Συνέχισαν με νίκη οι Νέοι

Η ομάδα του Νηρέα επικράτησε με 2-1 του Α.Ο.Πάρου, σήμερα το απόγευμα στο Δημοτικό στάδιο Πάρου, για το πρωτάθλημα Νέων της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων. Οι Νέοι παίκτες και των δύο ομάδων έπαιξαν πολύ καλό ποδόσφαιρο και άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Ο Νηρέας προηγήθηκε με γκολ του Κρητικού και διπλασίασε τα τέρματά του με τον Πραμάτια, για την ομάδα του Α.Ο.Πάρου μείωσε στις καθυστερήσεις ο Μπάλιος. Ο Νηρέας παρατάχτηκε με τους: Καρποδίνη, Χασάνι, Τσιγώνια, Τέτλα, Μίνγκο, Χατζία, Μετάι, Κρητικό, Γκέμπορις, Πραμάτια και Μπαρμπαρίγο. Επίσης αγωνίστηκαν ως αλλαγή οι: Τριπολιτσιώτης, Μενέγος, Καραφυλλάκης, Μαθιέλλης. Το Σάββατο η ομάδα Παίδων του Νηρέα αγωνίζεται στην Νάξο με τον Πανναξιακό.

Ο χαμηλός μέσος όρος και η καταρρακωμένη αυτοπεποίθηση

Το παιχνίδι του Νηρέα συνέπεσε με τις σαράντα μέρες από τον θάνατο του Νικόλα Τριπολιτσιώτη και η ομάδα της Νάουσας τίμησε τον αρχηγό της

O Νηρέας και o ΑΟ Πάρου - δύο Παριανές ομάδες που αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία – έφεραν την περασμένη Κυριακή τα ίδια αποτελέσματα: Δύο ήττες. Μία εντός και μία εκτός έδρας.

Και οι δύο ομάδες φέτος ακολουθούν το μοντέλο ποδοσφαίρου που ανήκει κατά την ταπεινή γνώμη μου, στις υποχρεώσεις ενός φιλάθλου, ενός οπαδού, ενός αρθρογράφου να το «υποστηρίζει». Να το ενθαρρύνει. Έστω, να μην το αποπαίρνει, επειδή ένα ή δύο αποτελέσματα ήταν «δοκάρι – κι - έξω» αντί «δοκάρι – και - μέσα» ή ήταν μία άσχημη ήττα με γλυκόπικρη γεύση.

Όλη η διαφορά φέτος είναι στην ηλικία. Ο μέσος όρος και στις δύο ομάδες χαμήλωσε αισθητά. Ο ΑΟΠ στη Σύρο αγωνίστηκε με 5+1 (σαν αλλαγή) ποδοσφαιριστές κάτω τον 18 ετών. Ο Νηρέας με 4+2. Ίσως φέτος, σ’ αυτό το πρωτάθλημα των 9 ομάδων, με κανέναν να μην υποβιβάζεται στο τέλος, είναι μεγάλη ευκαιρία να βγει κάτι καλό για τις ομάδες του νησιού μας. Ν’ αποσυμπιεστούν, να ξεφύγουν απ’ την ξερή βαθμοθηρία και να δώσουν τις απαιτούμενες ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες τους να αγωνιστούν.

Με αυτό το άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, πρόσκαιρα, στις ομάδες μας κυριαρχεί η απογοήτευση… που κι αυτό ωραίο είναι. Δείχνει κάτι για τις φιλοδοξίες τους και για το που θέλουν να βάζουν τον πήχη της απαίτησης απ’ τον εαυτό τους. Το να αλλάζουν, εις βάρος των ομάδων μας, τα αποτελέσματα των αγώνων, όταν η ίδια η εικόνα είναι εκείνη που δεν σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο, τούτο είναι οδυνηρό για όλους (απ’ τη διοίκηση και τον προπονητή ως τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους). Φέρνει θλίψη. Η οποία θλίψη χρήζει της προσοχής και του σεβασμού όλων για την προστασία της ψυχολογίας των ανθρώπων που πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανά τα σωματεία μας και τον συμβολισμό τους στο νησί και τον αθλητισμό μας γενικότερα. Και στις δύο εντός έδρας ήττες - του Νηρέα και του ΑΟΠ - ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο (μετά την έντονη περυσινή του απουσία) και έδωσε βροντερό παρόν. Βασική δουλειά των ομάδων μας, στο γήπεδο πια, είναι να προστατεύσει την αποκαταστημένη σχέση με τους φιλάθλους. Να μην την ξαναβάλει σε δοκιμασία. Και να επενδύσει σε αυτήν ενόψει των επόμενων αγώνων κρατώντας τους κοντά.

