Το παιχνίδι σε ελεύθερους και
ανοιχτούς χώρους για ένα παιδί είναι μια ευχαρίστηση δίχως όρια. Είναι άκρως
απαραίτητο για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και μέσα απ’ αυτό έχει
τη δυνατότητα να δημιουργεί, να αυτοσχεδιάζει, να επικοινωνεί με άλλα παιδιά
και να γνωρίζει νέους φίλους.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, το
παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό δέχεται σοβαρά χτυπήματα. Οι ελεύθεροι χώροι
«παραχωρούνται» και οι ανοιχτοί γίνονται όλο πιο «κλειστοί» και περιορισμένοι.
Οι εικόνες που τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, πεντόβολα, κεραμιδάκια,
σβούρες, γιαλένια στους δρόμους και στις αλάνες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Τώρα πια, καινούριες εικόνες
ήρθαν ν’ αντικαταστήσουν τις παλιές μας μνήμες. Παιδότοποι, μίνι γήπεδα
ποδοσφαίρου (πάντα περιφραγμένα και πάντα υπό την επίβλεψη γονιών ή
προπονητών), υπολογιστές, ηλεκτρονικά παιχνίδια και πολύ τηλεόραση. Κακά τα
ψέματα, ο τρόπος ζωής μας ορίζει σε μεγάλο βαθμό και το πώς θα παίξουν τα
παιδιά μας. Μας αρέσει η καφετέρια; Βάλαμε τον παιδότοπο στη ζωή των παιδιών.
Δεν αφήνουμε χρονικά περιθώρια στα παιδιά μας να βγουν για παιχνίδι ή φοβόμαστε
μην χτυπήσουν; Τα βάλαμε σε μίνι γήπεδα να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Θέλουμε
ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο με καμιά δεκαριά εφημερίδες παραμάσχαλα; Τους
σερβίρουμε ώρες ατέλειωτες παιδικών εκπομπών μαζί με το πρωινό τους γάλα. Μας
αρέσει να ξοδεύουμε αλόγιστα χρόνο σε τηλεόραση και διαδίκτυο χαζεύοντας,
ποντάροντας, φυτεύοντας, πουλώντας κι αγοράζοντας; Δεν νοείται να μην έχουμε
δεύτερο υπολογιστή ή τηλεόραση για να ασχολείται το παιδί και να μην κάθεται
στο σβέρκο μας.
Έτσι μας μεγάλωσαν οι δικοί
μας; Πώς εμείς τα μεγαλώνουμε με έναν τρόπο που ουδέποτε διδαχθήκαμε; Μη
βιαστείτε ν’ απαντήσετε ότι οι εποχές αλλάζουν… Όλα τα καινούρια καλώς να
έρχονται, απλά πρέπει να γίνονται με μέτρο. Τα παιδιά χρειάζονται, κυρίως, το
ομαδικό παιχνίδι με συμμαθητές και φίλους σε ανοιχτούς και ελεύθερους χώρους
και όχι να είναι ακινητοποιημένα μπροστά σε οθόνες υπολογιστών και τηλεοράσεων.
Παρατηρώντας την καθημερινότητά μας - εμείς οι ίδιοι που μεγαλώσαμε παίζοντας
σε δρόμους και αλάνες - αρχίζουμε να γινόμαστε ότι απεχθανόμαστε. Και τα
παιδιά, που λατρεύουν την ταύτιση και τις μιμήσεις, αντιγράφουν εμάς και τον
τρόπο ζωής μας.
Όλη αυτή η μετάλλαξη, γύρω
από το παιχνίδι, δεν μπορεί να μην επηρεάσει τη συμπεριφορά των παιδιών. Σε
προσωπικές συζητήσεις με φίλους εκπαιδευτικούς και προπονητές - γυμναστές ο
καθένας από την πλευρά του έχει να επισημάνει αρκετά. Οι δάσκαλοι παρατηρούν
ότι τα παιδιά στα διαλείμματα έχουν φοβερό άγχος στο να προλάβουν να οργανωθούν
και να παίξουν. Δεν γνωρίζουν πως να το κάνουν και υπάρχει νευρικότητα στο
παιχνίδι τους. Οι καθηγητές συμπληρώνουν ότι γίνονται συχνά τσακωμοί, ότι
υπάρχουν παιδιά απομονωμένα που δεν παίζουν καθόλου και τονίζουν ότι σε σχέση
με το παρελθόν είναι μειωμένη η φαντασία και η δημιουργικότητά τους. Οι
προπονητές από την άλλη, έχουν να λένε ότι για πολλά παιδιά σκοπός του
παιχνιδιού δεν είναι να χαρούν απ’ αυτό, αλλά η νίκη με κάθε τρόπο. Όμως,
υπάρχουν και στιγμές που η ανάγκη τους να παίξουν είναι τόσο μεγάλη και τόσο
ισχυρή, που μόνα τους ξεπερνούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν, καταργούν με τη
φαντασία τους ότι περιορισμούς συναντήσουν και καταφέρνουν να βρουν τρόπο και
χρόνο για να απολαύσουν το παιχνίδι.
Πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη εποχή, τώρα πια, είναι απαραίτητο κάπου
εκεί στην ΚΔΕΠΑ Πάρου να κατανοήσουν τη σπουδαιότητα του παιχνιδιού για τη
σωστή ανάπτυξη των παιδιών και να προωθήσουν όσο μπορούν το ομαδικό παιχνίδι
από μικρή ηλικία. Όσοι υπηρετείτε τον τομέα της άθλησης σε τούτο το νησί
επιβάλλεται να γνωρίζετε ότι το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό,
όπως ισχυρίζονται κορυφαίοι ανθρωπολόγοι. Και εσείς κ. Δήμαρχε, μήπως δεν
γνωρίζετε ότι «ένας Δήμος φιλικός προς τα παιδιά είναι φιλικός προς όλους» και
έτσι εξακολουθείτε να αγνοείτε τις φωνές κάποιων γονέων ή παιδιών όπως π.χ. για
την έλλειψη γηπέδου στην Νάουσα; Μην ξεχνάτε πως, ο τρόπος που (εσείς επιλέγετε
να) παίζουν τα παιδιά, σήμερα, καθορίζει σε ένα βαθμό το πώς αυτά θα συμπεριφερθούν
στην ενήλικη ζωή τους.Το παραπάνω άρθρο μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 24-25 Σεπτεμβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου