Mικροπολιτικές, γενικότητες και κωλυσιεργίες!

Τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία ιδρύονται και υπάρχουν για να εξυπηρετούν την ανάγκη των παιδιών να αθλούνται. Εξ ου και η ονομασία αθλητικά σωματεία. Μέσα από αυτή τη μαζική διαδικασία τα παιδιά αθλούνται και μεγαλώνοντας στελεχώνουν τις αγωνιστικές ομάδες του σωματείου. Οι οποίες, ύστερα, συναγωνίζονται τις αντίστοιχες ομάδες άλλων σωματείων. Εκεί, τελειώνει το έργο. Τα αθλητικά σωματεία δεν έχουν λόγο ύπαρξης αν δεν διαθέτουν έναν υποτυπώδη χώρο άθλησης. Διαφορετικά δεν μπορούν να διασφαλίζουν την προπόνηση όσων αθλούμενων συμμετέχουν, αν αναγκάζονται να πληρώνουν ιδιωτικούς χώρους ή μέσα μεταφοράς για να μετακινούνται ώστε να προπονούνται κάπου αλλού. Εξ ου και ερασιτεχνικά (σωματεία).

Για να μεταφερθεί το κέντρο βάρους από τις τσέπες των ανθρώπων που συμμετέχουν στο συμβούλιο του σωματείου, που (αντέχουν-δεν αντέχουν) «ματώνουν», στο κυρίως αντικείμενο, δηλαδή, η αθλητική «παραγωγή», χρειάζεται οπωσδήποτε γήπεδο. Όσο δεν υπάρχει γήπεδο τότε τα σωματεία, αργά ή γρήγορα, καταλήγουν σε αποτυχημένες συναυλίες ή άλλες απεγνωσμένες εκδηλώσεις-εκκλήσεις υποστήριξης. Όμως με χορούς και με τραγούδια δεν χωνεύονται τ’ αγγούρια. Με την ύπαρξη ενός γηπέδου γίνεται μια εξισορρόπηση, μια εκλογίκευση της ύπαρξης του σωματείου. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον Νηρέα. Το σωματείο της Νάουσας όλο αυτό το διάστημα που δεν έχει γήπεδο, γαντζώνεται απ’ όπου βρει. Ψάχνει διαρκώς λύσεις που δεν είναι λύσεις συνειδητές, προετοιμασμένες, αλλά μόνον είναι λύσεις απελπισίας. Επειδή αυτή η λύση, η…απέλπιδα, είναι η αμέσως επόμενη που υπάρχει.

Έχουνε πάθει πλάκα με την ανοχή μας και την αντοχή μας εδώ στην Νάουσα όλοι οι αφέντες του Δήμου οι οποίοι μαζί με τα επαγγελματικά τους στελέχη τρενάρουν κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία γηπέδου στην Νάουσα. Αλλά οι αμαρτίες που συσσωρεύονται και κατέληξαν να γίνουν ένας σταυρός μαρτυρίου στην ισχνή καμπούρα του Νηρέα, είναι υπόθεση οκταετίας, όχι τωρινή.

Ένα καλό μπορεί να βγει για τον Νηρέα, απ’ όλη αυτή την οκτάχρονη ταλαιπωρία στον ανήφορο. Ότι ακριβώς αυτή η άσκηση στις αντοχές του συλλόγου και όλη αυτή η ταλαιπωρία που έφτασε το ποδοσφαιρικό του τμήμα ακόμα και σε σημείο διάλυσης, έσφιξε τον δεσμό ενότητας στο μικρόκοσμο του σωματείου και ανέδειξε ακόμα περισσότερο την αίσθηση της (συν)υπευθυνότητας για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου. Τη σύνεση, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν από την κατασκευή του γηπέδου.

Για την κατασκευή γηπέδου στην περιοχή Αγροκήπιο, λίγο έξω από την Νάουσα, έχουν στηθεί και έχουν εγκριθεί σχέδια, μελέτες, μηχανισμοί. Το έργο, όμως, κωλυσιεργεί για το προφανές: την έλλειψη προγραμμάτων όπου θα ενταχθεί, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Κι όμως, για να φύγει το γήπεδο από εκεί που ήταν και να ανεγερθεί σχολείο στήθηκαν ολόκληροι μηχανισμοί. Για τούτο το έργο, οι μηχανισμοί λειτούργησαν τόσο καλά ώστε μέσα σε λίγους μήνες το σχολείο ήταν έτοιμο. Και φυσικά μας απέδειξαν ότι μπορούν οι μηχανισμοί, χάρη σε ανθρώπους, να είναι αποτελεσματικοί. Ωστόσο, για το θέμα του γηπέδου φαίνεται ότι κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με το έργο αυτό και θέλουν πραγματικά να γίνει πρέπει να παρακάμψουν άλλους ανθρώπους που στελεχώνουν άλλους μηχανισμούς για να μη τους το χαλάσουν. Ακόμη περισσότερο κωλυσιεργεί διότι (άνθρωποι και μηχανισμοί) είναι αναποτελεσματικοί επειδή δεν βρίσκουν τρόπους και πεδία να συμπράττουν. Υπερπηδώντας τα πάσης μορφής εμπόδια που βρίσκουν κατά καιρούς στο δρόμο τους.

Έχει πρόγραμμα ο δήμαρχος, για να γίνει ένα γήπεδο στην Νάουσα πέρα από γενικούς άξονες και διακηρύξεις επί παντός; Ούτε κατά διάνοια. Το πρόγραμμά του αποτελεί αντιγραφή του συνήθους. Αναλυτικές περιγραφές, καίριες διαπιστώσεις και εκτεταμένες γενικότητες. Αυτά εισπράττουν οι κάτοικοι της Νάουσας. Τίποτε συγκεκριμένο δηλαδή, επεξεργασμένο σε βάθος, κοστολογημένο και έτοιμο να υλοποιηθεί άμεσα. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Έχω ξαναγράψει πως ότι κάνει ο Δήμος Πάρου-και ο εκάστοτε δήμαρχος-αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Διότι, στο τέλος της ημέρας, περνά και τα αντίστοιχα μηνύματα στο περιβάλλον του νησιού. Αεροδρόμιο; Σπασμωδικές και σαλταδόρικες κινήσεις τόσα χρόνια για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα του τουρισμού μας. Νοσοκομείο; Η δημόσια υγεία των Παριανών κατάντησε να είναι εργαλείο δημοσίων σχέσεων και προσωπικής ματαιοδοξίας κάποιων. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Όλα γίνονται σε βάρος των Παριανών φορολογούμενων και καταναλωτών δίχως κανένα περιβαλλοντολογικό όφελος. Χαράτσι της Δ.Ε.Η.; Ουδεμία αντίδραση διαμαρτυρίας, έστω για τους τύπους βρε αδερφέ. Κι όμως, τέτοιες μικροπολιτικές μας αξίζουν, αυτές ανεχόμεθα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 19-20 Νοεμβρίου