Επίσης, βασική προϋπόθεση είναι με κάποιον τρόπο, στην πορεία να έχει αναχαιτιστεί το κύμα, σχεδόν τσουνάμι, των τραυματισμών - απουσιών. Διότι, κατά τα λοιπά, και ο ΑΟΠ και ο Νηρέας δείχνουν καλά τακτοποιημένοι. Απλώς, λογικά τακτοποιημένοι. Επίσης, μπορώ να διακρίνω ότι οι παίκτες και των δύο ομάδων έχουν καταρρακωμένη αυτοεκτίμηση. Το να δημιουργήσουν πράγματα να συμβούν στον αγώνα το αισθάνονται περίπου σαν ματαιοπονία. Γιατί, άντε και δημιούργησαν, τους έχει καταβάλει η ιδέα πως ότι δημιούργησαν (και πέναλτι, που λέει ο λόγος, να κερδίσουν) δεν θα γίνει γκολ ποτέ. Προς το παρόν, οι εστίες φαίνονται στα μάτια τους σαν σπιρτόκουτα. Κι αυτό φάνηκε και στα τέσσερα παιχνίδια που έχουν δώσει μέχρι τώρα με αποκορύφωμα αυτό το αχαρακτήριστο 1-2 στον αγώνα Νηρέας - Πάγος (όπου ο Νηρέας έχασε πολλές ευκαιρίες). Ο Πάγος θα έτρωγε, έτσι κι αλλιώς, όλο το φαγητό του (όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ). Ο Νηρέας έσπευσε (αφότου προηγήθηκε) και του έστρωσε το τραπέζι, μη τυχόν λείψει κάτι (με συνέπεια να διαμορφωθεί το τελικό 1-2).

Μετά την ανατροπή του Πάγου τα αναμενόμενα: πολλή κλωτσιά, άλλο τόσο θέατρο, καθυστέρηση, αποβολές, περισσότερη γκρίνια από ποδόσφαιρο. Όσο για τη διαιτησία του δικού μας Γιάννη Κουζούμη – όταν ανταμώνει με Παριανές ομάδες - φαίνεται ότι είναι άλλος ένας κάλλος των ομάδων μας που τους τον πατάς και πετάγονται ίσαμ’ εκεί πάνω.

Πλέον, μονάχα μία μπορεί να είναι η συζήτηση. Όχι τι (δεν) έγινε μέχρι τώρα. Αλλά τι θα γίνει. Η συζήτηση της επανεκκίνησης και για τις δύο Παριανές ομάδες που αγωνίζονται στην Α’ κατηγορία Κυκλάδων.

Υ.Γ.: Μια υποσημείωση για την ένσταση του Νηρέα κατά της Άνω Σύρου, λόγω μη συμμετοχής της Συριανής ομάδας σε πρωτάθλημα υποδομών της ΕΠΣ Κυκλάδων (όπως ρητά ορίζει η προκήρυξη του πρωταθλήματος). Το ευ είναι εν τω ολίγω. Εν τω πολλώ, τα κομμάτια μικραίνουν. Οι ολίγοι που αντέχουν τα κριτήρια που θέτει η προκήρυξη πρωταθλήματος της ΕΠΣΚ, να παίζουν στην Α’ κατηγορία. Όσοι δεν τα αντέχουν, να παίζουν στη Β’ κατηγορία. Δεν είναι ντροπή.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 26-27 Νοεμβρίου

Mικροπολιτικές, γενικότητες και κωλυσιεργίες!

Τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία ιδρύονται και υπάρχουν για να εξυπηρετούν την ανάγκη των παιδιών να αθλούνται. Εξ ου και η ονομασία αθλητικά σωματεία. Μέσα από αυτή τη μαζική διαδικασία τα παιδιά αθλούνται και μεγαλώνοντας στελεχώνουν τις αγωνιστικές ομάδες του σωματείου. Οι οποίες, ύστερα, συναγωνίζονται τις αντίστοιχες ομάδες άλλων σωματείων. Εκεί, τελειώνει το έργο. Τα αθλητικά σωματεία δεν έχουν λόγο ύπαρξης αν δεν διαθέτουν έναν υποτυπώδη χώρο άθλησης. Διαφορετικά δεν μπορούν να διασφαλίζουν την προπόνηση όσων αθλούμενων συμμετέχουν, αν αναγκάζονται να πληρώνουν ιδιωτικούς χώρους ή μέσα μεταφοράς για να μετακινούνται ώστε να προπονούνται κάπου αλλού. Εξ ου και ερασιτεχνικά (σωματεία).

Για να μεταφερθεί το κέντρο βάρους από τις τσέπες των ανθρώπων που συμμετέχουν στο συμβούλιο του σωματείου, που (αντέχουν-δεν αντέχουν) «ματώνουν», στο κυρίως αντικείμενο, δηλαδή, η αθλητική «παραγωγή», χρειάζεται οπωσδήποτε γήπεδο. Όσο δεν υπάρχει γήπεδο τότε τα σωματεία, αργά ή γρήγορα, καταλήγουν σε αποτυχημένες συναυλίες ή άλλες απεγνωσμένες εκδηλώσεις-εκκλήσεις υποστήριξης. Όμως με χορούς και με τραγούδια δεν χωνεύονται τ’ αγγούρια. Με την ύπαρξη ενός γηπέδου γίνεται μια εξισορρόπηση, μια εκλογίκευση της ύπαρξης του σωματείου. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον Νηρέα. Το σωματείο της Νάουσας όλο αυτό το διάστημα που δεν έχει γήπεδο, γαντζώνεται απ’ όπου βρει. Ψάχνει διαρκώς λύσεις που δεν είναι λύσεις συνειδητές, προετοιμασμένες, αλλά μόνον είναι λύσεις απελπισίας. Επειδή αυτή η λύση, η…απέλπιδα, είναι η αμέσως επόμενη που υπάρχει.

Έχουνε πάθει πλάκα με την ανοχή μας και την αντοχή μας εδώ στην Νάουσα όλοι οι αφέντες του Δήμου οι οποίοι μαζί με τα επαγγελματικά τους στελέχη τρενάρουν κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία γηπέδου στην Νάουσα. Αλλά οι αμαρτίες που συσσωρεύονται και κατέληξαν να γίνουν ένας σταυρός μαρτυρίου στην ισχνή καμπούρα του Νηρέα, είναι υπόθεση οκταετίας, όχι τωρινή.

Ένα καλό μπορεί να βγει για τον Νηρέα, απ’ όλη αυτή την οκτάχρονη ταλαιπωρία στον ανήφορο. Ότι ακριβώς αυτή η άσκηση στις αντοχές του συλλόγου και όλη αυτή η ταλαιπωρία που έφτασε το ποδοσφαιρικό του τμήμα ακόμα και σε σημείο διάλυσης, έσφιξε τον δεσμό ενότητας στο μικρόκοσμο του σωματείου και ανέδειξε ακόμα περισσότερο την αίσθηση της (συν)υπευθυνότητας για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου. Τη σύνεση, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν από την κατασκευή του γηπέδου.

