πολύ αυστηρό πειθαρχικό πλαίσιο, δεν χρειάζεται (θα το καταλάβετε αν διαβάσετε τις προκηρύξεις των πρωταθλημάτων) περαιτέρω «αυστηροποίηση». Είναι τόσο αυστηρό που καταντά, από τον τρόμο της εφαρμογής, κενό γράμμα. Ανεφάρμοστο. Όλοι δείχνουν ανεκτικότητα(συνήθως με τις μετακινήσεις) στην ομάδα που εκάστοτε είναι στριμωγμένη έως βεβαιότητα ότι την επόμενη φορά θα έλθει η σειρά τους να είναι αυτοί οι στριμωγμένοι. Εκείνο που χρειάζεται είναι εκείνο που εκκρεμεί, χρόνια τώρα. Να βρεθούν οι αρραγείς μηχανισμοί, ενιαίας εφαρμογής των ήδη κείμενων κανονισμών. Σήμερα σε αυτό το κομμάτι, το όλο πλαίσιο είναι καταφανώς τρύπιο, και από τις τρύπες βρίσκει και μπαινοβγαίνει κόσμος και κοσμάκης. Και το πιο σημαντικό είναι ότι βρίσκει άπλετο χώρο να διεισδύει «δηλητήριο» και να προσβάλλει αυτά τα πρωταθλήματα υποδομών μέσα από πολλά γεγονότα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και υποβαθμίζουν τη σημασία που έχουν για τις μικρές ηλικίες.
Αγώνες διεξάγονται δίχως τα στοιχειώδη. Με την απουσία, δηλαδή, διαιτητών και γιατρών. Αγώνες διεξάγονται με παρατυπίες και αλλοίωση δελτίων ώστε να παίζουν ηλικιακά μεγαλύτεροι αθλητές από κάποια σωματεία που έχουν αναγάγει την νίκη σε αυτοσκοπό. Αγώνες, όπως διαβάσατε και στο φύλλο της προηγούμενης εβδομάδας, διεξάγονται-εν γνώσει της διοργανώτριας αρχής-με δόσεις. Όλα αυτά τα γεγονότα αποκαλύπτουν τη διείσδυση του «δηλητηρίου». Τα γεγονότα, άλλωστε, είναι σαν τα πολλά σχόλια σε διάφορες ιστοσελίδες και ιστολόγια, δεν χρειάζονται άλλα. Περιττεύουν.
Όπως έχω σημειώσει σε παλαιότερο άρθρο μου, τέτοια πρωταθλήματα τα ζητά η ίδια η κοινωνία. Οι γονείς για τα παιδιά τους με σκοπό να αθληθούν, να συναγωνιστούν μεταξύ τους και να πάρουν τις σωστές αξίες από τον αθλητισμό. Γνωρίζουν όμως οι γονείς ότι έχουν ξεκινήσει αγώνες δίχως να υπάρχει γιατρός στο γήπεδο; Η Ε.Π.Σ.Κ. ως διοργανώτρια αρχή έχει τη δυνατότητα να το ελέγξει αυτό ή «νίπτει τας χείρας της» και επαφίεται στον λόγο του κάθε γηπεδούχου σωματείου; Τί έχει κάνει όταν δέχτηκε καταγγελίες από φιλοξενούμενες ομάδες; Προς το παρών, για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, στέλνουν την μπάλα αράουτ. Αλλά, αν «ο μη γένοιτο» συμβεί το κακό και πάθει κάτι σοβαρό κάποιος αθλητής; Αν η μπάλα θα γυρίσει πίσω; Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Το έχει σκεφτεί κανείς από αυτούς που διοργανώνουν πρωταθλήματα μέσα από το γραφείο τους κολλημένοι σε έναν υπολογιστή περιμένοντας απλά τα τελικά αποτελέσματα; Τότε, εικάζω ότι, θα χρειαστεί υψηλή τεχνική για αριστοτεχνικό κοντρόλ. Γιατί δεν θα μπορεί κανείς να «ρίξει» τη μπάλα πουθενά.
Γνωρίζουν οι γονείς ότι ξεκινάνε αγώνες δίχως διαιτητή; Γνωρίζουν αν αυτοί που (συν)αγωνίζονται με τα παιδιά τους έχουν τη σωστή ηλικία ή είναι μεγαλύτεροι; Όχι βέβαια. Οι ομάδες ότι θέλουν λένε. Σάμπως υπάρχει κανείς να μπει στη διαδικασία να ελέγξει την αλήθεια του ισχυρισμού; Να διαπιστωθεί δηλαδή ποιος πράγματι είναι, πώς λέγεται και τι ηλικία έχει πραγματικά. Ότι θέλουν λένε οι υπεύθυνοι των παιδικών ομάδων, οπότε φυσιολογικά και οι γονείς ότι θέλουνε πιστεύουνε και…άντε μπείτε να αγωνιστείτε.
Αν έτυχε ποτέ κάποιος γονιός να ακούσει τους δύο υποψηφίους για την προεδρία της Ένωσης κ.Σιγάλα(νυν πρόεδρος) και κ.Καφτηράνη(επί σειρά ετών προπονητής στις ομάδες υποδομών της Ε.Π.Σ.Κ.) να μιλάνε για τα πρωταθλήματα υποδομών θα παρατήρησε ότι αρέσκονται στο να χρησιμοποιούν φράσεις-κλισέ του τύπου: «Δίνουμε μεγάλο βάρος στα πρωταθλήματα υποδομών», «κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε να γίνει για τα παιδιά» και άλλα τέτοια. Ένας θύσανος από τρίχες κατσαρές, δηλαδή. Το «καλύτερο που μπορείτε» κύριοι απέχει πολύ από το να είναι αληθινά καλό. Το «καλύτερο που μπορείτε» είναι ένα πράγμα. Ο συμβιβασμός σας με τις τρέχουσες καταστάσεις στα πρωταθλήματα υποδομών και η συμφιλίωσή σας με τη μετριότητα είναι κάτι άλλο. Επικίνδυνο. Για δεκάδες παιδιά που παίρνουν μέρος. Επίσης, είναι άλλο πράγμα να έχετε να κάνετε αμιγώς με ερασιτεχνικά σωματεία και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό, η δική σας «ερασιτεχνική» αντιμετώπιση των πραγμάτων.
Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβετε όλοι όσοι ασχολείστε με το δύσμοιρο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στις Κυκλάδες ότι ο σφυγμός των νησιών μας, είναι όλα τα παιδιά των ομάδων. Και χρειάζεται, κάποια στιγμή, να προστατεύσετε αυτό τον σφυγμό.

Υ.Γ. Την περασμένη Κυριακή έγινε ένας πολύ καλός αγώνας μεταξύ Νηρέα-Α.Ο.Πάρου για το πρωτάθλημα των Παίδων. Τι είδαμε; Στέρεες ομάδες, με ενδιαφέροντες ποδοσφαιριστές, αρκετούς, όχι έναν και δύο μόνο, που ξέρουν πώς να παίξουν με αυτό το πράγμα που λέγεται μπάλα. Σεβάστηκαν το απογευματινό δίωρό όσων επέλεξαν να έρθουν να τους παρακολουθήσουν. Να’ ναι καλά τα παιδιά.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 28-29 Ιανουαρίου