Για την κατασκευή γηπέδου στην περιοχή Αγροκήπιο, λίγο έξω από την Νάουσα, έχουν στηθεί και έχουν εγκριθεί σχέδια, μελέτες, μηχανισμοί. Το έργο, όμως, κωλυσιεργεί για το προφανές: την έλλειψη προγραμμάτων όπου θα ενταχθεί, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Κι όμως, για να φύγει το γήπεδο από εκεί που ήταν και να ανεγερθεί σχολείο στήθηκαν ολόκληροι μηχανισμοί. Για τούτο το έργο, οι μηχανισμοί λειτούργησαν τόσο καλά ώστε μέσα σε λίγους μήνες το σχολείο ήταν έτοιμο. Και φυσικά μας απέδειξαν ότι μπορούν οι μηχανισμοί, χάρη σε ανθρώπους, να είναι αποτελεσματικοί. Ωστόσο, για το θέμα του γηπέδου φαίνεται ότι κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με το έργο αυτό και θέλουν πραγματικά να γίνει πρέπει να παρακάμψουν άλλους ανθρώπους που στελεχώνουν άλλους μηχανισμούς για να μη τους το χαλάσουν. Ακόμη περισσότερο κωλυσιεργεί διότι (άνθρωποι και μηχανισμοί) είναι αναποτελεσματικοί επειδή δεν βρίσκουν τρόπους και πεδία να συμπράττουν. Υπερπηδώντας τα πάσης μορφής εμπόδια που βρίσκουν κατά καιρούς στο δρόμο τους.

Έχει πρόγραμμα ο δήμαρχος, για να γίνει ένα γήπεδο στην Νάουσα πέρα από γενικούς άξονες και διακηρύξεις επί παντός; Ούτε κατά διάνοια. Το πρόγραμμά του αποτελεί αντιγραφή του συνήθους. Αναλυτικές περιγραφές, καίριες διαπιστώσεις και εκτεταμένες γενικότητες. Αυτά εισπράττουν οι κάτοικοι της Νάουσας. Τίποτε συγκεκριμένο δηλαδή, επεξεργασμένο σε βάθος, κοστολογημένο και έτοιμο να υλοποιηθεί άμεσα. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Έχω ξαναγράψει πως ότι κάνει ο Δήμος Πάρου-και ο εκάστοτε δήμαρχος-αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Διότι, στο τέλος της ημέρας, περνά και τα αντίστοιχα μηνύματα στο περιβάλλον του νησιού. Αεροδρόμιο; Σπασμωδικές και σαλταδόρικες κινήσεις τόσα χρόνια για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα του τουρισμού μας. Νοσοκομείο; Η δημόσια υγεία των Παριανών κατάντησε να είναι εργαλείο δημοσίων σχέσεων και προσωπικής ματαιοδοξίας κάποιων. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Όλα γίνονται σε βάρος των Παριανών φορολογούμενων και καταναλωτών δίχως κανένα περιβαλλοντολογικό όφελος. Χαράτσι της Δ.Ε.Η.; Ουδεμία αντίδραση διαμαρτυρίας, έστω για τους τύπους βρε αδερφέ. Κι όμως, τέτοιες μικροπολιτικές μας αξίζουν, αυτές ανεχόμεθα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 19-20 Νοεμβρίου

"ΝΑΟΥΣΑ 2010": Γκολ, θέαμα και παράδοξα!

Γεμάτο μπάλα ήταν και η περασμένη Κυριακή για τα τμήματα ακαδημιών του Νηρέα «Νάουσα 2010». Το πρωί η ομάδα Παίδων του Νηρέα υποδέχτηκε το Φιλώτι στα πλαίσια του παιδικού πρωταθλήματος που διοργανώνει η Ε.Π.Σ.Κυκλάδων, σε ένα παιχνίδι που διήρκησε μόλις σαράντα λεπτά, δίχως διαιτητή για πολλοστή φορά. Για το παιχνίδι αυτό θα αναφερθούμε εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή, αναμένοντας και την ετυμηγορία της διοργανώτριας αρχής. 

Το απόγευμα τα τμήματα Μίνι και Τζούνιορ ανηφόρισαν στο γήπεδο του Πάνθεον όπου αντιμετώπισαν τις ακαδημίες του PAO Soccer School Πάρου και της Αλυκής, αντίστοιχα. Στο τμήμα των Μίνι η πράσινη ακαδημία επικράτησε με 4-1 χάρη σε τέρματα των Δ.Σκιαδά(2), Γ.Αλεξόπουλο και Χρ.Κονταξάκη. Για τον Νηρέα σκόραρε ο Λόκα Γκ.. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής παιδιά ηλικίας 5-6 ετών. 

Αργότερα, το τμήμα των Τζούνιορ επικράτησε 7-2 της Αλυκής μετά από έναν πολύ όμορφο αγώνα. Από δύο τέρματα για την ομάδα του Νηρέα σημείωσαν οι Γκέτσι, Σπανόπουλος, Πιερτζοβάνης και ένα ο τερματοφύλακας Σιφναίος με εντυπωσιακό βολέ-απόκρουση από το τέρμα του. Και οι τρεις ακαδημίες ανανέωσαν το ραντεβού τους για δύο ακόμα φιλικά παιχνίδια μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο.

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ

Λένε ότι οι σημαντικές ήττες λειτουργούν σαν το οινόπνευμα στην πληγή. Τσούζουν, αλλά κάνουν καλό. Κάπως έτσι βλέπουμε όλοι στον Νηρέα το άτυχο παιχνίδι με την Άνω Σύρου όπου η ομάδα ηττήθηκε 1-4, παίρνοντας όλοι μας ένα σαφές μάθημα, με αξιόπιστο κριτήριο, ότι δεν είμαστε τόσο καλοί όσο ενδεχομένως έχουμε παρασυρθεί να νομίζουμε πως είμαστε. Συνήθως αυτά τα μαθήματα, τα παίρνεις μεν, αλλά ενέχουν κάποιο κόστος. Το συγκεκριμένο, ο Νηρέας το πήρε πληρώνοντας το μεγαλύτερο δυνατό κόστος γιατί ναι μεν ηττήθηκε-με ένα σκορ που δεν αντικατοπτρίζει επ’ ουδενί αυτά που η ομάδα κατέθεσε στο γήπεδο-αλλά ήρθε να προστεθεί και η απώλεια λόγω τραυματισμού του πολύ σημαντικού Δελημπαλταδάκη.

Πέρα από το τελικά διαμορφωμένο αποτέλεσμα η συνολική εικόνα της αναμέτρησης έδειξε ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων είναι μικρές, και κατά τη διάρκεια της σεζόν μπορεί εύκολα ν’ ανατραπούν. Το 1-4, όμως, σε μια ημέρα το γλιτώνουν εκείνοι που χάνουν την μπάλα και βγάζουν λύσσα για να την ξαναπάρουν (το γρηγορότερο) στα πόδια. Την ομάδα την κάνει ξεχωριστή η δουλεία που πηγάζει από κάποια οξυμένη αίσθηση των παικτών. Αυτή τη δουλειά εμείς οι παίκτες του Νηρέα δεν την υποστηρίξαμε όσο θα έπρεπε από αλληλεγγύη. Από πηγαία «αγάπη» για το γούστο μας. Το ποδόσφαιρο. Από τη μία συνειδητοποίησα πώς την πάθαμε, πόσο μπόσικη βρέθηκε η ομάδα μας και πόσο φτηνά μας πήρε από κάτω ο εφιάλτης των απανωτών λαθών μας από το 65΄-80΄, από ελαφρότητα στην ουσία. Από την άλλη, τυγχάνει να νιώθω το ποδόσφαιρο στο βάθος, οπότε κατάλαβα αμέσως πως (και γιατί) το κακό δεν αργεί και δεν θέλει πολύ για να γίνει.

Ο προπονητής της ομάδας κ.Σπυρόπουλος προσπάθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας με ένα πολύ σοβαρό εγχείρημα να εφαρμόσει τη δική του φιλοσοφία και να την περάσει στο παιχνίδι του Νηρέα άμεσα. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα (εν προκειμένου γρήγορα), ήρθαν να φανούν οι τεχνικές δυσκολίες της εφαρμογής. Για τον κ.Σπυρόπουλο αν ήταν μια φορά μανίκι να δημιουργήσει κάτι από ένα τσούρμο καλών παικτών βάζοντας τη γενική προσδοκία εν αρχή χαμηλά, τώρα ο βαθμός δυσκολίας πολλαπλασιάζεται μιας, και σ’ αυτό που ήδη έχει δημιουργήσει, εκείνο το οποίο δείχνει να χρειάζεται είναι οι μελετημένες και λεπτεπίλεπτες επιλογές που λίγο-λίγο θα το βελτιώσουν, λίγο-λίγο θα το μεγαλώσουν, λίγο-λίγο θα το κάνουν ακόμα πιο ανταγωνιστικό. Μετά από ένα τέτοιο βαρύ σκορ η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης και της σταθερότητας, στον κύκλο της ομάδας δεν πρέπει να κλονιστεί. Η ασφάλεια και η ηρεμία επίσης. Τούτο προηγείται. Δίχως αυτό, δεν επιτυγχάνονται ούτε τα επόμενα βήματα.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η νέα αυτή ομάδα του Νηρέα-που προέκυψε από τη συνένωση με τον Μαρπησσαϊκό-αποτελείται από καλούς παίκτες. Κι αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Κι η πίστη αυτή δεν πηγάζει από τον στείρο συναισθηματισμό μου για την ομάδα, αλλά από την εικόνα που έχω διαμορφώσει για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Αυτό όμως που χρειάζεται περισσότερο ο Νηρέας είναι αυτό το τσούρμο καλών παικτών να γίνουν οι καλύτεροι συμπαίκτες. Αν συμβεί αυτό τότε η ομάδα θα έχει υψηλότερες προσδοκίες για τη φετινή σεζόν. Ας μην λησμονάμε πως ότι κατάφερε το 2009 ο Νηρέας, με το ν’ ανέβει στη Δ΄Εθνική, έγινε με όχι σπουδαίους παίκτες τόσο, όσο με σπουδαίους συμπαίκτες. 

Όσο για τον Αστέρα, η ήττα από την Ίο στα Μάρμαρα ίσως του κάνει καλό. Να αφυπνίσει και να επισπεύσει πράγματα να συμβούν. Πόσο άτιμη, όμως, μπορεί να είναι κι αυτή η ρουφιάνα η μπάλα; Τον Αστέρα, οπωσδήποτε τον «δοκίμασε». Όταν πέταξαν το πέναλτι στα σκουπίδια, μονομιάς σαν να κατέρρευσε ο κόσμος τους. Έχασαν το εύκολο 1-0 και μαζί σωρεία ευκαιριών (πάνω από είκοσι), «έδωσαν» στο τέλος ένα εύκολο 0-1 και εν τέλει, εκεί που τους χρωστούσε (η μπάλα) τους…πήρε και το βόδι. 

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 12-13 Νοεμβρίου

Κρύο, καιρός για μπάλα!

Την Κυριακή, παρά το τσουχτερό κρύο, γονείς και παιδιά έδωσαν βροντερό παρών στο γήπεδο του Corner Sport Cafe στην Νάουσα όπου οι ακαδημίες του Νηρέα και του Α.Ο.Πάρου αναμετρήθηκαν σε δύο φιλικούς αγώνες. Στο τμήμα των Τζούνιορ(γεν.2001-02) η ομάδα του Α.Ο.Π. επικράτησε 2-1 με τον συνήθη ύποπτο Γκέτσι Γ. να σκοράρει για τον Νηρέα. Στο τμήμα των Προπάιδων(γεν.1999-00) νικήτρια αναδείχτηκε η ομάδα του Νηρέα με 3-2 σε ένα ματς όπου πρωταγωνιστές ήταν οι δύο τερματοφύλακες Λάμπρου και Ρούσσος. Τα γκολ για τον Νηρέα πέτυχαν οι: Κορτιάνος Π., Μάρκου Ρ. και Γκέτσι Γ.

Το χαμένο «πνεύμα» του Α.Ο.Π. και το «κόλπο γκρόσσο» του Αστέρα!

Το περασμένο Σαββατοκύριακο - όπως θα διαβάσετε και στις αθλητικές μας σελίδες - ο ΑΟ Πάρου έκανε το ντεμπούτο του στο φετινό πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας Κυκλάδων με την Άνω Μερά.

Με πολλές ελλείψεις βασικών παικτών και με αρκετά προβλήματα τραυματισμών η Παριανή ομάδα, μοιραία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, και ηττήθηκε 1-0 από μια ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται ανώτερή.  Ο ΑΟΠ παράταξε ότι ήταν διαθέσιμο σε παίκτες και δυνάμεις, κατέθεσε στο γήπεδο ότι ήταν διαθέσιμο σε κουράγια αλλά αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να φύγει με ένα θετικό αποτέλεσμα. Η ομάδα της Παροικιάς μπήκε χαλαρά στα πρώτα λεπτά του αγώνα και αυτό το πλήρωσε δεχόμενη ένα «φθηνό» γκολ από στιγμιαία αδράνεια.

Στη συνέχεια του αγώνα προσπάθησε - με ανορθόδοξο τρόπο - να πιέσει, ωστόσο το γκολ δεν ερχόταν. Κι αυτό διότι τα παιδιά του ΑΟΠ κόμπλαραν ενώπιον της ιδέας - γκολ: οτιδήποτε «έπρεπε» να μπει, δεν έμπαινε. Ό,τι προσπάθησε να μπει με σκέψη, με δεύτερη επαφή της μπάλας, χανόταν. Γκολ θα κατέληγε ότι θα έμπαινε μονάχα «με την πρώτη», δίχως σκέψη, με το ένστικτο, με την αυτοματοποιημένη κίνηση. Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε ποτέ.

Κινήσεις δουλεμένες από την προπόνηση δεν έβγαλε ποτέ η ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Το passing game του ΑΟΠ ήταν πενιχρό, επειδή οι μεταβιβάσεις τους είχαν μεν στόχευση, όμως είχε και μεγάλη απόσταση να διανύσει η μπάλα ως τον παίκτη - προορισμό. Κάποιος αντίπαλος, στο μεταξύ, ήταν νορμάλ ότι θα έμπαινε ανάμεσα και θα τις έκοβε. Ή, αν δεν τις έκοβε κανείς, πάλι αυτός που υποδεχόταν την πάσα θα έπρεπε πρώτα να δώσει μάχη για να κρατήσει τη μπάλα κι ύστερα να παίξει με τη μπάλα. Πολύς ιδρώτας, για το τίποτα.

Ο προπονητής της ομάδας Αντ. Ερρίκος περνά τη φάση που χαρτογραφεί το τοπίο στην ομίχλη. Σχημάτισε την «ιδία αντίληψη» για τους ποδοσφαιριστές του που σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετική απ’ όσα μπορεί να είχε, απλώς, ακουστά. Του πήρε λίγο καιρό ακόμη, για να ολοκληρώσει τον «φάκελο» κάθε ενός. Τώρα, θα του πάρει ακόμα λίγο καιρό το να τους βάλει ο Νικαιώτης κόουτς σ’ ένα «πρόγραμμα» στο πλαίσιο του οποίου ο καθένας θα ενταχθεί να ξέρει πού, τι, γιατί παίζει. Αυτή αναμένεται να είναι μια διαδικασία με «πάνω» και με «κάτω». Μια διαδικασία που θα δείξει στον κ. Ερρίκο, με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει. Όσο, τέλος πάντων, θα’ ναι αυτό αποκλειστικά στο χέρι του…

Προς το παρόν, ο προπονητής οφείλει να «προστατεύει» τους ποδοσφαιριστές. Όλους. Θα το έκανε, οποιοσδήποτε στη θέση του. Οι ποδοσφαιριστές είναι οι άνθρωποί του. Δεν νοείται, και δεν τον συμφέρει επίσης, να τους ακυρώσει (όπως πήγε κάποια στιγμή να γίνει και εν μέρει έγινε). Ιδιαίτερα αυτούς τους ποδοσφαιριστές, που είναι ολοφάνερο ότι έχουν ένα ζήτημα με την αυτοεκτίμηση, δίχως να θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Το 0-1 με την Άνω Μερά, αν μία ανάγκη του ΑΟΠ ανέδειξε, είναι ετούτη: να προσηλωθούν, να βρεθούν ο ένας με τον άλλον, να βρουν κοινό ρυθμό ως ομάδα καθώς και το «πνεύμα», που τόσο πολύ έδειχνε να λείπει από το πρώτο αυτό παιχνίδι του πρωταθλήματος.

Από την άλλη, για τη Β’ Κατηγορία, η ομάδα του Αστέρα μόλις με 11 «αυτονομιστές» Μαρμαριανούς έκανε το διπλό στη Σαντορίνη και έβαλε σοβαρή υποψηφιότητα για τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου. Από τα πιο ευτράπελα του παιχνιδιού ήταν όταν ο τερματοφύλακας Σερέπας τραυματίστηκε νωρίς στην ωμοπλάτη και αναγκάστηκε να αγωνιστεί - ωσεί παρών - σαν επιθετικός για ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Ποιος τον αντικατέστησε; Ο σέντερ φορ Πούλιος ο οποίος είναι επίσης τερματοφύλακας και ξεκίνησε αναγκαστικά ως επιθετικός ελλείψει άλλων. Οι παίκτες της Λάβας μόλις είδαν ότι τραυματίστηκε τερματοφύλακας και πήρε τη θέση του επιθετικός προέτρεπαν ο ένας τον άλλον να σουτάρουν με κάθε τρόπο προς την εστία δίχως να γνωρίζουν ότι ο αντικαταστάτης ήταν κανονικός τερματοφύλακας, με αποτέλεσμα ότι πήγαινε στην εστία να καταλήγει πάνω στον πολύ καλό Πούλιο. Αν μη τι άλλο το «κόλπο γκρόσσο» της αγωνιστικής πιστώνεται στον Αστέρα!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ" 5-6 Νοεμβρίου

Κυριακή στο γήπεδο!

Το πρωινό της Κυριακής ήταν αφιερωμένο στα παιδιά των ακαδημιών του Νηρέα και του Α.Ο.Πάρου. Παιδιά ηλικίας 6-10 ετών αγωνίστηκαν και κυρίως διασκέδασαν στο δημοτικό στάδιο Πάρου σε δύο φιλικές αναμετρήσεις των τμημάτων Μίνι και Τζούνιορ. Στο τμήμα των μικρότερων (Μίνι) οι δύο ομάδες αναδείχτηκαν ισόπαλες 1-1 με τον Σιμόπουλο να σκοράρει για την ομάδα του Νηρέα. Τα Τζούνιορ έπαιξαν σε γήπεδο διαστάσεων 8Χ8 και η ομάδα του Α.Ο.Π. ήταν ανώτερη και επικράτησε δίκαια 4-2. Για τον Νηρέα ο Γκέτσι σημείωσε και τα δύο τέρματα. Αυτά ήταν τα πρώτα φιλικά για τα τμήματα ακαδημιών του Νηρέα "Νάουσα 2010" και μέσα στον Νοέμβριο αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλα.

Διήμερο φιλικών για τις ακαδημίες του Νηρέα "ΝΑΟΥΣΑ 2010"

Κι άλλες φωτό του Robert εδώ http://community.parosweb.com/photo/albums/ao-paros-nireas-youngsters

Το Σάββατο η ομάδα Προπαίδων του Νηρέα αντιμετώπισε σε φιλική αναμέτρηση την αντίστοιχη του Α.Ο.Πάρου στο Δημοτικό Στάδιο Πάρου. Ο αγώνας ήταν ο πρώτος της φετινής χρονιάς για το τμήμα αυτό του "Νάουσα 2010" και όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν ανταποκρίθηκαν πολύ καλά. Οι δύο ομάδες παρουσίασαν όμορφο θέαμα με πολλές φάσεις και γκολ στο παρθενικό παιχνίδι του Μ.Φραντζή ως προπονητή στα παιδικά τμήματα του Α.Ο.Π.. Νικήτρια αναδείχτηκε η ομάδα της Νάουσας με 3-2 χάρη σε τέρματα των Κορτιάνου Π., Αρκουλή Φρ. και Γκέτσι Γ.. Για τον Α.Ο.Π. δύο τέρματα πέτυχε ο Φραντζεσκάκης Γ.. Ντεμπούτο με την ομάδα του Νηρέα έκαναν οι Τσούκε Αγγ. και Μάρκου Ραφ., δύο αξιόλογα παιδιά που προέρχονται από την ακαδημία PAO Soccer School Πάρου.

Σήμερα το πρωί τα τμήματα Μίνι και Τζούνιορ του Νηρέα θα αντιμετωπίσουν τα αντίστοιχα του Α.Ο.Π. στην Παροικιά δίνοντας έτσι και αυτά το πρώτο τους φετινό παιχνίδι.
Τέλος, ο Προκόπης Μπαρμπαρίγος-ενεργός ποδοσφαιριστής του Νηρέα-εντάχθηκε στην προπονητική ομάδα του "Νάουσα 2010".